مردم دلیر و شجاع، جوانان غیور و با ایمان، مرد و زن، پیر و جوان، در 17 شهریور چون سیلی خروشان به خیابان‌ها جاری گشته و بر ضد رژیم پهلوی شعار دادند و مخالفت خود را اعلام داشتند.
۰
تاریخ انتشارسه شنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۴ - ۱۰:۴۴
کد مطلب : ۲۴۳۴۱
یادداشت:
17 شهریور روز حماسه ملت و شکل‌گیری درخت تنومند انقلاب
به گزارش جهانبین نیوز هفده شهریور، روز حماسه ملت ایران بود؛ روزی که در آن، خون‌های بسیاری بر زمین ریخته شد و از ثمره آن، درخت تنومند جمهوری اسلامی به بار نشست.
مردم دلیر و شجاع، جوانان غیور و با ایمان، مرد و زن، پیر و جوان، همه و همه در این روز چون سیلی خروشان به خیابان‌ها جاری گشته و بر ضد رژیم پهلوی شعار دادند و مخالفت آشکار خود را اعلام داشتند.
آنان در حمایت از امام، از جان‌شان گذشتند تا مردم ایران پیروز و سربلند باشند، به جاست این روز را گرامی بداریم و در پاس‌داشت خون پاک شهیدان والا مقام آن بکوشیم.
شرح واقعه
واقعه ۱۷ شهریور ۱۳۵۷ معروف به جمعه سیاه که ازآن با نام کشتار ۱۷ شهریور هم یاد می‌شود واقعه‌ای بود که در نهایت به وقوع انقلاب ۵۷ انجامید.
در برخی از منابع از این روز به عنوان پایان کار رژیم شاهنشاهی یاد می‌شود که امید هرگونه مصالحه میان انقلابیون و رژیم را از بین برد.
چند روز پس از به آتش کشیدن سینما رکس آبادان دولت آموزگار که با شعار فضای باز سیاسی روی کار آمده بود استعفا داد و بعد از آن دولتی با شعار آشتی ملی روی کار آمد.
اندکی بعد و در روز ۱۳ شهریور، راهپیمایی بزرگ عید فطر در تپه‌های قیطریه تهران، تبدیل به تظاهرات بر ضد حکومت شاهنشاهی شد و به دنبال این تظاهرات، ناآرامی‌های دیگری نیز تا روز شانزدهم شهریور به وقوع پیوست.
و در نهایت در روز ۱۶ شهریور راهپیمایی با حضور بیش از نیم میلیون نفر به وقوع پیوست و این یکی از بزرگ‌ترین تظاهرات‌ها در در آن دوران درایران بود و در این روز بود که معترضان شعارهای شدیداللحنی علیه حکومت سرداده و برای اولین با خواستار جمهوری اسلامی شدند.
در این زمان تدابیر امنیتی بسیار سختی بر کشور حاکم بود و در تهران و ۱۱ شهر دیگر از کشور حکومت نظامی برپا بود و در همین دوران بود که فرماندهی نظامی پایتخت به اویسی که در جریان قیام ۴۲ به قصاب ایران سپرده شوده بود داده شد.
اما با این وجود مردم باشور و حال بسیار زیادی به کار خود ادامه داده و با همه کشتارهایی که رژیم پهلوی انجام داد از آرمان و اهداف خود پا پس نکشیدند و بر سر خواسته خود ایستادند.
دعوت‌کننده اصلی برای قیام روز ۱۷ شهریور روحانی‌ای به نام علامه یحیی نوری بود، این فرد از مبارزین فعال با رژیم شاهنشاهی بود و از ساکنان اطراف میدان ژاله بود که مردم را برای حضور در این گردهمایی فرا خواند و مردم به دعوت او پاسخ گفته و از اولین ساعات روز برای اقامه نماز جمعه به امامت همین روحانی و راهی میدان ژاله شدند.
این درحالی بود که حکومت نظامی شدیدی در میدان برپا بود و تجمع بیش ار سه نفر جرم بوده و فرماندهی این عملیات برعهده ارتشبد غلامعلی اویسی بود.
در این هنگام چند مرتبه از مردم خواسته شد تجمع نکنند و متفرق شوند اما با بی‌توجهی مردم مواجه شده و از این‌رو آتش گلوله را به سمت آن‌ها کشیدند و چند لحظه بعد همه جا با خون یکسان شده وخون مردم بی‌گناه و غیر نظامی کف خیابان را پرکرده بود.
