منزوی کردن دانشجو یک پای نقد کشور را می لنگاند/جنبش دانشجوئی به مذاق برخی خوش نمی آید

به گزارش جهانبین نیوز، چندی پیش با وحید قاسمی یکی از دبیران موفق جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه شهرکرد گفتگویی پیرامون آسیب شناسی جنبش دانشجوئی دراستان انجام شد در این گفتگو به مسائل مختلفی همچون رسالت دانشجو، نقش تشکل ها و اولویت بندی اهداف جنبش دانشجوئی پرداختیم.

وحید قاسمی دبیر اسبق تشکل جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه شهرکرد در شروع گفتگو با اشاره به اهمیت مطالبه گری در ارزیابی کشور اظهار کرد: ساختار قانونی و اجرایی کشور هر چقدر هم دارای اسلوب مناسبی برای اداره امور باشد، نیاز دارد که مورد ارزیابی دائمی قرار بگیرد تا برای رسیدن به اهداف، رشد کند و ارتقا یابد. یکی از مهم‌ترین کارکردهای تشکل‌های دانشجویی، مشارکت در امر ارزیابی امور کشور است. دانشجویان از این جهت که در محیطی علمی حضور دارند، دارای دغدغه، انگیزه و نشاط زیادی برای پیشرفت و تعالی کشور هستند و اینکه در آینده مدیریت امور را بر عهده خواهند گرفت، برای چنین جایگاهی تناسب زیادی دارند.

وی ادامه داد: دانشجویان دغدغه‌مند، قبل از انقلاب چنین رسالتی را بر عهده خود می‌دیدند و در قالب گروه های اسلامی همراه با شکل گیری نهضت های مردمی به رهبری حضرت امام (ره) حرکت هایی انجام می دادند. دانشجویان پس از انقلاب نیز با سازماندهی بیشتر در قالب گروه‌های مختلف اعم از تشکل‌ها، کانون‌ها و هیئات دانشجویی سعی دارند تا به نقش خود در نظام عمل کنند. البته آسیب‌هایی هم در این مسیر وجود دارد که بعضی از آن‌ها قابل تامل است.

قاسمی با اشاره به آسیب هایی که در این سال ها بر پبکره جنبش دانشجوئی وارد شده بیان داشت: آسیب اول در مورد ماهیت جریان دانشجویی است؛ شاید تشکیلاتی شدن برای همه دانشجویان اتفاق نیفتد ولی اصل دغدغه‌مند بودن دانشجویان قابل کتمان نیست، در هر جمعی از دانشجویان به تناسب خودشان بالاخره دیدگاه‌هایی وجود دارد که به نقد و بررسی امور کشور اختصاص می‌یابد، معمولاً چنین روحیه ای بین دانش آموزان نیست اما همین که سن یک جوان بیشتر می شود و در معرض اجتماع قرار می گیرد، ناخودآگاه به سمت تحلیل های فرهنگی، اجتماعی و حتی سیاسی سوق پیدا می کند.

وی افزود: اتفاقاً پیدا کردن چنین روحیه‌ای بسیار مطلوب است، حتی اگر نظرات دانشجویان، کارشناسی شده به نظر نرسد، این خود نوعی مشارکت دانشجوی جوان در عرصه کشور است، دقیقاً زمانی که دانشجو از یک عنصر فعال اجتماعی به یک فرد منزوی یا بی‌دغدغه تبدیل می شود، نه تنها یک پای سیستم ارزیابی و نقد کشور می‌لنگد بلکه چنین نسلی در آینده نمی‌تواند نقش خود را در هر مسئولیتی که خواهد گرفت، به درستی ایفا کند. اینکه دانشجو نسبت به محیط پیرامون خود نظر داشته باشد و انتقاد کند، باعث می شود تا به چرخه پیشرفت کشور احساس تعلق پیدا کند و وظیفه ای را در این میان به دوش خود ببیند.

دبیر اسبق جامعه اسلامی با اشاره به بی مهری هایی که در حق دانشجویان روا داشته می شود اضافه کرد: در سوی دیگر متأسفانه برخورد صحیحی با مشارکت فرهنگی و سیاسی دانشجویان صورت نمی گیرد، متولیان امر که اغلب افراد با تجربه هستند، اعتماد و اعتقاد چندانی به جوانان ندارند و این تقابل در سال های اخیر باعث کمرنگ شدن نقش دانشجویان و جوانان شده است، این که دانشجویان بتوانند در محیطی مثل دانشگاه جمع شوند و با تفکر و انگیزه کمک به کشور و انقلاب ایده پردازی کنند، ممکن است به مذاق بعضی ها خوش نیاید. دشمن نیز با القا انواع تفکرهای غیرانقلابی و با مأیوس کردن و شکست دادن دانشجویان با انگیزه در راه مشارکت اجتماعی شان، سعی کرده دانشجو را از چنین فعالیت هایی (البته از راه درست) منصرف کند.

