با توجه به اهمیت بالای کشاورزی در رشد اقتصادی و لزوم توجه ويژه دولت به اين شغل استراتژيک کشور اما اين روزها کشاورزان از وضعيت خود راضي نيستند.
تاریخ انتشارسه شنبه ۲۲ مهر ۱۳۹۳ - ۱۳:۰۰
کد مطلب : ۱۸۲۷۹
واکاوی مشکلات کشاورزان شهرستان کیار؛
کشاورزان ميکارند دلالان برداشت می کنند
به گزارش جهانبین‌نیوز به نقل از پايگاه خبري تحليلي کيار بيدار هزینه بالاي توليد محصولات کشاورزي و قيمت پائين خريد اين محصولات از کشاورزان باعث شده است تا بيشتر کشاورزان از وضعيت نامناسب خود گلايه کنند و حتي برخي سخن از عدم تداوم اين شغل گفتند.
يکي از توليدکنندگان محصول استراتژيک گندم در گفتوگو با پايگاه خبري تحليلي کيار بيدار گفت: علي رغم نياز کشور به گندم و لزوم حمايت دولت از گندم‌کاران اما عملا اين مساله اجرايي و عملياتي نشده است.
سيدمهدي حسيني گفت: با توجه به کمبود آب، هزينه هاي بالاي کاشت داشت و برداشت، قيمت بسيار بالاي کودهاي شيميايي، دستمزد بالاي نيروي کار اغلب کشاورزان ترجيح مي دهند عليرغم درآمد نه چندان بالاي گندم اراضي کشاورزي خود را به کشت گندم اختصاص دهند اما آنچه در پايان برداشت مي کنند آن چيزي نيست که مورد انتظار آنان است.
* قيمت خريد تضميني غيرمنصفانه است
اين کشاورز افزود: اگرچه در سال هاي اخير دولت جهت حمايت از گندم‌کاران اقدام به خريد تضميني گندم کرده اما قيمت خريد تضميني غيرمنصفانه است.
حسيني گفت: قيمت پائين خريد تضميني گندم در سال گذشته باعث شد تا بازرگاناني از کشور عراق وارد کشور شوند و اقدام به خريد محصولات کشاورزان با قيمت بيش از دو برابر خريد تضميني گندم کنند تا اينکه دولت مجبور شد برای جلوگیری از خروج گندم از کشور قيمتي نزديک به خريد تجار عراقي را تصويب کند.
وي در اين راستا از قيمت متفاوت گندم هنگام خريد و هنگام اعلام زکات فطريه انتقاد کرد و گفت: بايد سياست ها به گونه‌اي باشد که کشاورز احساس ناميدي و سرخوردگي نکند تا با ميل و اميد محصول خود را توليد کند نه اينکه هنگام فروش براي محصولش قيمتي پائين اعلام شود و هنگام فطريه و ... قيمت همان محصول متفاوت و حتي بالاتر از قيمت خريد اعلام شود.
حسيني در ادامه صحبت‌هايش گفت: کشاورزان با توجه به هزينه بالاي توليد و عدم توان انبارداري و ... ناچار به فروش نقدي محصولات خود هستند و به همين دليل نبايد دولت از وضع اقتصادي نامناسب کشاورزان جهت پيشبرد اهداف خود بهره برداري کند.
خبرنگار ما در ادامه گفتوگو با کشاورزان سري به توليدکنندگان چغندرقند زد تا با آنها نیز گفت‌وگويي داشته باشد:
يکي از کشاورزان توليدکننده چغندرقند که نخواست نامش فاش شود در گفتگو با کيار بيدار گفت: محصول چغندرقند از زمان کاشت تا واپسين لحظات برداشت نيازمند صرف هزينه و نگهداري بسيار است و بازه زماني توليد اين محصول باعث بروز مشکلات اقتصادي فراوان براي کشاورزان مي شود.
