سفر هیات های اروپایی به ایران نه تنها منفعتی برای ایران ندارد بلکه یگ گامی جهت تکمیل کردن پرونده جامع ضد ایرانی به شمار می آی.
۰
تاریخ انتشارچهارشنبه ۲۱ اسفند ۱۳۹۲ - ۱۲:۳۵
کد مطلب : ۱۳۲۰۱
سفر هیات های اروپایی به ایران فرصت یا تهدید؟!
به گزارش جهانبین نیوز، ذهنیت عموم مردم ایران نسبت به خانم کاترین اشتون با پرونده هسته ای عجین شده است و در هر زمانی که اسم ایشان را می شنوند و یا تصویر وی را می بینند ناخودآگاه ذهنها به طرف پرونده هسته ای ایران سوق پیدا می کند.
اما چیزی که دولت تدبیر و امید با هیاهوی فراوان و ذوق زدگی خودش را از سفر هیئت های مختلف اروپایی به ایران نشان می دهد و این هفته نیز در سفر کاترین اشتون به آن پرداختند و در بوق و کرنا کردند که بله این سفرها نتیجه دیپلماسی دولت تدبیر و امید است اما به راستی این سفرها چه منفعتی برای جمهوری اسلامی ایران دارد؟
روز یکشنبه ۱۸/۱۲/۹۲ خانم اشتون در راس یک هیئت اروپایی وارد ایران شد و در تهران با مقامات جمهوری اسلامی ایران دیدارهایی انجام داد که به نوعی گویا زنگ تفریحی برای خانم اشتون بود و عدم اهمیت این دیدارها را می توان در کنفرانس خبری خانم اشتون به وضوح مشاهده نمود چرا که در پاسخ به سوال خبرنگاری که خواستار پاسخ ایشان در خصوص حق غنی سازی جمهوری اسلامی ایران شده بود در یک جمله کوتاه خبرنگار را به توافق نامه ژنو ارجاع داد و هیچگونه پاسخ صریحی در این خصوص نداد.
موضوعی که خیلی برای اشتون حائز اهمیت بود دیدار ایشان با محکومین فتنه سال ۸۸ از جمله نرگس محمدی و مادر ستار بهشتی بود و از این دیدارها به عنوان دیدار با جامعه فعال زنان یاد کرد و به صراحت اعلام کرد که از اهداف مهم سفرش به ایران پیگیری حقوق بشر می باشد لذا این موضوع زوایای پنهان زیادی دارد و در ادامه مذاکرات هسته ای در راستای اهداف امریکائی اروپایی مورد بهره برداری آنان قرار می گیرد و آنها را به باج خواهی بیشتر از نظام جمهوری اسلامی ایران ترغیب می کند.
این اقدام اشتون مورد اعتراض دوستداران انقلاب و بازتاب های مختلفی داشت از جمله نامه مادر سه شهید اصفهانی خطاب به اشتون که از ایشان دعوت کرده بود تا به گلزار شهدا یک سری بزند و همچنین یک خانم جانباز شیمیایی که درخواست دیدار با خانم اشتون را کرده بود و یا عده ای از ولایتمداران که موضوع شهادت شهید احمدی روشن دانشمند هسته ای را به ایشان به عنوان موضوع حقوق بشر پیشنهاد داده بودند تا ایشان اگر قصد خیری در زمینه حقوق بشر داشته باشد راجع به این موضوعات در جامعه بشری قضاوت کند نه اینکه به بهانه حقوق بشر با محکومین فتنه و عوامل آنها در سفارت اتریش و آن هم به صورت گزینه ای دیدار کند.
در اینجا اهمیت جمله مقام معظم رهبری که فرمودند ما به مذاکره کنندگان غربی هیچ اعتماد و اطمینانی نداریم برای ملت ایران ظهور و بروز بیشتری پیدا می کند لذا همواره در جهت عزت اسلامی و ملی خودمان باید به درون نظام اتکا داشته باشیم .
لازم به توضیح است که از زمان سرکار آمدن دولت یازهم و بعد از توافقنامه ژنو (که هنوز بخش هایی از محتوای آن مبهم است) هیئت های مختلف اروپایی به ایران سفر کرده اند و جدا از دیدارهایی که با برخی از مقامات نظام داشته اند اهداف اصلی آنها چیز دیگری است که این بی ارتباط با گام میانی توافق نامه ژنو نیست چرا که در بیانیه ژنو در گام میانی آن آمده است پس از اقدامات اعتماد ساز گام اول که همان برنامه هسته ای می باشد در گام دوم قطعنامه های شورای امنیت بررسی می شود و از آنجا که محتوای قطعنامه ها حوزه های موشکی و حقوق بشر و تروریسم را در بر می گیرد لذا این سفر حقوق بشری اشتون به ایران را می توان به نوعی تقسیم کار با امریکا برشمرد و غرب با یک تقسیم کار مشخص به این حوزه ورود پیدا کرده است و اقدامات اشتون ثابت کرد که بحث موشکی را امریکا و بحث حقوق بشر را اروپا برعهده دارد.