حمله نظامیان به مردم به حدی شدید بود که بنابر نوشته یک خبرنگار اروپایی، این صحنه به جوخه آتش شبیه بود که در آن افراد مسلح به انقلابیون بی‌حرکت شلیک می‌کردند و حتی برای متفرق کردن مردم در مناطق جنوبی کشور از بالگرد استفاده شده بود.
تعداد کشته‌شدگان
تعدا کشته شدگانی که از سوی حکومت اعلام شد ۵۸ نفر و تعداد مجروحین ۲۰۵ نفر اعلام کرد ولی آمار اعلام شده از سوی مردم بیش از ۴ هزار نفر کشته بود و این درحالی بود که شمار قربانیان در این میدان هیچگاه مشخص نشد و انقلابیون در اوج غربت در خون خود غلتیدند.
اهمیت ۱۷ شهریور
این روز و این واقعه در میان وقایع سال آخر حکومت پهلوی از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار بود و در حقیقت با این کشتار، راه مخالفین و مبارزین برای همیشه از حکومت جدا شد و امکان هرگونه آشتی میان حاکمیت و مردم سلب گردید.
در این زمان بود که امید هرگونه مصالحه و سازش بین انقلابیون و مردم قطع شد و راه مردم از راه شاه و طرفداران او جدا شد و مردم برای رسیدن به اهداف خود مصمم‌تر از پیش شده و راه خود را برای رسیدن به آن ادامه دادند.
مردم دیگر از کشته شدن خود و عزیزانشان نمی‌ترسیدند و برای رسیدن به آرمان خود با همه وجود پا به میدان گذاشته بودند و جان خود را در این راه فدا می‌کردند تا به حکومت اسلامی مد نظر خود دست یابند.
نام‌های ۱۷ شهریور
این روز با نام جمعه سیاه و جمعه خونین نام‌گذاری شد اما به تعبیر امام (ره)، هفدهم شهریور از ایام اللّه است؛ روزی که حق بی‌پرده و بی‌نقاب، بی‌ترس و بی‌پروا به مقابله باطل آمد.
روزی که امت در پیروی از فرمان امام، کفن شهادت پوشید و به مَسلخ ژاله آمد تا از خون خویش، میدان ژاله را میدان لاله‌های سرخ ایران زمین، شهیدان والامقام کرده‌اند و میدان شهدا لقب بگیرد.
ردپای اسرائیل در واقعه۱۷ شهریور
بنابه خواست شاه ظالم، کشتار جمعه سیاه، با تفنگ‌های گازی اسرائیلی صورت گرفت و بعدها روزنامه‌های اسرائیل فاش کردند مقامات دفاعی این کشور، در اوج تظاهرات ملت ایران، برای سرکوبی راه‌پیمایی‌ها، اسلحه و تفنگ‌های گازی در اختیار شاه گذاشته بودند تا با مردم مقابله کند.
تفنگ‌های پخش‌کننده گاز به گونه‌ای بود که افراد را دچار نوعی سستی و رخوت می‌کرد و هرگونه قدرت حرکت و واکنش عصبی را فلج می‌ساخت.
هم‌چنین دولت اسرائیل یک گروه کماندوی ورزیده به وسیله هواپیماهای شرکت «اِل.آل» به تهران اعزام داشت که تابع اداره اطلاعات ارتش اسرائیل بوده و همه افراد آن، اونیفورم نظامی ارتش ایران را پوشیده بودند و مقامات ایرانی برای پنهان کردن این موضوع شایعه کردند اراد این گروهان از بلوچستان به ایران آمدند.
بازتاب جهانی
کشتار شرم‌آور و بی‌رحمانه جمعه سیاه، دنیا را تکان داد، از آن‌پس جهانیان به ماهیت واقعی رژیم و اصالت نهضت مردم ایران پی بردند.
فیلم مستند پنجاه دقیقه‌ای "جمعه سیاه" که حتی دقیقه‌ای از آن هم در آن زمان در ایران پخش نشد، بسیاری از سینماهای اروپا و آمریکا را به ماتم‌کده تبدیل کرد.
بازتاب جمعه سرخ در رسانه‌های خارجی
از میان رسانه‌های خبری خارجی، "آسوشیتدپرس" طی خبری به فاجعه میدان شهدا پرداخت و نوشت: " پس از دو ساعت زد و خورد در تهران، کامیون‌های پر از کشته‌شدگان و مجروحان، از صحنه خارج شدند و مقارن ظهر، آرامش در تهران برقرار شده، اما هنوز تیراندازی‌های پراکنده‌ای ادامه دارد.
به گفته شاهدان عینی، دست کم یک کامیون پر از کشته‌شدگان و زخمی‌ها در میدان ژاله دیده شد که آن‌جا را ترک می‌کردند. جمعیت هم‌چنان فریاد می‌زد "مرگ بر شاه" و "زنده باد خمینی".