وي گفت: اجاره بهاي زمين، هزينه هاي بالاي آماده سازي زمين کشاورزي شامل شخم و تسطيح، هزينه کشت شامل پول تخم و دستمزد تراکتور، هزينه هاي کمرشکن چغندرقند در مرحله داشت شامل آب، کود، سم، آزمايشگاه و نيروي انساني جهت وجين چغندر و هرس علف هاي هرز و هزينه برداشت چغندر شامل نيروي انساني، دستمزد تراکتور و کرايه حمل از زمين تا کارخانه از جمله هزينه هايي است که يک کشاورز توليد کننده چغندرقند در طول توليد متحمل مي شود.
اين توليد کننده چغندر قند افزود: قيمت هاي پائين خريد تضميني چغندرقند از سوي کارخانه قند هم باعث مي شود هزينه هاي کشاورزان طي پروسه توليد جبران نشود.
وي ادامه داد: در بهترين حالت از يک زمين زير کشت چغندرقند مي توان در هر هکتار ۴۰ تا۶۰تن چغندرقند برداشت کرد که در صورت عيار بالا(۱۸ تا۲۰ درصد) هر کيلو چغندر ۲۸۰۰ريال از کشاورز خريداري مي شود که درآمد ناخالص کشاورزان در هر هکتار زمين زيرکشت چغندر برابر با ۱۲ تا ۱۸ميليون تومان مي شود حال اگر هزينه هاي عنوان شده را که اغلب در هر هکتار مبلغي نزديک به ۱۰ تا۱۱ميليون تومان مي شود را از درآمد ناخالص کشاورزان کسر کنيم در آمد يک کشاورز پس از تحمل هزينه هاي بالا، بي خوابي هاي بسيار و حرص و جوش هاي فراوان در هر هکتار طي ۵-۶ماه (از زمان کاشت تا برداشت چغندر) مبلغي بين ۱ تا ۷ميليون تومان مي گردد مبلغي که اگر کشاورز اين مدت زمان و سرمايه اش را هزينه مي کرد چندين برابر اين مبلغ را به دست مي آورد.
* مسئولان کارخانه قند هيچ حمايتي از چغندرکاران ندارند
اين کشاورز افزود: عليرغم اينکه محصول چغندرقند فقط به درد کارخانه قند مي خورد اما این در حالی است که مسئولان کارخانه قند هيچ حمايتي از چغندرکاران ندارند و هنگام برداشت محصول حتي تراکتور ويژه برداشت نيز در اختيار کشاورزان قرار نمي گيرد و آنان بايد از بخش خصوصي استفاده کنند.
در ادامه اين گزارش خبرنگار ما، توليد کنندگان سيب زميني را هم فراموش نکرد و ساعاتي را هم در مزرعه زير کشت سيب زميني آقاي علايي به گفتوگو نشست:
آقاي علايي در معرفي خود گفت: اهل شهر فرادنبه هستم و تخصصم توليد سيب زميني است اما اي کاش هيچگاه وارد عرصه توليد اين محصول نمي شدم.
علت را که جويا شديم سر درد دلش باز شد و گفت: ۱۲هکتار زمين را به صورت اجاره زيرکشت سيب زميني بردم تا هم عده اي بر سر سفره ام نان بخورند و هم سودي نصيب خودم شود اما همه اين ها آرزوست.
وي افزود: از زمان کاشت تا زمان برداشت محصول که شش ماه طول کشيده است هزينه‌اي بالغ بر ۳۶۰ميليون تومان هزينه کرده‌ام ولي حالا و پس از تحمل رنج و دردسرهاي بسيار متوجه شده ام که اشتباه کرده ام چرا که اگر با اين روند رکود و تورم سرمايه ام را در بانک قرار مي دادم در طول اين چند ماه بيش از ۵۰ ميليون تومان سود مي گرفتم و اين همه رنج و دردسر را هم تحمل نمي‌کردم.
علايي گفت: اين چه وضعي است که هنگام کاشت محصول سيب‌زميني را کيلويي ۴ هزار تومان مي فروشند و اينک که زمان برداشت محصولمان شده است قيمت سيب زميني به ۲۰ درصد زمان فروش يعني ۸۰۰ تومان رسيده است.
اين کشاورز افزود: به نظر شما در وضعي که سال هاي گذشته يک ليتر سم را براي توليد سيب زميني ۸۵۰۰ تومان مي خريديم اما همان سم در سال جاري به ليتري ۱۹۰هزار تومان رسيده است چگونه مي توان شغل کشاورزي را ادامه داد.
