نياز است بدون هيچ جناح بندي به توافقات لوزان نگاه شود و واقعيت ها به گوش مردم برسد.
۰
تاریخ انتشاريکشنبه ۲۳ فروردين ۱۳۹۴ - ۱۱:۱۹
کد مطلب : ۲۱۷۱۷
يادداشت؛
بدون جناح بندي سياسي به توافقات لوزان بنگريد
به گزارش جهانبین نیوز به نقل از زنگ خبر، متني براي دانشجويان، دانش آموزان، طلاب و هر کسي که مي خواهند خود را در امور داخلي و خارجي بي طرف جلوه ندهد و بي طرف نداند و براي مردم عزيز و دوست داشتني ايران...
نکته اي را عرض ميکنم و آن اينکه در بين جناح بازي هاي سياسي و اجتماعي، بايد جبهه مشخص داشته باشيم و به قول حضرت علي(ع) اگر در صحنه نباشيم چه به نماز ايستاده باشيم و چه به شراب، فرقي نمي کند پس بايد گرايش ما در هياهوي گسترده سياسي کاملاً واضح و روشن باشد تا بتوانيم راه را از چاه تمييز و تشخيص بدهيم، در اين بين لازم نيست و بلکه معقول نيست که فقط به دو طيف برجسته سياسي کشور (اصلاح طلبان و اصول گرايان) تمسک جست و در واقع بدين معنا نباشد که شخص اگر بخواهد فعاليت سياسي داشته باشد بايد ارادت خودش را يا به جريان اصلاحات و يا به جريان اصولگرا تقديم کند، بلکه در اين بين راه هاي ديگر و طيف هاي ديگر و صدالبته تفکر شخصي و تحليل گري خود شخص نيز مي تواند ايفاي نقش و اعطاي نظر کند البته نظري که مبنايي صحيح داشته باشد.
در طول تاريخ بشريت اثبات شده است که گرايشات محض به تفکري يا جرياني، تبعات بسيار ناخوشايندي براي اشخاص و حتي آن جريانات داشته و به عکس آن نيز اثبات شده است يعني داشتيم و داريم افرادي را که خود را ملزم به قبول هيچ جرياني نمي کنند و حتي خود را ملزم به ايفاي نقش در تفکر خود ساخته هم نمي کنند، که هر دو روند و منش هم از نظر شرع و هم از نظر عقل طرد شده است و بلکه شارع مقدس که رئيس القعلا است به طريق اولي قبول ندارد.
آن چيزي که سعي مي شود در اين مختصر تقديم خوانندگان محترم شود اين است که: مي شود نظر سياسي داد و در عين حال جناح خاصي را مد نظر نداشت، مي شود دانست که در کشور و دنيا چه مي گذرد و در عين حال قبول کليشه اي تفکرات نکرد، مي شود تحليلگر بود و در عين حال تحليل خور نبود، مي شود تحليل کرد و در عين حال منتظر تحليل ديگران نبود، حتي مي شود مطيع شخصيت خاصي بود و در عين حال بر نظر او رديه زد ، مي شود تابع حقيقت بود و هزاران ميشود عقلي و عقلايي ديگر...
در جريانات اخير دنيا ( مسائل کشورهاي عربي،غربي و اروپايي) و آنچه که مربوط به کشور عزيزمان ايران است، هر روز مي بينم و مي شنويم که گمانه زني ها و تحليل هاي متفاوتي از جوانب مختلف به سمع و نظر مي رسد و مهمترين مسئله کنوني کشور که هر روز دنبال اخبار مربوط به آن مي گرديم، همان مسئله مذاکرات است که بايد قبول کنيم مردم بايد بدانند اين مسئله به کجا رسيده است چون اين دانستن عين مردم سالاري ديني و عين فرمان حضرت امير(ع)است.
ولي متاسفانه مي بينيم که جريانات داخلي، حال عامدانه و يا جاهلانه، هر کدام به دنبال اثبات خود هستند در حالي که مردم به اين اثبات يا عدم اثبات نيازي ندارند، مدام خط و مشي براي همديگر مي کشند و مدام تايپ دو طرفه مي کنند که بله، توافق صد در صد مفيد بوده يا صد در صد معارض با آرمان نظام و اهداف بلند اين مرز و بوم است، و عجيب آنجاست که هر دو طرف افراط را پيشه کرده اند و خود را ميانه قلمداد مي کنند، شعار امام امت مي توان گفت تا بدين جا از يک جهت بر روي هوا مانده است و آن اينکه دولت و مجلسي که نمايندگان مردم هستند، بگير و ببند هاي سياسي به راه انداخته اند.
هنوز به قطعيت توافق ادعا نشده است و هنوز تا اجراي آن زمان باقي مانده است ولي ميب ينيم که يک طرف جشن و پايکوبي به راه افتاده و يک طرف عزاي عمومي اعلام ميشود...
عده اي مردم را دلخوش و اميدوار مي کنند و عده اي در اوج نااميدي جولان مي دهند، عده اي مدرک مذاکره کنند گان را به رخ ميکشند و عده اي تعهد ديگران را، عده اي از مردم در اين گير و دار خواب آرامش و رکورد قطعي و ثبات منطقي(اقتصاد و...) کشور را مي بينند و عده اي خواب سراسر اضطراب از همه چيز، عده اي پيام تبريک مي فرستند و عده اي پيام تسليت و خلاصه گير و داريست بس قابل تصور...
