امامزاده سید محمد سلطان سبزپوش از جاذبه‌های زیارتی گردشگری چهارمحال و بختیاری میزبان گردشگران نوروزی است.
۰
تاریخ انتشاردوشنبه ۲۶ اسفند ۱۳۹۲ - ۰۹:۱۴
کد مطلب : ۱۳۲۸۵
امامزاده سید محمد سلطان سبزپوش مامن عاشقان به اهل بیت(ع)
به گزارش جهانبین نیوز، نسب شریف امامزاده محمد مدفون در اشکفتک با یازده واسطه به امام سجّاد(ع) منتهی می شود که از قرار ذیل است:
سیّد محمّد بن ابی طالب بن حسن بن احمد بن محمد بن احمد البروجردی بن جعفر بن حسین بن علی القتیل بن حسن المکفوف بن حسن الافطس بن علی الاصغر بن امام علی بن الحسین السجّاد (علیه السّلام).
وی سیّدی جلیل القدر، عظیم الشان و بسیار بزرگوار بود. او مکنّی به ابوطالب، و مشهور به سلطان محمد و معروف به سلطان سبزه پوش است. جدّ بزرگوار او سیّد احمد بروجردی، از بزرگان سادات جبل به شمار می آمد که به جهت سکونت در بروجرد به احمد بروجردی خوانده شد. در انتهای قرن چهارم هجری فرزندان احمد بروجردی در شهرهای جبل من جمله بروجن و نواحی آن پراکنده شدند که یکی از آنان محمّد بن احمد، مکنی به ابوطالب است که ابتدا به دینور مهاجرت نمود و سپس به همراه فرزندش احمد به بروجن آمد و در این شهر رحل اقامت افکند.
احمد بن محمد بن احمد بروجردی، در بروجن صاحب فرزندی بنام حسن شد که سیّدی جیلیل القدر و عظیم الشان بود، او یک فرزند به نام ابوطالب داشت که در برخی از منابع به عنوان سیّد طالب یاد شده است.
سیّد ابوطالب صاحب فرزندی بنام سیّد محمّد بود که زیاده با حشمت و بزرگوار و سیدی جلیل القدر بود. او به جهت ریاست معنوی بر منطقه ی جبل و به ویژه شهر بروجن و نواحی آن به سلطان سیّد محمد مشهور گشت و صاحب فرزند با کمال و فاضلی بود که نامش ابوطالب زین الدّین و ملقّب به اعجمی بود. خاندن سلطان سید محمد به جهت زهد و تقوی از سر آمدان عصر خویش به شمار می رفتند و از نقباء اشراف منطقهی جبل، دینور، بروجن و بروجرد بودند.
متأسّفانه در منابع موجود از تاریخ وفات و نام همسر سید محمد به درستی ذکر نشده است، اما با وجود واسطه ها در نسب شریف او می توان حدس زد که آن جناب در نیمه نخست قرن پنجم هجری در این منطقه وفات یافته است. برخی احتمال دادند که علت ملقّب شدن این امامزاده به سبزه پوش بدان جهت است که آن حضرت در سال ۳۸۲ ﻫ.ق بدنیا آمده است.
زیرا کلمهی سبزه پوش طبق حروف ابجد با تبدیل پ به ب سال ۳۸۲ ﻫ.ق به دست می آید.
بقعه مبارک امامزاده سید محمد معروف به سلطان سبزپوش در اراضی اشکفتک (واقع در ۵ کیلومتری غرب شهرکرد) واقع شده است. اصل بنای بقعه به صورت مربع و به ابعاد تقریبی ۸×۸ متر است که بیش از ۱.۵ متر ضخامت دیوارهای آن را تشکیل می دهد. شالوده بنا از سنگ لاشه، ملاط گل و خشت و چوب است و ظاهراً در ابتدا یک چهارطاقی مفرد متعلق به دوره صفویه بوده که در سالیان قبل شبستان به آن ملحق شده است.
