این اتفاق در حالی رخ داد که درنیمه اول بازی هر دو تیم فوتبال جذابی ارائه ندادند.آن چنان که حتی بازیکنان دو تیم که در بازی دیروز گویی در سردرگمی کامل به سر می بردند با پاسهای ناسالم وبی هدف تنها به خستگی تماشاگرانی که از صبح برای تماشای بازی به استادیوم آمده بودند افزودند.
حتی معدود حملاتی که در دقائق ابتدایی بازی استقلالی ها داشتند وسپس پرسپولیسی ها همین موضوع را روی دروازه استقلال تکرار کردند ناشی از یک بازی تاکتیکی که درآن تماشاچی بیننده یک فوتبال واقعی باشد نبود.بلکه بیشتر خطرات ایجاد شده به دلیل ارسالهای بلند واشتباهات دفاعهای دو تیم بود.یعنی به طور مشخص بازیکنان هر دوتیم که از بازی سازی ورد وبدل کردن چند پاس پشت سرهم والبته سالم،عاجز بودند دائما سعی می کردند با فرستادن توپ به محوطه جریمه واستفاده از هرج ومرج داخل محوطه به گل دست یابند که این موضوع با زیر توپ زدن دفاع هر دوطرف خنثی می شد.همین تسلسل پس از چند دقیقه آنقدر تکرار گشت که دیگر صدای اعتراض تماشاچی ها بلند شده بود.چرا که هر دوتیم دائما با هدف فرستادن توپ به محوطه جریمه حریف زیرتوپ ی زدند ودرمقابل دفاع تیم مقابل هم که برنامه ای برای بازی سازی از زمین خود نداشت همین مساله رابرای دفع حمله تکرار می کرد.این گونه بود که توپ یا در میانه زمین قرار داشت ویا روی هوا می چرخید.
دراین بین باید توجه کرد که وقتی چنین اتفاقی در یک مسابقه فوتبال آن هم در دقایق اول رخ می دهد دیگر نمی توان از این بازی انتظار یک مسابقه فوتبال جذاب وهیجان انگیز را داشت.چرا که بازیکنان هر دوتیم هیچ برنامه ای برای ارائه یک بازی جذاب ودستیابی به گل از طریق بازی ترکیبی وحرکت از پیش تمرین شده نداشتند.تمام اینها در حالی مد نظر است که این ناهماهنگی وبی برنامگی از همان ثانیه های اول آشکار بود.از یک طرف پرسپولیس تمام بار تیمی خود را روی دریبلهای علی کریمی متمرکز کرده بود واز طرف دیگر استقلالی ها درمیان زمین یا اصلا نمی توانستند توپ را به خط حمله انتقال بدهند ویا اگر هم دراین امر موفق می شدند آرش برهانی به راحتی توپ را از دست می داد.هر چند که در پایان بازی مربیان دوتیم،تمام این ضعفهای آشکار را نادیده گرفتند وبا صحبتهایی همچون تیم مقابل بازی مارا خراب کرد ویا دروازه بان ما بیکارترین فرد زمین بود، سعی کردند کم کاری تیم شان وهمچنین بی تاکتیکی وبی برنامگی این دوتیم را توجیه کنند.
دراین میان نکته ای که با بازی دیروز می توان به آن توجه بیشتری داشت بحث همیشگی پولهای هنگفتی است که به بازیکنان فوتبال داده می شود.پولهایی که همیشه بدون نتیجه می ماند وفوتبال در سطح ملی نتایج درخشانی نمی گیرد.این در حالی است که همیشه سرگرم کردن مخاطبان از توجیهات مربیان فوتبال بوده،به گونه ای که آنها همیشه عنوان می کنند که علی رغم شکست فوتبال ایران درمیادین خارجی به خاطر سرگرم ساز بودن در داخل ،باید این وضعیت یعنی هزینه سرمایه های کلان در فوتبال ادامه داشته باشد.حال به نظر می رسد که با این فوتبال بی کیفیتی که از سوی دوتیم بزرگ ایران ارائه شد دیگر توجیهی برای ادامه این وضعیت واین هزینه های هنگفت برای فوتبال وجود ندارد وبه نوعی حنای مربیان فوتبالی که تادیروز سرگرم ساز بودن فوتبال را بهانه می کردند رنگ باخته است.موضوعی که باید هر چه سریع تر مد نظر مدیران ذی ربط که در اختصاص این هجم عظیم از بیت المال به فوتبال شکست خورده نقش دارند قرار گیرد.البته نباید فراموش کرد که شاید برخی مدیران نگران جذب بازیکنان فوتبال کشور به تیمهای عربی باشند که برای رفع این نگرانی باید اشاره داشت که مربیان تیمهای خصوصی اماراتی ودیگر کشورهای خلیج فارس بابت بازیکنانی که از دادن یک پاس سالم عاجز هستند یک ریال هم نخواهند پرداخت.به این ترتیب این بازیکنان نابازیکن که با پولهای مردم وبیت المال به جای ارائه بازی مناسب ،در حال ویراژ دادن با ماشینهای مدل بالای خود در بالای شهر تهران هستند با تعطیلی لیگ بیکار می شوند.گفتنی است که چندی پیش محمد دادکان،رئیس پیشین فدراسیون درباره قیمت بازیکنان فعلی فوتبال کشور به این موضوع اشاره کرد که همه آنها روی هم 200میلیون تومان همی نمی ارزند.
سعید امیرایی