ولي هم مسوولان و هم مردم بايد بدانند که هنوز انتظار کاريست عقلايي، هنوز زود قضاوت نکردن مي تواند در دل ها و مغز ها وجود داشته باشد، هنوز مي شود جوجه ها را آخر پاييز شمرد، هنوز مي شود توهين زود هنگام نکرد و آتو دست بيگانه نداد و هنوز مي شود...
داود حسين پور
انتهاي پيام1020ج /۵۲۰ز
نکته اي را عرض ميکنم و آن اينکه در بين جناح بازي هاي سياسي و اجتماعي، بايد جبهه مشخص داشته باشيم و به قول حضرت علي(ع) اگر در صحنه نباشيم چه به نماز ايستاده باشيم و چه به شراب، فرقي نمي کند پس بايد گرايش ما در هياهوي گسترده سياسي کاملاً واضح و روشن باشد تا بتوانيم راه را از چاه تمييز و تشخيص بدهيم، در اين بين لازم نيست و بلکه معقول نيست که فقط به دو طيف برجسته سياسي کشور (اصلاح طلبان و اصول گرايان) تمسک جست و در واقع بدين معنا نباشد که شخص اگر بخواهد فعاليت سياسي داشته باشد بايد ارادت خودش را يا به جريان اصلاحات و يا به جريان اصولگرا تقديم کند، بلکه در اين بين راه هاي ديگر و طيف هاي ديگر و صدالبته تفکر شخصي و تحليل گري خود شخص نيز مي تواند ايفاي نقش و اعطاي نظر کند البته نظري که مبنايي صحيح داشته باشد.
در طول تاريخ بشريت اثبات شده است که گرايشات محض به تفکري يا جرياني، تبعات بسيار ناخوشايندي براي اشخاص و حتي آن جريانات داشته و به عکس آن نيز اثبات شده است يعني داشتيم و داريم افرادي را که خود را ملزم به قبول هيچ جرياني نمي کنند و حتي خود را ملزم به ايفاي نقش در تفکر خود ساخته هم نمي کنند، که هر دو روند و منش هم از نظر شرع و هم از نظر عقل طرد شده است و بلکه شارع مقدس که رئيس القعلا است به طريق اولي قبول ندارد.
آن چيزي که سعي مي شود در اين مختصر تقديم خوانندگان محترم شود اين است که: مي شود نظر سياسي داد و در عين حال جناح خاصي را مد نظر نداشت، مي شود دانست که در کشور و دنيا چه مي گذرد و در عين حال قبول کليشه اي تفکرات نکرد، مي شود تحليلگر بود و در عين حال تحليل خور نبود، مي شود تحليل کرد و در عين حال منتظر تحليل ديگران نبود، حتي مي شود مطيع شخصيت خاصي بود و در عين حال بر نظر او رديه زد ، مي شود تابع حقيقت بود و هزاران ميشود عقلي و عقلايي ديگر...
در جريانات اخير دنيا ( مسائل کشورهاي عربي،غربي و اروپايي) و آنچه که مربوط به کشور عزيزمان ايران است، هر روز مي بينم و مي شنويم که گمانه زني ها و تحليل هاي متفاوتي از جوانب مختلف به سمع و نظر مي رسد و مهمترين مسئله کنوني کشور که هر روز دنبال اخبار مربوط به آن مي گرديم، همان مسئله مذاکرات است که بايد قبول کنيم مردم بايد بدانند اين مسئله به کجا رسيده است چون اين دانستن عين مردم سالاري ديني و عين فرمان حضرت امير(ع)است.
ولي متاسفانه مي بينيم که جريانات داخلي، حال عامدانه و يا جاهلانه، هر کدام به دنبال اثبات خود هستند در حالي که مردم به اين اثبات يا عدم اثبات نيازي ندارند، مدام خط و مشي براي همديگر مي کشند و مدام تايپ دو طرفه مي کنند که بله، توافق صد در صد مفيد بوده يا صد در صد معارض با آرمان نظام و اهداف بلند اين مرز و بوم است، و عجيب آنجاست که هر دو طرف افراط را پيشه کرده اند و خود را ميانه قلمداد مي کنند، شعار امام امت مي توان گفت تا بدين جا از يک جهت بر روي هوا مانده است و آن اينکه دولت و مجلسي که نمايندگان مردم هستند، بگير و ببند هاي سياسي به راه انداخته اند.
هنوز به قطعيت توافق ادعا نشده است و هنوز تا اجراي آن زمان باقي مانده است ولي ميب ينيم که يک طرف جشن و پايکوبي به راه افتاده و يک طرف عزاي عمومي اعلام ميشود...
عده اي مردم را دلخوش و اميدوار مي کنند و عده اي در اوج نااميدي جولان مي دهند، عده اي مدرک مذاکره کنند گان را به رخ ميکشند و عده اي تعهد ديگران را، عده اي از مردم در اين گير و دار خواب آرامش و رکورد قطعي و ثبات منطقي(اقتصاد و...) کشور را مي بينند و عده اي خواب سراسر اضطراب از همه چيز، عده اي پيام تبريک مي فرستند و عده اي پيام تسليت و خلاصه گير و داريست بس قابل تصور...
ولي هم مسوولان و هم مردم بايد بدانند که هنوز انتظار کاريست عقلايي، هنوز زود قضاوت نکردن مي تواند در دل ها و مغز ها وجود داشته باشد، هنوز مي شود جوجه ها را آخر پاييز شمرد، هنوز مي شود توهين زود هنگام نکرد و آتو دست بيگانه نداد و هنوز مي شود...
داود حسين پور
انتهاي پيام1020ج /۵۲۰ز