بسیاری از تظاهرکنندگان، در نتیجه اصابت گلوله به زمین افتادند و در خون غوطه ور شدند که مأموران آن‌ها را به داخل کامیون‌ها کشاندند و از صحنه دور ساختند.
انتهای پیام/۱۰۲۶ج
مردم دلیر و شجاع، جوانان غیور و با ایمان، مرد و زن، پیر و جوان، همه و همه در این روز چون سیلی خروشان به خیابان‌ها جاری گشته و بر ضد رژیم پهلوی شعار دادند و مخالفت آشکار خود را اعلام داشتند.
آنان در حمایت از امام، از جان‌شان گذشتند تا مردم ایران پیروز و سربلند باشند، به جاست این روز را گرامی بداریم و در پاس‌داشت خون پاک شهیدان والا مقام آن بکوشیم.
شرح واقعه
واقعه ۱۷ شهریور ۱۳۵۷ معروف به جمعه سیاه که ازآن با نام کشتار ۱۷ شهریور هم یاد می‌شود واقعه‌ای بود که در نهایت به وقوع انقلاب ۵۷ انجامید.
در برخی از منابع از این روز به عنوان پایان کار رژیم شاهنشاهی یاد می‌شود که امید هرگونه مصالحه میان انقلابیون و رژیم را از بین برد.
چند روز پس از به آتش کشیدن سینما رکس آبادان دولت آموزگار که با شعار فضای باز سیاسی روی کار آمده بود استعفا داد و بعد از آن دولتی با شعار آشتی ملی روی کار آمد.
اندکی بعد و در روز ۱۳ شهریور، راهپیمایی بزرگ عید فطر در تپه‌های قیطریه تهران، تبدیل به تظاهرات بر ضد حکومت شاهنشاهی شد و به دنبال این تظاهرات، ناآرامی‌های دیگری نیز تا روز شانزدهم شهریور به وقوع پیوست.
و در نهایت در روز ۱۶ شهریور راهپیمایی با حضور بیش از نیم میلیون نفر به وقوع پیوست و این یکی از بزرگ‌ترین تظاهرات‌ها در در آن دوران درایران بود و در این روز بود که معترضان شعارهای شدیداللحنی علیه حکومت سرداده و برای اولین با خواستار جمهوری اسلامی شدند.
در این زمان تدابیر امنیتی بسیار سختی بر کشور حاکم بود و در تهران و ۱۱ شهر دیگر از کشور حکومت نظامی برپا بود و در همین دوران بود که فرماندهی نظامی پایتخت به اویسی که در جریان قیام ۴۲ به قصاب ایران سپرده شوده بود داده شد.
اما با این وجود مردم باشور و حال بسیار زیادی به کار خود ادامه داده و با همه کشتارهایی که رژیم پهلوی انجام داد از آرمان و اهداف خود پا پس نکشیدند و بر سر خواسته خود ایستادند.
دعوت‌کننده اصلی برای قیام روز ۱۷ شهریور روحانی‌ای به نام علامه یحیی نوری بود، این فرد از مبارزین فعال با رژیم شاهنشاهی بود و از ساکنان اطراف میدان ژاله بود که مردم را برای حضور در این گردهمایی فرا خواند و مردم به دعوت او پاسخ گفته و از اولین ساعات روز برای اقامه نماز جمعه به امامت همین روحانی و راهی میدان ژاله شدند.
این درحالی بود که حکومت نظامی شدیدی در میدان برپا بود و تجمع بیش ار سه نفر جرم بوده و فرماندهی این عملیات برعهده ارتشبد غلامعلی اویسی بود.
در این هنگام چند مرتبه از مردم خواسته شد تجمع نکنند و متفرق شوند اما با بی‌توجهی مردم مواجه شده و از این‌رو آتش گلوله را به سمت آن‌ها کشیدند و چند لحظه بعد همه جا با خون یکسان شده وخون مردم بی‌گناه و غیر نظامی کف خیابان را پرکرده بود.
حمله نظامیان به مردم به حدی شدید بود که بنابر نوشته یک خبرنگار اروپایی، این صحنه به جوخه آتش شبیه بود که در آن افراد مسلح به انقلابیون بی‌حرکت شلیک می‌کردند و حتی برای متفرق کردن مردم در مناطق جنوبی کشور از بالگرد استفاده شده بود.
