شاید اگر از زبان برخی مسئون نمی شنیدیم که هنرمند ارزشی و غیر ارزشی نداریم، شاید اگر شاهد تسامح و تساهل در امر فرهنگ نبودیم شاهد سوء استفاده از رویکرد فرهنگی دولت و قبح زدایی از اصول عرفی و اسلامی توسط برخی از کسانی که عنوان هنرمند را یدک می کشند نبودیم.
۰
تاریخ انتشارسه شنبه ۳۰ ارديبهشت ۱۳۹۳ - ۰۷:۵۱
کد مطلب : ۱۴۵۹۳
اسطوره هایی که فرو می ریزند، اسطوره هایی که می میرند
به گزارش جهانبین نیوز:
دلم گرفته است از هوایی که مدام تنفس می کنم حس می کنم ریه هایم توان نفس کشیدن ندارد به آسمان نگاه می کنم آبی آبی است.
دو سه روز پیش بارانی بارید و هوا تازه شد ولی این حس سنگین مرا رها نمی کند انگار از جایی دیگر دلتنگم خیابانهای شهر برایم غریبه اند.
هر روز چهره هایی را می بینم که هیچ تناسبی با اعتقاداتم، ارزشهایم و تمام آن چیزهایی که مادر و مادربزرگانم به عنوان شاخص برای من که یک زن مسلمان شیعه و ایرانی ام گفته بودند ندارد.
هر روز روسری ها عقبتر می رود رنگ و لعاب چهره ها بیشتر می شود احساسم به من می گوید نکند خدایی ناکرده حیا برای برخی از زنان و مردان این سرزمین مرده است؟!
ولی چرا راستی چرا؟ احتمالاً ریشه این وقایع را باید در ناتوی فرهنگی و تهاجم فرهنگی با ابزارهای قوی چون ماهواره و سینما و رسانه ها جستجو کرد هنرمندانی که گاهی اوقات در نقشهای مثبتی وارد می شوند مدت مدیدی اسطوره می شوند ولی یکباره فرو می ریزند و اسطوره ها می میرند.
با خود فکر می کنم شاید اگر دستگاههای فرهنگی نظارت بیشتری داشتند بر عملکرد سینما بر هنرمندانی که در حریم خصوصیمان وارد می شوند الگو می شوند پوشش و نوع برخوردشان رفتارشان و حتی تکیه کلامشان ناخودآگاه بر روحمان تاثیر می گذارد سر از ناکجا آباد در می آورند و به نام تمدن و دوری از تحجر لباس حقارت بر تن می کنند و یک عمر زن مسلمان بودن را به یک حرکت سخیف و سبک می فروشند شاهد هنجارشکنی ها در سطح ملی و بین المللی نبودیم.
دلم می لرزد به یاد می آورم روزی که میم مثل مادر اشکم را درآورد روزی که فیلم هر شب تنهایی مرا با خود به ضریح آفتاب گره زد و دلم می شکند وقتی که هنرپیشه های این نقش ها بدون اینکه فکر کنند برای مخاطب چه لحظه های نابی را تداعی کرده اند و چه جایگاهی دارند تمام ارزشها را زیر پا می گذارند و هویت دینی و ایرانی خود را نادیده می گیرند.
شاید اگر از زبان برخی مسئون نمی شنیدیم که هنرمند ارزشی و غیر ارزشی نداریم، شاید اگر شاهد تسامح و تساهل در امر فرهنگ نبودیم شاهد سوء استفاده از رویکرد فرهنگی دولت و قبح زدایی از اصول عرفی و اسلامی توسط برخی از کسانی که عنوان هنرمند را یدک می کشند نبودیم.
چرا با وجود اینکه مقام معظم رهبری از فضای فرهنگی مسموم و رویه نادرست فرهنگی در جامعه گله کردند و هشدار دادند هنوز کسی خود را موظف به رسیدگی به این وضعیت فرهنگی آشفته و هنجارشکنی های وقت و بی وقت نمی داند؟!
/ م- ثنایی
دلم گرفته است از هوایی که مدام تنفس می کنم حس می کنم ریه هایم توان نفس کشیدن ندارد به آسمان نگاه می کنم آبی آبی است.
دو سه روز پیش بارانی بارید و هوا تازه شد ولی این حس سنگین مرا رها نمی کند انگار از جایی دیگر دلتنگم خیابانهای شهر برایم غریبه اند.
هر روز چهره هایی را می بینم که هیچ تناسبی با اعتقاداتم، ارزشهایم و تمام آن چیزهایی که مادر و مادربزرگانم به عنوان شاخص برای من که یک زن مسلمان شیعه و ایرانی ام گفته بودند ندارد.
هر روز روسری ها عقبتر می رود رنگ و لعاب چهره ها بیشتر می شود احساسم به من می گوید نکند خدایی ناکرده حیا برای برخی از زنان و مردان این سرزمین مرده است؟!
ولی چرا راستی چرا؟ احتمالاً ریشه این وقایع را باید در ناتوی فرهنگی و تهاجم فرهنگی با ابزارهای قوی چون ماهواره و سینما و رسانه ها جستجو کرد هنرمندانی که گاهی اوقات در نقشهای مثبتی وارد می شوند مدت مدیدی اسطوره می شوند ولی یکباره فرو می ریزند و اسطوره ها می میرند.
با خود فکر می کنم شاید اگر دستگاههای فرهنگی نظارت بیشتری داشتند بر عملکرد سینما بر هنرمندانی که در حریم خصوصیمان وارد می شوند الگو می شوند پوشش و نوع برخوردشان رفتارشان و حتی تکیه کلامشان ناخودآگاه بر روحمان تاثیر می گذارد سر از ناکجا آباد در می آورند و به نام تمدن و دوری از تحجر لباس حقارت بر تن می کنند و یک عمر زن مسلمان بودن را به یک حرکت سخیف و سبک می فروشند شاهد هنجارشکنی ها در سطح ملی و بین المللی نبودیم.
دلم می لرزد به یاد می آورم روزی که میم مثل مادر اشکم را درآورد روزی که فیلم هر شب تنهایی مرا با خود به ضریح آفتاب گره زد و دلم می شکند وقتی که هنرپیشه های این نقش ها بدون اینکه فکر کنند برای مخاطب چه لحظه های نابی را تداعی کرده اند و چه جایگاهی دارند تمام ارزشها را زیر پا می گذارند و هویت دینی و ایرانی خود را نادیده می گیرند.
شاید اگر از زبان برخی مسئون نمی شنیدیم که هنرمند ارزشی و غیر ارزشی نداریم، شاید اگر شاهد تسامح و تساهل در امر فرهنگ نبودیم شاهد سوء استفاده از رویکرد فرهنگی دولت و قبح زدایی از اصول عرفی و اسلامی توسط برخی از کسانی که عنوان هنرمند را یدک می کشند نبودیم.
چرا با وجود اینکه مقام معظم رهبری از فضای فرهنگی مسموم و رویه نادرست فرهنگی در جامعه گله کردند و هشدار دادند هنوز کسی خود را موظف به رسیدگی به این وضعیت فرهنگی آشفته و هنجارشکنی های وقت و بی وقت نمی داند؟!
/ م- ثنایی
مرجع : بام ایران خبر