همچنان که هیئت اروپایی که چندی قبل به ایران آمده بود صرفاٌ به بهانه حقوق بشر بود که نتیجه آن دیدار با ستوده و پناهی از فعالان فتنه سال ۸۸ بود لذا جای بسی تاسف است که در درون خاک جمهوری اسلامی ایران توسط غربی ها با اپوزیسیون فعال علیه نظام ملاقات صورت می گیرد و بعضاً به آنها جایزه هم داده می شود جهت زنده نگه داشتن انگیزه مخالفت با نظام!
ولی متاسفانه مسئولان کشور بسیار منفعلانه از کنار این اتفاقات گذر می کنند ولی ملاقاتهای رسمی را که بعضاٌ نتیجه مطلوبی برای نظام ندارد در بوق و کرنا می کنند و آن را به رخ دولتمردان قبلی می کشند و مخالفان را نیز افراطی می خوانند در حالی که این ملاقاتها زنگ تفریح هیئت های اروپایی است و اصل هدف آنها همانطور که مایکل مان سخنگوی اشتون بیان داشته نگرانی آنها در جهت حقوق بشر بوده موضوعی که متاسفانه مسئولین به آن بی توجه هستند در حالی که اشتون در بیانیه ای به صراحت اعلام کرده که تمرکز ما بر روی حقوق بشر در ایران است و می گوید ما با جامعه فعال زنان دیدار کردیم و بررسی کردیم که چگونه می توان مطالبات آنان را تحقق بخشید.
در پایان می توان گفت سفر هیات های اروپایی نه تنها منفعتی برای ایران ندارد بلکه یگ گامی جهت تکمیل کردن پرونده جامع ضد ایرانی به شمار می آید چرا که موضوع این سفرها به اصطلاح حقوق بشر در ایران بوده است و در این راستا به راحتی با اپوزیسیون ملاقات می کنند اما هیچ کس مسئولیت انحراف این سفرها و دیدارهای نامتعارف را قبول نمی کند و اظهار بی اطلاعی می کنند و به مثابه نوشدارو بعد از مرگ سهراب بعد از خروج هیات های اروپایی اقدام آنها را ناسازگار خواندن و تذکر دادن چه فایده ای دارد؟
جای سوال دارد که اگر اقدامات انجام شده بی عیب و ایراد است چرا دفاعی در این خصوص صورت نمی گیرد؟ و چرا دولت مشخص نمی کند که این ملاقاتها چگونه برنامه ریزی می شوند و افراد خاص و معارض با نظام چگونه برای دیدار معرفی می شوند؟! و چه کسی پاسخگوی عواقب و تبعات این مسائل است؟
مردم همچنان منتظر پاسخ شفاف و صریح دولت و وزارت خارجه در خصوص این مسائل پیش آمده اند و امید است دولت تدبیر و امید تدبیری در شان مردم و نظام در این خصوص داشته باشد.
احمد قائدامینی اسدآبادی - کارشناس ارشد علوم سیاسی
اما چیزی که دولت تدبیر و امید با هیاهوی فراوان و ذوق زدگی خودش را از سفر هیئت های مختلف اروپایی به ایران نشان می دهد و این هفته نیز در سفر کاترین اشتون به آن پرداختند و در بوق و کرنا کردند که بله این سفرها نتیجه دیپلماسی دولت تدبیر و امید است اما به راستی این سفرها چه منفعتی برای جمهوری اسلامی ایران دارد؟
روز یکشنبه ۱۸/۱۲/۹۲ خانم اشتون در راس یک هیئت اروپایی وارد ایران شد و در تهران با مقامات جمهوری اسلامی ایران دیدارهایی انجام داد که به نوعی گویا زنگ تفریحی برای خانم اشتون بود و عدم اهمیت این دیدارها را می توان در کنفرانس خبری خانم اشتون به وضوح مشاهده نمود چرا که در پاسخ به سوال خبرنگاری که خواستار پاسخ ایشان در خصوص حق غنی سازی جمهوری اسلامی ایران شده بود در یک جمله کوتاه خبرنگار را به توافق نامه ژنو ارجاع داد و هیچگونه پاسخ صریحی در این خصوص نداد.
موضوعی که خیلی برای اشتون حائز اهمیت بود دیدار ایشان با محکومین فتنه سال ۸۸ از جمله نرگس محمدی و مادر ستار بهشتی بود و از این دیدارها به عنوان دیدار با جامعه فعال زنان یاد کرد و به صراحت اعلام کرد که از اهداف مهم سفرش به ایران پیگیری حقوق بشر می باشد لذا این موضوع زوایای پنهان زیادی دارد و در ادامه مذاکرات هسته ای در راستای اهداف امریکائی اروپایی مورد بهره برداری آنان قرار می گیرد و آنها را به باج خواهی بیشتر از نظام جمهوری اسلامی ایران ترغیب می کند.