وي با اشاره به واسطه‌ها و دلال ها گفت: از مزرعه تا خانه مردم فقط دو واسطه وجود دارد که يکي غرفه‌دار ميدان ميوه و تره بار و ديگري خرده‌فروشان هستند اما به يکباره محصولي که ما آن را با قيمتي بسيار مناسب به فروش مي رسانيم در مغازه‌ها قيمت هاي آنچناني پيدا مي کنند و کمر مردم را مي شکنند.
اين توليدکننده سيب‌زميني گفت: با اين وضاع پرداختن به شغل کشاورزي اشتباه است و پردرآمدترين شغل واسطه‌گري و دلالي است، در کشوري که توليدکننده هيچ جايي ندارد و همه ماليات ها و دردسرها براي توليدکننده است و سود اصلي به جيب عده‌اي دلال منفعت‌طلب مي‌رود پرداختن به کار توليدي اشتباه است.
در همين راستا گفتگويي هم با کارگران مشغول به فعاليت در مزارع داشتيم که آنها نيز به نوعي از وضعيت خود گلايه مي کردند.
سيد هاشم حسيني که مشغول به کندن برگ هاي چغندرقند بود گفت: در حال حاضر روزانه مبلغ ۴۰ هزار تومان دستمزد کارگران مزارع است اما مشاغل کشاورزي فصلي و غيردائمي است و با اتمام اين کار بايد روانه ديار غربت براي کار و فعاليت شويم و در طول مدت کار در مزارع هيچگونه بيمه و چتر حمايتي نداريم و تنها پشتوانه مان همين دستمزد روزانه مان است که نه فايده اي براي کارگران دارد و نه کارفرمايان با رضايت آن را پرداخت مي کنند چرا که هزينه هاي بسيار بالايي براي آنان در بر خواهد داشت و در بسياري از موارد هزينه هاي اين چنيني باعث ضرر ده شدن محصولاتشان مي شود.
منصور عباسي ديگر کارگري بود که در گفتوگو با خبرنگار کيار بيدار گفت: با توجه به اينکه من هم به صورت کارگر و هم به عنوان کارفرما در مزارع کشاورزي فعاليت دارم اما درآمد حاصل از کشاورزي به گونه اي است که نه کارگر راضي است و نه کارفرما.
...................................
گزارش از مهدي بهزادي
...................................
انتهای پیام/ خ ز/
يکي از توليدکنندگان محصول استراتژيک گندم در گفتوگو با پايگاه خبري تحليلي کيار بيدار گفت: علي رغم نياز کشور به گندم و لزوم حمايت دولت از گندم‌کاران اما عملا اين مساله اجرايي و عملياتي نشده است.
سيدمهدي حسيني گفت: با توجه به کمبود آب، هزينه هاي بالاي کاشت داشت و برداشت، قيمت بسيار بالاي کودهاي شيميايي، دستمزد بالاي نيروي کار اغلب کشاورزان ترجيح مي دهند عليرغم درآمد نه چندان بالاي گندم اراضي کشاورزي خود را به کشت گندم اختصاص دهند اما آنچه در پايان برداشت مي کنند آن چيزي نيست که مورد انتظار آنان است.
* قيمت خريد تضميني غيرمنصفانه است
اين کشاورز افزود: اگرچه در سال هاي اخير دولت جهت حمايت از گندم‌کاران اقدام به خريد تضميني گندم کرده اما قيمت خريد تضميني غيرمنصفانه است.
حسيني گفت: قيمت پائين خريد تضميني گندم در سال گذشته باعث شد تا بازرگاناني از کشور عراق وارد کشور شوند و اقدام به خريد محصولات کشاورزان با قيمت بيش از دو برابر خريد تضميني گندم کنند تا اينکه دولت مجبور شد برای جلوگیری از خروج گندم از کشور قيمتي نزديک به خريد تجار عراقي را تصويب کند.
وي در اين راستا از قيمت متفاوت گندم هنگام خريد و هنگام اعلام زکات فطريه انتقاد کرد و گفت: بايد سياست ها به گونه‌اي باشد که کشاورز احساس ناميدي و سرخوردگي نکند تا با ميل و اميد محصول خود را توليد کند نه اينکه هنگام فروش براي محصولش قيمتي پائين اعلام شود و هنگام فطريه و ... قيمت همان محصول متفاوت و حتي بالاتر از قيمت خريد اعلام شود.
حسيني در ادامه صحبت‌هايش گفت: کشاورزان با توجه به هزينه بالاي توليد و عدم توان انبارداري و ... ناچار به فروش نقدي محصولات خود هستند و به همين دليل نبايد دولت از وضع اقتصادي نامناسب کشاورزان جهت پيشبرد اهداف خود بهره برداري کند.
خبرنگار ما در ادامه گفتوگو با کشاورزان سري به توليدکنندگان چغندرقند زد تا با آنها نیز گفت‌وگويي داشته باشد:
يکي از کشاورزان توليدکننده چغندرقند که نخواست نامش فاش شود در گفتگو با کيار بيدار گفت: محصول چغندرقند از زمان کاشت تا واپسين لحظات برداشت نيازمند صرف هزينه و نگهداري بسيار است و بازه زماني توليد اين محصول باعث بروز مشکلات اقتصادي فراوان براي کشاورزان مي شود.
وي گفت: اجاره بهاي زمين، هزينه هاي بالاي آماده سازي زمين کشاورزي شامل شخم و تسطيح، هزينه کشت شامل پول تخم و دستمزد تراکتور، هزينه هاي کمرشکن چغندرقند در مرحله داشت شامل آب، کود، سم، آزمايشگاه و نيروي انساني جهت وجين چغندر و هرس علف هاي هرز و هزينه برداشت چغندر شامل نيروي انساني، دستمزد تراکتور و کرايه حمل از زمين تا کارخانه از جمله هزينه هايي است که يک کشاورز توليد کننده چغندرقند در طول توليد متحمل مي شود.
اين توليد کننده چغندر قند افزود: قيمت هاي پائين خريد تضميني چغندرقند از سوي کارخانه قند هم باعث مي شود هزينه هاي کشاورزان طي پروسه توليد جبران نشود.
وي ادامه داد: در بهترين حالت از يک زمين زير کشت چغندرقند مي توان در هر هکتار ۴۰ تا۶۰تن چغندرقند برداشت کرد که در صورت عيار بالا(۱۸ تا۲۰ درصد) هر کيلو چغندر ۲۸۰۰ريال از کشاورز خريداري مي شود که درآمد ناخالص کشاورزان در هر هکتار زمين زيرکشت چغندر برابر با ۱۲ تا ۱۸ميليون تومان مي شود حال اگر هزينه هاي عنوان شده را که اغلب در هر هکتار مبلغي نزديک به ۱۰ تا۱۱ميليون تومان مي شود را از درآمد ناخالص کشاورزان کسر کنيم در آمد يک کشاورز پس از تحمل هزينه هاي بالا، بي خوابي هاي بسيار و حرص و جوش هاي فراوان در هر هکتار طي ۵-۶ماه (از زمان کاشت تا برداشت چغندر) مبلغي بين ۱ تا ۷ميليون تومان مي گردد مبلغي که اگر کشاورز اين مدت زمان و سرمايه اش را هزينه مي کرد چندين برابر اين مبلغ را به دست مي آورد.
* مسئولان کارخانه قند هيچ حمايتي از چغندرکاران ندارند
اين کشاورز افزود: عليرغم اينکه محصول چغندرقند فقط به درد کارخانه قند مي خورد اما این در حالی است که مسئولان کارخانه قند هيچ حمايتي از چغندرکاران ندارند و هنگام برداشت محصول حتي تراکتور ويژه برداشت نيز در اختيار کشاورزان قرار نمي گيرد و آنان بايد از بخش خصوصي استفاده کنند.
در ادامه اين گزارش خبرنگار ما، توليد کنندگان سيب زميني را هم فراموش نکرد و ساعاتي را هم در مزرعه زير کشت سيب زميني آقاي علايي به گفتوگو نشست:
آقاي علايي در معرفي خود گفت: اهل شهر فرادنبه هستم و تخصصم توليد سيب زميني است اما اي کاش هيچگاه وارد عرصه توليد اين محصول نمي شدم.
علت را که جويا شديم سر درد دلش باز شد و گفت: ۱۲هکتار زمين را به صورت اجاره زيرکشت سيب زميني بردم تا هم عده اي بر سر سفره ام نان بخورند و هم سودي نصيب خودم شود اما همه اين ها آرزوست.
وي افزود: از زمان کاشت تا زمان برداشت محصول که شش ماه طول کشيده است هزينه‌اي بالغ بر ۳۶۰ميليون تومان هزينه کرده‌ام ولي حالا و پس از تحمل رنج و دردسرهاي بسيار متوجه شده ام که اشتباه کرده ام چرا که اگر با اين روند رکود و تورم سرمايه ام را در بانک قرار مي دادم در طول اين چند ماه بيش از ۵۰ ميليون تومان سود مي گرفتم و اين همه رنج و دردسر را هم تحمل نمي‌کردم.
علايي گفت: اين چه وضعي است که هنگام کاشت محصول سيب‌زميني را کيلويي ۴ هزار تومان مي فروشند و اينک که زمان برداشت محصولمان شده است قيمت سيب زميني به ۲۰ درصد زمان فروش يعني ۸۰۰ تومان رسيده است.
اين کشاورز افزود: به نظر شما در وضعي که سال هاي گذشته يک ليتر سم را براي توليد سيب زميني ۸۵۰۰ تومان مي خريديم اما همان سم در سال جاري به ليتري ۱۹۰هزار تومان رسيده است چگونه مي توان شغل کشاورزي را ادامه داد.
وي با اشاره به واسطه‌ها و دلال ها گفت: از مزرعه تا خانه مردم فقط دو واسطه وجود دارد که يکي غرفه‌دار ميدان ميوه و تره بار و ديگري خرده‌فروشان هستند اما به يکباره محصولي که ما آن را با قيمتي بسيار مناسب به فروش مي رسانيم در مغازه‌ها قيمت هاي آنچناني پيدا مي کنند و کمر مردم را مي شکنند.
اين توليدکننده سيب‌زميني گفت: با اين وضاع پرداختن به شغل کشاورزي اشتباه است و پردرآمدترين شغل واسطه‌گري و دلالي است، در کشوري که توليدکننده هيچ جايي ندارد و همه ماليات ها و دردسرها براي توليدکننده است و سود اصلي به جيب عده‌اي دلال منفعت‌طلب مي‌رود پرداختن به کار توليدي اشتباه است.
در همين راستا گفتگويي هم با کارگران مشغول به فعاليت در مزارع داشتيم که آنها نيز به نوعي از وضعيت خود گلايه مي کردند.
سيد هاشم حسيني که مشغول به کندن برگ هاي چغندرقند بود گفت: در حال حاضر روزانه مبلغ ۴۰ هزار تومان دستمزد کارگران مزارع است اما مشاغل کشاورزي فصلي و غيردائمي است و با اتمام اين کار بايد روانه ديار غربت براي کار و فعاليت شويم و در طول مدت کار در مزارع هيچگونه بيمه و چتر حمايتي نداريم و تنها پشتوانه مان همين دستمزد روزانه مان است که نه فايده اي براي کارگران دارد و نه کارفرمايان با رضايت آن را پرداخت مي کنند چرا که هزينه هاي بسيار بالايي براي آنان در بر خواهد داشت و در بسياري از موارد هزينه هاي اين چنيني باعث ضرر ده شدن محصولاتشان مي شود.
منصور عباسي ديگر کارگري بود که در گفتوگو با خبرنگار کيار بيدار گفت: با توجه به اينکه من هم به صورت کارگر و هم به عنوان کارفرما در مزارع کشاورزي فعاليت دارم اما درآمد حاصل از کشاورزي به گونه اي است که نه کارگر راضي است و نه کارفرما.
...................................
گزارش از مهدي بهزادي
...................................
انتهای پیام/ خ ز/
