سنگ عصاری نفیسی در عصارخانه صالحی فرخشهر وجود دارد که متعلق به سال ۱۱۱۰هجری قمری است.
در گذشته کارخانههایی پیشرفته، کوچک با معماریهای جالب و درخور توجه وجود داشته که در بعد اقتصادی اهمیت بسزایی داشتهاند و قالب این بناها امروزه به علت اینکه کاربری خود را دست دادهاند، در حال ویرانی و فراموشی هستند در حالی که میتوان با حفظ و احیای اینگونه بناها، هویتهای فرهنگی- محلی آن منطقه را حفظ نمود همچنین این اقدام تلاشی برای جذب گردشگر است.
عصارخانه فرخشهر،نمونه ای است که علیرغم منسوخ شدن شیوههای قدیمی روغنگیری، در همان شکل و فضا با وسایل برقی جدید به روغنگیری دانههای روغنی چون تخم آفتابگردان میپردازد همچنین بنای آن نیز هم از لحاظ معماری و هم موقعیت جغرافیایی قابل توجه است.