کارشناس مسائل تربيتي و ديني گفت: خانواده بايد كانون محبت، توجه ، احترام و در عين حال مركز آموزش مفاهيم اعتقادي و اسلامي باشد تا كودك بر اثر محبت شورانگيزي كه از پدر و مادر ميبيند، آنها را الگو قرار داده و خود را با آنها منطبق سازد.
به گزارش جهانبین نیوز به نقل از مشکات برين؛ کارشناس مسائل تربيتي و ديني گفت :در تربيت اخلاقي، تربيت ديني از جايگاه رفيعي برخوردار است مذهب مي تواند خويشتن داري را که عنصر اساسي در تربيت است افزايش دهد و در اين ميان خانواده مي تواند بعنوان اصلي ترين و اساسي ترين عنصر تربيت ديني تلقي شودهمچنين هدف از تربيت ديني آن است که مربي چه در مقام معلم و چه در مقام والدين شور و شوق فطري فرزندان را نسبت به جلال و جمال الهي پرورش دهد
حجت الاسلام و المسلمين عبد الله رئيسي گفت:براي آنکه بتوان تعريفي از تربيت ديني به دست آورد نخست بايد به تبيين معناي تربيت» و «دين» پرداخت. تربيت عبارتست از: «فراهم آوردن زمينه ها و عوامل به فعليت رساندن يا شکوفا ساختن استعدادهاي شخص در جهت رشد و تکامل اختياري او به سوي هدفهاي مطلوب ودين به معناي مجموعه عقايد، اخلاق، قوانين و مقرراتي است که براي اداره امورجامعه اسلامي بکار گرفته ميشود با عنايت به تعريفي که از «تربيت» و «دين» به عمل آمده مي توان گفت تربيت ديني فرايندي است دو سويه ميان مربي و متربّي که ضمن آن مربي با بهره گيري از مجموعه عقايد، قوانين و مقررات ديني تلاش مي کند تا شرايطي فراهم آورد که متربي آزادانه در جهت رشد و شکوفايي استعدادهاي خودگام برداشته، به سوي هدفهاي مطلوب رهنمون گردد.
اين کارشناس مذهبي افزود: تربيت ديني همچون ساير جنبه هاي تربيت مانند تربيت جسماني، ذهني، اخلاقي و... فرايندي است دو سويه که بايد آموخته و فراگرفته شود، با اين تفاوت که اين نوع تربيت متمايزاز ساير انواع تربيت است و بايد بادقت و ظرافت خاص انجام شود. يادگيري در تربيت ديني داراي سه بعد شناختي، عاطفي و رفتاري است که خانواده ها در هر بعد وظايف خاصي را بايد بکار گيرند.
وي خاطر نشان کرد : خانواده به عنوان ركن اساسي تربيت، نقش بسيار مهمي در كمك به رشد و تربيت كودكان ايفا ميكند، اين امر به ويژه در اولين سالهاي زندگي كه تجربههاي اوليه كودك در حال شكل گرفتن است، از اهميت شايان توجهي برخوردار است. غالب رفتارهاي انسان بر اساس يادگيري است و اولين و مهمترين پايگاه يادگيري كانون خانواده است.
وي افزود: بسياري از مهارتها در نخستين سالهاي زندگي فراگرفته ميشوند. در اصل خانه و خانواده پايههاي اجتماعي شدن و ساختار شخصيت كودك را بنيان ميگذارند. است. خانواده به عنوان يك محيط طبيعي كه تربيت كودك را برعهده دارد، رشد جسماني، عاطفي و اجتماعي كودك را تحت تأثير قرار ميدهد. خانواده بايد كانون محبت، توجه ، احترام و در عين حال مركز آموزش مفاهيم اعتقادي و اسلامي باشد تا كودك بر اثر محبت شورانگيزي كه از پدر و مادر ميبيند، آنها را الگو قرار داده و خود را با آنها منطبق سازد.