وجود انسان‌های سالخورده در بین خانواده باعث افزایش رحمت خداوند است و هر کس به آن‌ها احترام بیشتری بگذارد بیشتر مورد رحمت خداست.

 افراد سالمندی را دیده‌ایم که با دشواری سوار اتوبوس شده‌اند و جایی برای نشستن نداشتند اما جوانانی آسوده خاطر نشسته‌اند و توجهی هم ندارند. اسلام و البته تمام ادیان، انسان را به احترام به بزرگ ترها توصیه نموده است چرا که آن‌ها عمری را برای رشد و سعادت جامعه وقف کرده‌اند و زندگی خود را در این راه قرار داده‌اند متاسفانه هر روز شاهد افزایش تعداد افرادی هستیم که که در خانه‌های سالمندان زندگی می‌کنند و فرزندان آن‌ها ماه‌ها و یا حتی سال‌ها از آن‌ها احوالی نمی‌پرسند و آن‌ها را به حال خود رها کرده‌اند به راستی آیا دعایی بالاتر از دعای آن‌ها وجود دارد و آیا ما پیری و روزهای دشوار آن را تجربه نخواهیم کرد؟ پس چگونه آن‌ها را رها کرده و به دنبال دنیای بی وفای خود می‌رویم .


پیامبر صلی الله علیه و اله می‌فرمایند: وجود پیران سالخورده بین شما باعث افزایش رحمت و لطف پروردگار و گسترش نعمت‌های الهی بر شماست. (نهج الفصاحه، ص ۲۲۲ ) روايات بسيار زيبا و با شكوهي در اسلام وجود دارد که بر قدر شناسی بزرگان دینی تاکید می کند،مانند شخصی که در مورد آيات سوره اسرا پيرامون حقوق پدر و مادر از حضرت امام جعفر صادق(ع) پرسيد و آن حضرت در پاسخ فرمودند: مراد از آن آيات اين است كه نگذاري مجبور شوند نيازهاي خود را از تو طلب كنند بلكه خود در تامين نيازهاي آنان پيشقدم باشي و در مصاحبت و معاشرت آنان روشي پسنديده داشته باشي و جز به محبت به آنان ننگري و آنان را حتي به صداي بلند نيازاري. در این مورد اگر کسی به آینده و کهنسالی خودش فکر کند، همیشه رفتار خوبی را در پیش بزرگسالان و پیشکسوتان انجام می دهدهر كس فضيلت و مقام يك «بزرگ‏» را به خاطر سن و سالش‏بشناسد و او را مورد احترام قرار دهد، خداى متعال او را از هراس ونگرانى روز قيامت ايمن مى‏دارد.

احترام به بزرگترها و ترحم و مهربانى نسبت ‏به كوچكترها، ازدستورالعملهاى اخلاقى اسلام است و كانون خانواده‏ها را گرم و مصفا مى‏ سازد و اين، توصيه امام صادق(ع) است كه فرمود:

«ليس منا من لم يوقر كبيرنا و لم يرحم صغيرنا»; (۴) .

كسى كه بزرگ ما را احترام نكند و كوچك ما را مورد شفقت وعطوفت قرار ندهد، از ما نيست.

اين سخن را نيز از على(ع) به ياد داشته باشيم كه فرمود:

«يكرم العالم لعلمه و الكبير لسنه‏»; (۵) .

دانشمند را به خاطر علمش و بزرگسال را به خاطر سن او، بايداحترام كرد.

اگر جوانان قدر پيران را نشناسند و به جايگاه آنان حرمت ننهند،هم رشته ‏هاى عاطفى پيوندهاى انسانى از هم گسسته مى ‏شود، هم از رافت و عاطفه و تجربه سالخوردگان محروم مى‏ شوند، هم نشانه‏ بى‏ توجهى خود به ارزشها را امضا كرده‏اند.
حضرت على(ع) در يكى ازسخنان خويش، ضمن انتقاد از اوضاع زمانه و ناهنجاري هاى رفتارى‏ مردم، از جمله بر اين دو مساله تاكيد مى ‏فرمايد: ۱- بى‏ احترامى ‏كوچكترها نسبت ‏به بزرگترها ۲- رسيدگى نكردن توانگران به‏ نيازمندان: