يکي از روشن دلان بروجني با بيان اين که براي حل مشکلات تردد نابينايان بارها به شهرداري بروجن مراجعه کردم، افزود: متاسفانه فقط در چند نقطه شهر از خطوط مخصوص براي تردد نابينايان استفاده شده است.
۰
تاریخ انتشارپنجشنبه ۲۳ مهر ۱۳۹۴ - ۱۱:۵۴
کد مطلب : ۲۴۹۷۶
به بهانه روز جهاني عصاي سفيد/
بروجن شهر امني براي نابينايان نيست/ آرزو مي کنم در جامعه اي زندگي کنيم که ملاک زندگي کردن در آن حس بينايي نباشد
به گزارش جهانبین، غلامرضا ملکوتي يکي از کم بينايان بروجني در گفتگو با خبرنگار کلار، اظهار داشت: براي حل مشکلات تردد نابينايان بارها به شهرداري بروجن مراجعه کردم ولي متاسفانه فقط در چند نقطه شهر از خطوط مخصوص براي تردد نابينايان استفاده شده است.
ملکوتي گفت: اطراف ميدان معلم، خيابان نواب و اطراف شهرداري که از خطوط مخصوص استفاده شده متاسفانه مغازه داران بروجني کالاهاي خود را بر روي اين خطوط قرار مي دهند و در نقاط ديگر شهر مانند بلوار ملت هم بين خطوط گسست وجود دارد.
وي با اشاره به اين که بروجن شهر امني براي نابينايان نيست و موانع زيادي براي آنها در شهر وجود دارد، تصريح کرد: براي عمده نابينايان مشکل اصلي اشتغال است.
ملکوتي به مهمترين مشکلي که با آن روبروست اشاره کرد و گفت: با وجود اين که داراي مدرک کارشناسي ارشد حقوق هستم ولي متاسفانه اجازه تدريس در دانشگاه را به من نمي دهند.
روشن دل بروجني افزود: دانشگاهي که بايد محيط آن فرهنگي باشد و افرادي را تربيت کند که به درد جامعه بخورند به اين خود باوري نرسيده اند که از توانايي هاي نابينايان هم ميتوان استفاده کرد.
ملکوتي گفت: نابيناياني که موفق به کسب مدرک دکترا از دانشگاه ها مي شوند و توان آنان هم ثابت شده است اميد به کار در جامعه را ندارند.
روشن دل بروجني با بيان اين که قوانين جاري مملکت براي اشتغال نابينايان سهميه خاصي را در نظر نگرفته اند، افزود: در کشورهايي مثل هند يک درصد سهميه جداگانه براي نابينايان در نظر گرفته مي شود و اين در حالي است که در کشور ما سهميه اي براي معلولان در نظر گرفته مي شود که نابينايان بخشي از آن هستند.
وي با بيان اين که اشتغال نابينايان دو جنبه دارد، گفت: دولت قوانين مدوني براي اشتغال نابينايان ندارد و بطور اختصاصي از نابينايان حمايت نکرده است؛ نابينايان در حيطه حمايت عمومي از معلولين قرار گرفته اند.
ملکوتي يک ديگر از مشکلات اشتغال نابينايان را ورود به رشته هاي دانشگاهي که کاربردي در بازار کار ندارند دانست و گفت: عدم گرايش به سمت رشته هاي فني و کار آفريني موجب مي شود بر تعداد نابينايان بيکار افزوده شود.
وي گفت: انتظار مي رود مسئولان همان امتياز اندکي که براي اشتغال نابينايان در نظر گرفته شده را رعايت کنند و به توصيه هاي نابينايان در سطح شهر براي مناسب سازي توجه ويژه اي داشته باشند.
روشن دل بروجني خواستار توجه شهرداري به نظرات نابينايان براي مناسب سازي در سطح شهر شد و افزود: برخي اوقات شهرداري براي مناسب سازي هزينه هايي انجام ميدهد ولي کارگشا نيست.
وي، زمينه فرهنگ سازي از مسئولان دولتي را انتظار ديگر نابينايان عنوان کرد و گفت: آروز مي کنم در جامعه اي زندگي کنيم که ملاک زندگي کردن در آن حس بينايي نباشد؛ جامعه اي باشد که شرايط مناسب تري براي زندگي کردن نابينايان باشد.
انتهاي پيام1020ج /۵۴۰/ک/
ملکوتي گفت: اطراف ميدان معلم، خيابان نواب و اطراف شهرداري که از خطوط مخصوص استفاده شده متاسفانه مغازه داران بروجني کالاهاي خود را بر روي اين خطوط قرار مي دهند و در نقاط ديگر شهر مانند بلوار ملت هم بين خطوط گسست وجود دارد.
وي با اشاره به اين که بروجن شهر امني براي نابينايان نيست و موانع زيادي براي آنها در شهر وجود دارد، تصريح کرد: براي عمده نابينايان مشکل اصلي اشتغال است.
ملکوتي به مهمترين مشکلي که با آن روبروست اشاره کرد و گفت: با وجود اين که داراي مدرک کارشناسي ارشد حقوق هستم ولي متاسفانه اجازه تدريس در دانشگاه را به من نمي دهند.
روشن دل بروجني افزود: دانشگاهي که بايد محيط آن فرهنگي باشد و افرادي را تربيت کند که به درد جامعه بخورند به اين خود باوري نرسيده اند که از توانايي هاي نابينايان هم ميتوان استفاده کرد.
ملکوتي گفت: نابيناياني که موفق به کسب مدرک دکترا از دانشگاه ها مي شوند و توان آنان هم ثابت شده است اميد به کار در جامعه را ندارند.
روشن دل بروجني با بيان اين که قوانين جاري مملکت براي اشتغال نابينايان سهميه خاصي را در نظر نگرفته اند، افزود: در کشورهايي مثل هند يک درصد سهميه جداگانه براي نابينايان در نظر گرفته مي شود و اين در حالي است که در کشور ما سهميه اي براي معلولان در نظر گرفته مي شود که نابينايان بخشي از آن هستند.
وي با بيان اين که اشتغال نابينايان دو جنبه دارد، گفت: دولت قوانين مدوني براي اشتغال نابينايان ندارد و بطور اختصاصي از نابينايان حمايت نکرده است؛ نابينايان در حيطه حمايت عمومي از معلولين قرار گرفته اند.
ملکوتي يک ديگر از مشکلات اشتغال نابينايان را ورود به رشته هاي دانشگاهي که کاربردي در بازار کار ندارند دانست و گفت: عدم گرايش به سمت رشته هاي فني و کار آفريني موجب مي شود بر تعداد نابينايان بيکار افزوده شود.
وي گفت: انتظار مي رود مسئولان همان امتياز اندکي که براي اشتغال نابينايان در نظر گرفته شده را رعايت کنند و به توصيه هاي نابينايان در سطح شهر براي مناسب سازي توجه ويژه اي داشته باشند.
روشن دل بروجني خواستار توجه شهرداري به نظرات نابينايان براي مناسب سازي در سطح شهر شد و افزود: برخي اوقات شهرداري براي مناسب سازي هزينه هايي انجام ميدهد ولي کارگشا نيست.
وي، زمينه فرهنگ سازي از مسئولان دولتي را انتظار ديگر نابينايان عنوان کرد و گفت: آروز مي کنم در جامعه اي زندگي کنيم که ملاک زندگي کردن در آن حس بينايي نباشد؛ جامعه اي باشد که شرايط مناسب تري براي زندگي کردن نابينايان باشد.
انتهاي پيام1020ج /۵۴۰/ک/