این اقدام اشتون مورد اعتراض دوستداران انقلاب و بازتاب های مختلفی داشت از جمله نامه مادر سه شهید اصفهانی خطاب به اشتون که از ایشان دعوت کرده بود تا به گلزار شهدا یک سری بزند و همچنین یک خانم جانباز شیمیایی که درخواست دیدار با خانم اشتون را کرده بود و یا عده ای از ولایتمداران که موضوع شهادت شهید احمدی روشن دانشمند هسته ای را به ایشان به عنوان موضوع حقوق بشر پیشنهاد داده بودند تا ایشان اگر قصد خیری در زمینه حقوق بشر داشته باشد راجع به این موضوعات در جامعه بشری قضاوت کند نه اینکه به بهانه حقوق بشر با محکومین فتنه و عوامل آنها در سفارت اتریش و آن هم به صورت گزینه ای دیدار کند.
در اینجا اهمیت جمله مقام معظم رهبری که فرمودند ما به مذاکره کنندگان غربی هیچ اعتماد و اطمینانی نداریم برای ملت ایران ظهور و بروز بیشتری پیدا می کند لذا همواره در جهت عزت اسلامی و ملی خودمان باید به درون نظام اتکا داشته باشیم .
لازم به توضیح است که از زمان سرکار آمدن دولت یازهم و بعد از توافقنامه ژنو (که هنوز بخش هایی از محتوای آن مبهم است) هیئت های مختلف اروپایی به ایران سفر کرده اند و جدا از دیدارهایی که با برخی از مقامات نظام داشته اند اهداف اصلی آنها چیز دیگری است که این بی ارتباط با گام میانی توافق نامه ژنو نیست چرا که در بیانیه ژنو در گام میانی آن آمده است پس از اقدامات اعتماد ساز گام اول که همان برنامه هسته ای می باشد در گام دوم قطعنامه های شورای امنیت بررسی می شود و از آنجا که محتوای قطعنامه ها حوزه های موشکی و حقوق بشر و تروریسم را در بر می گیرد لذا این سفر حقوق بشری اشتون به ایران را می توان به نوعی تقسیم کار با امریکا برشمرد و غرب با یک تقسیم کار مشخص به این حوزه ورود پیدا کرده است و اقدامات اشتون ثابت کرد که بحث موشکی را امریکا و بحث حقوق بشر را اروپا برعهده دارد.
همچنان که هیئت اروپایی که چندی قبل به ایران آمده بود صرفاٌ به بهانه حقوق بشر بود که نتیجه آن دیدار با ستوده و پناهی از فعالان فتنه سال ۸۸ بود لذا جای بسی تاسف است که در درون خاک جمهوری اسلامی ایران توسط غربی ها با اپوزیسیون فعال علیه نظام ملاقات صورت می گیرد و بعضاً به آنها جایزه هم داده می شود جهت زنده نگه داشتن انگیزه مخالفت با نظام!
ولی متاسفانه مسئولان کشور بسیار منفعلانه از کنار این اتفاقات گذر می کنند ولی ملاقاتهای رسمی را که بعضاٌ نتیجه مطلوبی برای نظام ندارد در بوق و کرنا می کنند و آن را به رخ دولتمردان قبلی می کشند و مخالفان را نیز افراطی می خوانند در حالی که این ملاقاتها زنگ تفریح هیئت های اروپایی است و اصل هدف آنها همانطور که مایکل مان سخنگوی اشتون بیان داشته نگرانی آنها در جهت حقوق بشر بوده موضوعی که متاسفانه مسئولین به آن بی توجه هستند در حالی که اشتون در بیانیه ای به صراحت اعلام کرده که تمرکز ما بر روی حقوق بشر در ایران است و می گوید ما با جامعه فعال زنان دیدار کردیم و بررسی کردیم که چگونه می توان مطالبات آنان را تحقق بخشید.
در پایان می توان گفت سفر هیات های اروپایی نه تنها منفعتی برای ایران ندارد بلکه یگ گامی جهت تکمیل کردن پرونده جامع ضد ایرانی به شمار می آید چرا که موضوع این سفرها به اصطلاح حقوق بشر در ایران بوده است و در این راستا به راحتی با اپوزیسیون ملاقات می کنند اما هیچ کس مسئولیت انحراف این سفرها و دیدارهای نامتعارف را قبول نمی کند و اظهار بی اطلاعی می کنند و به مثابه نوشدارو بعد از مرگ سهراب بعد از خروج هیات های اروپایی اقدام آنها را ناسازگار خواندن و تذکر دادن چه فایده ای دارد؟
جای سوال دارد که اگر اقدامات انجام شده بی عیب و ایراد است چرا دفاعی در این خصوص صورت نمی گیرد؟ و چرا دولت مشخص نمی کند که این ملاقاتها چگونه برنامه ریزی می شوند و افراد خاص و معارض با نظام چگونه برای دیدار معرفی می شوند؟! و چه کسی پاسخگوی عواقب و تبعات این مسائل است؟
مردم همچنان منتظر پاسخ شفاف و صریح دولت و وزارت خارجه در خصوص این مسائل پیش آمده اند و امید است دولت تدبیر و امید تدبیری در شان مردم و نظام در این خصوص داشته باشد.
احمد قائدامینی اسدآبادی - کارشناس ارشد علوم سیاسی
مرجع : بام ایران خبر