قدم های متوازن برای مذاکرات آتی یا امتیاز های فریبنده ژنو

به گزارش جهانبین، پس از سال ها مذاکرات ایران و پنج به علاوه ی یک که منجر به یک توافق نامه شد،بازتاب های فراوانی به دنبال داشت و استقبال های انجام شده از این توافق در خارج و داخل کشور بی نظیر بوده است

توافق نامه ژنو را میتوان از ابعاد مختلفی بررسی کرد اما آنچه که مسلم است این است که توافق نامه ژنو یک فتح الفتوح به تمام معنا برای ایران نیست و در واقع ما در این مذاکرات چیز چندانی به دست نیاورده ایم، ضمن اینکه نمیتوانیم روی آنچه که بدست آورده ایم هم چندان حساب باز کنیم.
طبق این توافق نامه ایران متعهد به انجام ۲۷ اقدام به اصطلاح داوطلبانه شده و در مقابل غرب ۱۱ امتیاز واگذار کرده است.
ایران در این توافق نامه متعهد به تعلیق غنی سازی ۲۰ درصد و غنی سازی کمتر از ۵ درصد شده است امتیازی که می تواند قابل تامل باشد.
ایران متعهد به فراهم آوردن شرایط لازم برای بازرسی های پی در پی و در پاره ای موارد به طور روزانه از تاسیسات هسته ای خود شده است.
ایران همچنین متعهد به تعطیلی راکتور آب سنگین اراک شده است،راکتوری که کشورمان هزینه های فراوانی برای آن پرداخته است و با توجه به پایان عمر راکتور تهران این راکتور جهت مصارف تحقیقاتی و پزشکی برای ایران بسیار مهم بوده است.
جمهوری اسلامی ایران تعهدات دیگری هم در این توافقنامه داشته است که همه ی آن ها از برگ های برنده ی ما بوده اند اما انتظار می رفت در مقابل واگذاری این امتیازات مهم و اساسی، گروه مذاکره کننده ی ایرانی بتواند امتیازات قابل توجهی را برای ملت و کشور بدست آورد، شاید امتیازاتی که ما در مقابل به دست آورده ایم آن چنان مهم و حداقل متوازن با تعهدات ما نیست.
یکی از موارد عجیبی که به عنوان امتیاز به ایران داده شده است متوقف ساختن تلاش‌های بیشتر برای کاهش فروش نفت خام ایران است،این امتیاز تا حد کمی برای ایران مفید خواهد بود اما چندان قابل توجه نیست زیرا که ما قبل از تحریم ها دو ونیم میلیون بشکه در روز به فروش میرساندیم و اکنون باید ادامه روند فروش یک میلیونی خود را یک امتیاز تلقی کنیم.
لازم به ذکر است که نهایت تلاش آمریکا برای کاهش فروش نفت ایران باعث کاهش یک میلیون و نیمی فروش نفت ایران شد و پس از این کشورهایی مانند چین و روسیه و ... که نیاز مبرم به نفت ایران داشته اند و دارند از آمریکا تبعیت نکرده و به خرید نفت از ایران ادامه داده اند بنا براین در صورتی که آمریکا هم این به اصطلاح امتیاز را نمی داد باز هم ایران فروش کنونی نفت اش را ادامه می داد.
یکی دیگر از امتیازات واگذارشده غرب رفع تحریم پتروشیمی بود، تحریمی که چندان نتوانست صدمه ای به تجارت پتروشیمی ایران وارد کند و اکنون هم برداشته شدن آن کمکی به وضع اقتصادی ایران نخواهد کرد.
امتیاز دیگری که غرب آن را واگذار کرده آزاد کردن مقداری از دارایی های بلوکه شده ی ایران در خارج از کشور است که نهایتاً این مقدار آزاد شده بیشتر از ۷ ملیارد دلار نخواهد شد.
یکی دیگر از بندهای این توافق نامه عدم اعمال تحریم جدید آمریکا بر علیه ایران است که البته این مورد هم با اما و اگر همراه است و اگر دولت و کنگره امریکا تشخیص بدهند که عدم اعمال تحریم جدید به ضرر آمریکاست در آنصورت خواهند توانست دوباره ایران را تحریم کنند.
این امتیاز های فریبنده در حالی است که هنوز تحریم های اصلی و اثرگذار مانند تحریم نفتی وبانکی هنوز باقی است.
در دور بعدی مذاکرات هم قرار است قدم های متوازنی برداشته شود اما با توجه به آنچه گفته شد ما همه ی برگ های برنده ی خود را در دور اول واگذار کردیم و در دور دوم هم اگر بخواهیم قدم های متوازن و برابر(؟!) برداریم و در پاسخ امتیازاتی این چنینی بگیریم می شود گفت که بهتر آن است که عطای مذاکرات را به لقای آن ببخشیم و از آن صرف نظر کنیم زیرا که احتمالاً گام های اعتماد ساز بعدی ایران باید بسیار بزرگ باشند.

انتهای پیام/

مطالب کلیدی:مذاکره,امتیازات,ازدست,رفته,ایران,ژنو,دور,بعدی,قدم های متوازن,اشتون,کشور,ظریف,جهانبین نیوز