بقعه در چهار جهت صفه کوتاهی دارد و در هر زاویه یک طاق نما تشکیل شده و سپس بقعه از مربع به دایره مبدل گشته و گنبد عرقچینی بنا به قطر ۴ و ارتفاع بیش از ۲ متر بر آن استوار شده است. کف و تا یک متر از اتاق مرقد را موزائیک و با سنگ مرمر پوشش داده اند و الباقی بنا گچ اندود و نقاشی به رنگ سبز شده است. ضریح چوبی و قدیمی امامزاده که دارای کنده کاری های ظریف و کتیبه زیبایی است که بر شعری نوشته شده است:
این در که هست خادم درگاه او ملک
سایند جبهه بر در او خلق روزگار
آیند از پی تعظیم درگهش
پیوسته خاص و عام ز هر شهر و هردیار
بگذشته پایه اش ز شرافت ز نه فلک
بر این دری که بهشت برین دارد افتخار
خواهی تو نام شریفش ز من شنو
سلطان محمد است ز نیکان سبزوار
پرسیدم از خرد زبنای حصار و در
گفتا به عهد ناصرالدین شاه تاجدار
ضریح چوبی و قدیمی امامزاده به ابعاد ۱.۲۰×۲.۵ و به ارتفاع ۱.۶۰ بوده و ضریح جدید به ابعاد ۱.۵×۲.۵ متر از آب طلا و نقره ساخته شده و بر روی آن در زمینه میناکاری کتیبه ذیل نوشته شده است:
« ضریح مرقد مطهر امامزاده سید محمد معروف به سلطان سبزه پوش که به همت هیأت امناء امامزاده و با همکاری و مساعدت اداره اوقاف و امور خیریه استان در سال ۱۳۸۷ ساخته و نصب گردید، سازنده سید مرتضی احمدی».
در غرب بقعه اتاقی به ابعاد ۱۲×۶ متر قراردارد که درب ان از سمت شمال بقعه باز می شود و دری نیز در جانب مشرق به داخل حرم دارد. در جنوب مرقد نیز اتاقی به ابعاد ۱۰×۴ متر قرار دارد که دری از جانب مشرق به داخل و پنجره ای جهت نورگیری در جنوب دارد.
ورودی بقعه از جانب مشرق است که خود دارای ایوانی به عرض ۳ و طول ۱۰ متر می باشد و تمام نمای دیوار آن با آجر ۳ سانتی تزئین شده است.
منابع:
منتقله الطالبیه: ۸۸-۸۹ و ۱۳۹، الاصیلی فی انساب الطالبیین: ۳۳۰، التذکره فی انساب المطهرة: ۲۵۴، الاساس لانساب الناس: ۳۴۹، نزهة العیون و نهایة الفنون: ۵۰.
کتاب مزارات چهارمحال و بختیاری، دکتر محمد مهدی فقیه بحرالعلوم،انتشارات وثوق، چاپ اول ۱۳۸۹ ، صفحه ۸۳
تحقیق و تدوین مؤسسه دائرة المعارف بقاع متبرکه – دکتر محمد مهدی فقیه بحرالعلوم
انتهای پیام/
سیّد محمّد بن ابی طالب بن حسن بن احمد بن محمد بن احمد البروجردی بن جعفر بن حسین بن علی القتیل بن حسن المکفوف بن حسن الافطس بن علی الاصغر بن امام علی بن الحسین السجّاد (علیه السّلام).
وی سیّدی جلیل القدر، عظیم الشان و بسیار بزرگوار بود. او مکنّی به ابوطالب، و مشهور به سلطان محمد و معروف به سلطان سبزه پوش است. جدّ بزرگوار او سیّد احمد بروجردی، از بزرگان سادات جبل به شمار می آمد که به جهت سکونت در بروجرد به احمد بروجردی خوانده شد. در انتهای قرن چهارم هجری فرزندان احمد بروجردی در شهرهای جبل من جمله بروجن و نواحی آن پراکنده شدند که یکی از آنان محمّد بن احمد، مکنی به ابوطالب است که ابتدا به دینور مهاجرت نمود و سپس به همراه فرزندش احمد به بروجن آمد و در این شهر رحل اقامت افکند.
احمد بن محمد بن احمد بروجردی، در بروجن صاحب فرزندی بنام حسن شد که سیّدی جیلیل القدر و عظیم الشان بود، او یک فرزند به نام ابوطالب داشت که در برخی از منابع به عنوان سیّد طالب یاد شده است.
سیّد ابوطالب صاحب فرزندی بنام سیّد محمّد بود که زیاده با حشمت و بزرگوار و سیدی جلیل القدر بود. او به جهت ریاست معنوی بر منطقه ی جبل و به ویژه شهر بروجن و نواحی آن به سلطان سیّد محمد مشهور گشت و صاحب فرزند با کمال و فاضلی بود که نامش ابوطالب زین الدّین و ملقّب به اعجمی بود. خاندن سلطان سید محمد به جهت زهد و تقوی از سر آمدان عصر خویش به شمار می رفتند و از نقباء اشراف منطقهی جبل، دینور، بروجن و بروجرد بودند.