قاسمی ادامه داد: منزوی کردن دانشجویان و بی تفاوت کردن ایشان نسبت به مسائل مملکت، چه از سوی جریان های فکری-سیاسی رقم بخورد و چه از فرهنگ سازی ها و برنامه ریزی های دشمن نشأت بگیرد، پدیده خوشایندی نخواهد بود، این آسیب مهم محیط‌های دانشجویی است که فی الحال کمتر به انجام چنین رسالتی می اندیشند و دنبال کار را می گیرند.

وی خاطر نشان کرد: آسیب دیگری که متأسفانه بعید نیست که دانشجویان دغدغه مند دچار آن بشوند، وابستگی به جریان‌ها و تفکرات سیاسی غیر اصیل است، یک هویت برای دانشجو متصور است و آن هویت انقلابی است که مصلحت هیچ جریان و شخصی را بر مصلحت کشور ترجیح نمی‌دهد، همراهی با بعضی جریان‌های سیاسی به ظاهر منتقد و مصلحت‌خواه، اگرچه نتیجه سریع‌تری از عملکرد مستقل دانشجویی دارد اما با اصالت جریان دانشجویی در تناقض است زیرا نتایج مثبتی نخواهد داشت، وام دار شدن جنبش های دانشجویی به برخی جریان های سیاسی مخصوصاً از لحاظ فکری و راهبردی باعث شد تا دانشجویان نیز همراه با آن گروه دچار اشتباهاتی شوند که نشأت گرفته از سیاسی کاری و حب قدرت و ثروت بود، همین اتفاقات باعث شد تا دانشجویان تصور کنند کار سیاسی کردن منجر به افول و نزول همراه با جریان های سیاسی است و برای اینکه درگیر چنین بحران هایی نشوند، کنار کشیدند، در صورتی که اشتباه اول همان اتکا و وابستگی به افراد و گروه های سیاسی بود که مسیر انقلاب را طی نکردند.

وحید قاسمی پیرامون رسالت اصلی دانشجویان گفت: گاهی اوقات نیز تشکل‌های دانشجویان در اولویت بندی یا رسیدگی جامع به همه ابعاد و زمینه‌هایی که نقش دارند، دچار اشتباهاتی می شوند، این اشتباهات ممکن است به اندازه ای بزرگ باشند که مثلاً اگر معضل کنونی کشور اقتصاد و فرهنگ باشد، ایشان به اموری مشغول می‌شوند که ضرورتی ندارد. اینکه رسالت اصلی تشخیص داده شود نیاز به بصیرت و گرفتن راهبردهای صحیح از رهبر انقلاب دارد، بعد از مدتی که یک تشکل دانشجویی در تشخیص اولویت عاجز ماند و کار عبث انجام داد، چون از قافله عقب مانده به ناچار دچار افت می شود در حالی که شاید هیچگاه متوجه نشود دقیقاً چه جایی دچار اشتباه شده است.

وی در پایان با اشاره به اولویت های تشکل های دانشجوئی و اشاره به اهمیت مسائل استانی گفت: خطای اولویت بندی در محاسبات تشکل‌های دانشجویی یک معضل ایجاد می کند و نداشتن دیدگاه جامع، خلل دیگری به وجود می آورد. این روزها هر تشکل بزرگ و کوچک دانشجویی به راحتی در قبال مسائل کلان کشوری که معمولاً مربوط به عملکرد قوای سه گانه است، نقش ایفا می کنند، نشست ها، جلسات مختلف، بیانیه ها و حتی نشریه های دانشجویی متمرکز است بر مسائل کلان کشوری، در حالی کمتر اتفاق می افتد که حوزه رصد خود را به استان مربوطه و شهرشان هم معطوف کنند تا در خصوص مسائل و معضلات استانی هم اقدامی داشته باشند و نظر خود را به گوش مسئولین مربوطه برسانند، حتی اینطور است که اگر مسئولین تشکل های دانشجویی، مسئولین مهم استانی را آن هم به اجمال بشناسند اما مسئولین استانی به دلیل ارتباط کمی که در این بین وجود دارد، شاید آشنایی زیادی با تشکل های دانشجویی نداشته باشند، به وجود آمدن دغدغه دانشجویی برای ایده پردازی و کمک به رفع معضلات استانی کم کم پدید آورنده لوازم و اقدامات متناسب هم خواهد شد.

انتهای پیام /۱۰۲۸ج