به گزارش جهانبین نیوز به نقل از کوهرنگ خبر، طرح آبياري قطره اي در شهرستان کوهرنگ همچون برخي طرح هاي ديگر سابقه ديرينه اي دارد که راکد مانده است.

اولين بار طرح آبياري قطره اي در سال 1382 در بخش دوآب صمصامي آغاز به کار کرد که با گذشت 14 سال سرانجامي جزء فراموشي نداشت.

از يک سو زمين‌هاي کشاورزان بلاتکليف مانده‌اند چراکه عبور لوله‌هاي آبياري از وسط زمين‌هاي کشاورزي عبور مي کند که اجازه شخم زدن را به کشاورز نمي‌دهد و از طرف ديگري هزينه هاي زيادي براي دولت دربر داشته است که نه طرح تکميل شده است و نه کشاورز توانسته از زمين هايش بهره ببرد.

کشاورزاني که حق برداشت آب ندارند

اگرچه کوهرنگ سرچشمه آب کشور است اما کشاورز کوهرنگي نمي‌تواند جهت مصارف کشاورزي آب برداشت کند و همین آب در استان هاي همجوار که مقصد استفاده کننده آب کوهرنگ هستند در موارد صنعتي و کشاورزي استفاده مي‌شود، ایت استان‌ها با لابي هاي زياد و نفوذ مافياي آب توانسته اند با بهره برداري هاي سياسي به مقاصد خود برسند.

طرح آبياري قطره اي که از سه سال پيش در شهر چلگرد آغاز شده هم سرنوشتي بهتر از طرح آبياري صمصامي نداشته است، کشاورزان از اينجا رانده و از آنجا مانده اند.
 
با حفر استخرهاي بزرگ و کانال‌هاي عميق در شهر چلگرد اميدواري زيادي به کشاورزان داده شد اما وعده‌هاي امروز و فردا هم علاجي براي آنها در پي نداشت، وجود استخر بزرگ بدون هيچ گونه حفاظي فقط خطر را بدنبال خواهد داشت.
 
طي ماه‌هاي گذشته به کرات با مسئولين جهاد کشاورزي کوهرنگ در مورد اين مساله توضیح خواستيم اما متاسفانه جوابي که بتواند کشاورزان را اميدوار کند نيافتيم.
 
امروزه توجه به ساخت و توسعه شبکه‌هاي آبياري و زهکشي به خصوص در حوزه کشاورزي، از اهميت زيادي برخوردار  است و اجراي اينگونه پروژه ها می‌تواند در کارآيي مصرف آب در بخش کشاورزي، تأثير زيادي داشته باشد.

آب در کوزه و ما تشنه لبان مي‌گرديم

با توجه به خشکسالي موجود، کمبود آب و پايين بودن راندمان استفاده از آب‌هاي سطحي در کوهرنگ بخصوص در چلگرد، دشت زرين، بازفت و صمصامي که از زمين هاي مستعد برخوردار هستند، اما کارشکني سازمان هاي آب استان‌هاي همجوار، با توسعه شبکه هاي آبياري و زهکشي در کوهرنگ را نيمه کاره گذاشته است.

جديت نداشتن در تغيير الگوي مصرف آب به ويژه در بخش کشاورزي ارتباطي با کمبود منابع آبي ندارد و به طور مستقيم به مديريت ناصحيح بر منابع آبي باز مي گردد.
 
نبود زيرساخت هاي لازم باعث شده تا مشکل کمبود و يا قطعي آب کشاورزي به رغم برخورداري شهرستان کوهرنگ از مواهب طبيعي و خدادادي ازجمله رودخانه، چشمه ها و چشمه سارها يک مشکل دائمي و قديمي و درواقع يک زخم کهنه باشد که بخش عمده آن ارتباطي با موضوع کم آبي نداشته و به طور مستقيم با سوءمديريت ها مرتبط است.

مديريت ضعيف آب به قيمت از دست رفتن کشاورزي

در شهرستان کوهرنگ با وجود اينکه از منابع آبي فراوان برخوردار است، اما به دليل مديريت ناصحيح در اصلاح زيرساخت هاي شبکه آبرساني که از ساليان گذشته براي اين شهرستان به جاي مانده، در بسياري از نقاط مردم با کم آبي و يا قطعی آب مواجه هستند.
 
با وجود کم آبي ناشي از کاهش بارندگي ها در سال هاي اخير که سوءمديريت ها آن را تشديد کرده و به نقطه بحران رسانده است، اما وقتي پاي‌تان را به کوهرنگ مي گذاريد و با غرش آب هايي مواجه مي شويد که به استان هاي همجوار سرازير مي شود، بيشتر اين موضوع به ذهن مي رسد که چرا در اين شهرستان با اين آب فراوان، بايد مشکل کم آبي وجود داشته باشد؟ چرا دشت بزرگي همچون دشت زرين که فاصله کمي با آب دارد به صحرايي سوزان تبديل شده است؟
 
اين يک واقعيت تلخ است که شهرستان کوهرنگ به رغم برخورداري از بارش هاي فراوان در فصول مختلف در برخي ماه ها با کمبود منابع آبي مواجه است و تداوم اين امر علاوه بر کمبود آب آشاميدني در بيشتر مناطق، کشاورزان را نيز با مشکلات عديده اي مواجه کرده است.
 
اين مطالب خود گواه اين موضوع است که بايد درک درستي از شرايط بحراني موجود در مديريت ما ايجاد شود و به تبع آن در مردم نيز اين درک به وجود مي آيد که تا دير نشده درشيوه مصرف منابع آبي کشور تجديدنظر کنيم، زيرا ضرر اين اتفاق در گام نخست متوجه مردم خواهد بود.

با ادامه اين روند کشاورزي تعطيل خواهد شد

بر اساس اعلام مسئولان وزارت نيرو با بازده کنوني آبياري و همچنين هزينه اي که صرف استخراج آب مي شود، توليد محصولات کشاورزي در کشور مقرون به صرفه نيست و در صورتي که در سريع ترين زمان براي اين مشکل چاره انديشي نشود با تعطيلي بخش کشاورزي مواجه خواهيم شد.

پس نخستين اقدام براي رونق و توسعه کشاورزي اين است که با اصلاح الگوي کشت و الگوي آبياري و رفتن به سمت کشاورزي صنعتي، ارزش افزوده محصولات کشاورزي را افزايش داد.

سال ها است که مي گوييم بايد الگوي مصرف آب به ويژه در بخش کشاورزي تغيير يابد اما تاکنون اقدام عملي درخور انجام نگرفته است.

جلب اعتماد و اعتماد‌سازي در شرايط بحران کم آبي و بي‌آبي کنوني در بين اقشار مختلف جامعه به‌خصوص قشر کشاورز براي تن دادن به تغيير روش هاي آبياري سنتي به روش هاي نوين مصرف، بدون شک از احتياجات دولت براي مبارزه با بحران مذکور خواهد بود.

به بيان روشن و ساده‌تر لازمه موفقيت طرح‌هاي خوب نوشته شده، اجراي خوب و پيوسته آنهاست.

گزارش از همت بدري فرد کوهرنگ