متأسّفانه در منابع موجود از تاریخ وفات و نام همسر سید محمد به درستی ذکر نشده است، اما با وجود واسطه ها در نسب شریف او می توان حدس زد که آن جناب در نیمه نخست قرن پنجم هجری در این منطقه وفات یافته است. برخی احتمال دادند که علت ملقّب شدن این امامزاده به سبزه پوش بدان جهت است که آن حضرت در سال ۳۸۲ ﻫ.ق بدنیا آمده است.
زیرا کلمهی سبزه پوش طبق حروف ابجد با تبدیل پ به ب سال ۳۸۲ ﻫ.ق به دست می آید.
بقعه مبارک امامزاده سید محمد معروف به سلطان سبزپوش در اراضی اشکفتک (واقع در ۵ کیلومتری غرب شهرکرد) واقع شده است. اصل بنای بقعه به صورت مربع و به ابعاد تقریبی ۸×۸ متر است که بیش از ۱.۵ متر ضخامت دیوارهای آن را تشکیل می دهد. شالوده بنا از سنگ لاشه، ملاط گل و خشت و چوب است و ظاهراً در ابتدا یک چهارطاقی مفرد متعلق به دوره صفویه بوده که در سالیان قبل شبستان به آن ملحق شده است.
بقعه در چهار جهت صفه کوتاهی دارد و در هر زاویه یک طاق نما تشکیل شده و سپس بقعه از مربع به دایره مبدل گشته و گنبد عرقچینی بنا به قطر ۴ و ارتفاع بیش از ۲ متر بر آن استوار شده است. کف و تا یک متر از اتاق مرقد را موزائیک و با سنگ مرمر پوشش داده اند و الباقی بنا گچ اندود و نقاشی به رنگ سبز شده است. ضریح چوبی و قدیمی امامزاده که دارای کنده کاری های ظریف و کتیبه زیبایی است که بر شعری نوشته شده است:
این در که هست خادم درگاه او ملک
سایند جبهه بر در او خلق روزگار
آیند از پی تعظیم درگهش
پیوسته خاص و عام ز هر شهر و هردیار
بگذشته پایه اش ز شرافت ز نه فلک
بر این دری که بهشت برین دارد افتخار
خواهی تو نام شریفش ز من شنو
سلطان محمد است ز نیکان سبزوار
پرسیدم از خرد زبنای حصار و در
گفتا به عهد ناصرالدین شاه تاجدار
ضریح چوبی و قدیمی امامزاده به ابعاد ۱.۲۰×۲.۵ و به ارتفاع ۱.۶۰ بوده و ضریح جدید به ابعاد ۱.۵×۲.۵ متر از آب طلا و نقره ساخته شده و بر روی آن در زمینه میناکاری کتیبه ذیل نوشته شده است:
« ضریح مرقد مطهر امامزاده سید محمد معروف به سلطان سبزه پوش که به همت هیأت امناء امامزاده و با همکاری و مساعدت اداره اوقاف و امور خیریه استان در سال ۱۳۸۷ ساخته و نصب گردید، سازنده سید مرتضی احمدی».
در غرب بقعه اتاقی به ابعاد ۱۲×۶ متر قراردارد که درب ان از سمت شمال بقعه باز می شود و دری نیز در جانب مشرق به داخل حرم دارد. در جنوب مرقد نیز اتاقی به ابعاد ۱۰×۴ متر قرار دارد که دری از جانب مشرق به داخل و پنجره ای جهت نورگیری در جنوب دارد.
ورودی بقعه از جانب مشرق است که خود دارای ایوانی به عرض ۳ و طول ۱۰ متر می باشد و تمام نمای دیوار آن با آجر ۳ سانتی تزئین شده است.
منابع:
منتقله الطالبیه: ۸۸-۸۹ و ۱۳۹، الاصیلی فی انساب الطالبیین: ۳۳۰، التذکره فی انساب المطهرة: ۲۵۴، الاساس لانساب الناس: ۳۴۹، نزهة العیون و نهایة الفنون: ۵۰.
کتاب مزارات چهارمحال و بختیاری، دکتر محمد مهدی فقیه بحرالعلوم،انتشارات وثوق، چاپ اول ۱۳۸۹ ، صفحه ۸۳
تحقیق و تدوین مؤسسه دائرة المعارف بقاع متبرکه – دکتر محمد مهدی فقیه بحرالعلوم
انتهای پیام/
مرجع : بام ایران خبر