"بن "، شهر علم های برافراشته حسینی

به گزارش جهانبین نیوز، از روزهای قبل از آغاز دهه اول محرم، در کوچه و خیابانهای بن که راه می روی تکاپوی عجیبی را در میان جوانان و نوجوانان این شهر می بینی.

موبایلهایی که موسیقی های محرم و مرثیه ها و عزاداری های صوتی ضبط شده را پخش می کنند در جیب هایشان است و هر کدام در تکاپوی کاری هستند .

یکی مسجد محل را سیاه پوش می کند،یکی پرچم ها را روی گنبد ها و تیرهای برق و گلدسته ها نصب می کند،یکی لوازم صوتی می آورد و ...

خلاصه انگار عشقی در خون همگی آنها دویده است که این چنین بدون خستگی خود را برای روزهای عزاداری آماده می کنند .

این صحنه ها در آستانه محرم در تمام شهرها به چشم میخورد ،اما آنچه که شهر بن را از دیگر شهر ها در این ماه متمایز می کند ،علم هایی است که دو هفته پیش از آغاز این ماه در بن بر افراشته می شود .

از دور که به این شهر نزدیک می شوی علم های سبز و سیاه و سرخ و سفید را می بینی که سر برافراشته اند و ارادت جوانان این شهر را به گوش آسمان می رسانند .

روزها که می رود تا به لحظه های محرم گره بخورد تکاپو بیشتر و بیشتر می شود ،علم های کوچکی که بر دوش خردسالان از این کوچه به آن کوچه می رود تا در جلوی درب صاحب خانه ای که نذر دارد در محرم امسال علمی را به نشانه ارادت به پرچم حضرت ابوالفضل(ع) بیاراید برافراشته شود ،از زیباترین صحنه هایی است که چشم بینای هر محب اهل بیتی را می نوازد.

از اینجا که میگذری علم های بلندی که جوانترها آن را آراسته اند می بینی و ایمان می آوری که عشق به امام حسین و حضرت ابوالفضل قدرتی در بازوان این جوانان می دمد که می توانند این علم ها را به تنهایی در سطح شهر حمل کنند و بر شکوه عزاداری های این شهر بیفزایند .

این علم ها در طول دهه اول محرم در میان کوچه و خیابانها و جلوی منازل برافراشته می مانند و عصرها در میان هیئت های مذهبی در سطح شهر حمل می شوند ،تا اینکه شب عاشورای حسینی از راه برسد .

از نیمه های شب تریلرها و کامیونها علم ها را دسته دسته به سمت گرداب بن حمل می کنند و جوانان با هر وسیله حمل و نقلی یا با پای پیاده خود را به گرداب می رسانند،گویی بوی عاشورا فاصله های مکانی را کم کرده و دیگر مسافتها با پای جان طی نمی شود .

جالب تر آنکه حتی در سوگ و سرمای زمستان ذره ای از شکوه این مراسم کم نمی شود و گرمای آتشهای بزرگ برافروخته شده نیست که محوطه گرداب را گرم می کند بلکه گرمای عشقی که از درون جانها میجوشد و در فضا پراکنده می شود ، تمام محیط را می پوشاند .

سحرگاه عاشورا از راه می رسد و "گرداب بن" مملو از جمعیت می شود،صدای مرثیه و نوحه خوانی و زیارت عاشورا فضا را پر میکند و بازار نذری دادن ها که هیچ کس را محتاج آوردن صبحانه نمی کند ،داغ است .

همه علم ها برافراشته می شوند و سر بر آستان گرداب بن فرود می آورند و بلندایی که بیش از ۲۰ روز سر به آسمان می سایید در آب زلال شسته ی شود ،انگار تمام آن عظمت ها از غم این روز بزرگ خم می شوند و بلندی ها از سنگینی اندوه بر زمین فرود می آیند .

پس از آن علم ها بر دوش جوانان به سمت خانه سید بزرگ این شهر( که تمام اهالی شهر به ایشان ارادت ویژه ای دارند) برده می شوند و کودکان و زنان و تمام کسانی که در گرداب بودند به دنبال این علم ها به راه می افتند ،سید شهر را زیارت می کنند و بعد در مقابل منزل سید بزرگ دیگری به قرائت زیارت عاشورا می پردازند و پس از آن می روند تا برای مراسم ظهر عاشورا حاضر شوند .