تعداد کشته‌شدگان
تعدا کشته شدگانی که از سوی حکومت اعلام شد ۵۸ نفر و تعداد مجروحین ۲۰۵ نفر اعلام کرد ولی آمار اعلام شده از سوی مردم بیش از ۴ هزار نفر کشته بود و این درحالی بود که شمار قربانیان در این میدان هیچگاه مشخص نشد و انقلابیون در اوج غربت در خون خود غلتیدند.
اهمیت ۱۷ شهریور
این روز و این واقعه در میان وقایع سال آخر حکومت پهلوی از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار بود و در حقیقت با این کشتار، راه مخالفین و مبارزین برای همیشه از حکومت جدا شد و امکان هرگونه آشتی میان حاکمیت و مردم سلب گردید.
در این زمان بود که امید هرگونه مصالحه و سازش بین انقلابیون و مردم قطع شد و راه مردم از راه شاه و طرفداران او جدا شد و مردم برای رسیدن به اهداف خود مصمم‌تر از پیش شده و راه خود را برای رسیدن به آن ادامه دادند.
مردم دیگر از کشته شدن خود و عزیزانشان نمی‌ترسیدند و برای رسیدن به آرمان خود با همه وجود پا به میدان گذاشته بودند و جان خود را در این راه فدا می‌کردند تا به حکومت اسلامی مد نظر خود دست یابند.
نام‌های ۱۷ شهریور
این روز با نام جمعه سیاه و جمعه خونین نام‌گذاری شد اما به تعبیر امام (ره)، هفدهم شهریور از ایام اللّه است؛ روزی که حق بی‌پرده و بی‌نقاب، بی‌ترس و بی‌پروا به مقابله باطل آمد.
روزی که امت در پیروی از فرمان امام، کفن شهادت پوشید و به مَسلخ ژاله آمد تا از خون خویش، میدان ژاله را میدان لاله‌های سرخ ایران زمین، شهیدان والامقام کرده‌اند و میدان شهدا لقب بگیرد.
ردپای اسرائیل در واقعه۱۷ شهریور
بنابه خواست شاه ظالم، کشتار جمعه سیاه، با تفنگ‌های گازی اسرائیلی صورت گرفت و بعدها روزنامه‌های اسرائیل فاش کردند مقامات دفاعی این کشور، در اوج تظاهرات ملت ایران، برای سرکوبی راه‌پیمایی‌ها، اسلحه و تفنگ‌های گازی در اختیار شاه گذاشته بودند تا با مردم مقابله کند.
تفنگ‌های پخش‌کننده گاز به گونه‌ای بود که افراد را دچار نوعی سستی و رخوت می‌کرد و هرگونه قدرت حرکت و واکنش عصبی را فلج می‌ساخت.
هم‌چنین دولت اسرائیل یک گروه کماندوی ورزیده به وسیله هواپیماهای شرکت «اِل.آل» به تهران اعزام داشت که تابع اداره اطلاعات ارتش اسرائیل بوده و همه افراد آن، اونیفورم نظامی ارتش ایران را پوشیده بودند و مقامات ایرانی برای پنهان کردن این موضوع شایعه کردند اراد این گروهان از بلوچستان به ایران آمدند.
بازتاب جهانی
کشتار شرم‌آور و بی‌رحمانه جمعه سیاه، دنیا را تکان داد، از آن‌پس جهانیان به ماهیت واقعی رژیم و اصالت نهضت مردم ایران پی بردند.
فیلم مستند پنجاه دقیقه‌ای "جمعه سیاه" که حتی دقیقه‌ای از آن هم در آن زمان در ایران پخش نشد، بسیاری از سینماهای اروپا و آمریکا را به ماتم‌کده تبدیل کرد.
بازتاب جمعه سرخ در رسانه‌های خارجی
از میان رسانه‌های خبری خارجی، "آسوشیتدپرس" طی خبری به فاجعه میدان شهدا پرداخت و نوشت: " پس از دو ساعت زد و خورد در تهران، کامیون‌های پر از کشته‌شدگان و مجروحان، از صحنه خارج شدند و مقارن ظهر، آرامش در تهران برقرار شده، اما هنوز تیراندازی‌های پراکنده‌ای ادامه دارد.
به گفته شاهدان عینی، دست کم یک کامیون پر از کشته‌شدگان و زخمی‌ها در میدان ژاله دیده شد که آن‌جا را ترک می‌کردند. جمعیت هم‌چنان فریاد می‌زد "مرگ بر شاه" و "زنده باد خمینی".
بسیاری از تظاهرکنندگان، در نتیجه اصابت گلوله به زمین افتادند و در خون غوطه ور شدند که مأموران آن‌ها را به داخل کامیون‌ها کشاندند و از صحنه دور ساختند.
انتهای پیام/۱۰۲۶ج