حال که تبلیغات انتخاباتی ریاست جمهور هر روز گرم و گرم‌تر می‌شود کلی‌گویی کاندیداها بیشتر نمود پیدا می‌کند اما لازم است نماینده‌های دولت‌ها اولویت‌های خود را برای کشور و خصوصا در مسائل اقتصادی تعیین کنند.
۰
به گزارش جهانبین نیوز؛ حال که تبلیغات انتخاباتی ریاست جمهور هر روز گرم و گرم‌تر می‌شود کلی‌گویی کاندیداها بیشتر نمود پیدا می‌کند. در چند مناظره انجام شده هم بیشتر ایراد گرفتن از هم نمود داشت تا ارائه برنامه مدون و مشخص و عملیاتی، انتظار می‌رود در ادامه کارزار تبلیغات انتخاباتی کاندیداهای محترم برنامه‌های مشخص و عملیاتی ارائه کنند. در اینجا لازم می‌دانم توجه کاندیداهای عزیز را به چند اولویت مهم کشور که واقعا خواسته میلیون‌ها ایرانی می‌باشد جلب کنم:
چند سالی است که نرخ بالای سود بانکی و نیز پایین بودن نرخ تورم و رکود در فضای کسب و کار و تولید باعث شده است بسیاری از مردم پس‌اندازهای خرد و کلان خود را در بانک‌ها ذخیره و سود نسبتا خوب و بی‌دردسر دریافت کنند؛ سودهای بالای 20 درصد که در بلندمدت‌ها به بالای 30 درصد نیز می‌رسد؛ به طور مثال سود سپرده‌های بلندمدت پنج ساله که شروع آن از سال 91 بوده تا 34 درصد هم تضمین شده است.
یکی از دلایل رشد شدید نقدینگی در چند سال اخیر همین سودهای بالای بانکی بوده است. انباشت پول در بانک اگر چه باعث کنترل تورم می‌شود ولی عامل رکود نیز است.
دولت بعد می‌بایست نرخ سود اختصاص داده شده به سپرده‌ها را به حدود 10 درصد کاهش دهد تا بیش از این نقدینگی افزایش نیابد و نیز سود و کارمزد دریافتی از مشتریان را نیز به حدود 12 درصد کاهش دهد تا تولید و اشتغال رونق گیرد. این روند باید در سال‌های بعد نیز ادامه یابد، به طور مثال هر سال یک درصد سود بانکی کاهش یابد. این تحول برای موسسات مالی خصوصی نیز باید اعمال شود و با متخلفان به شدت برخورد شود.
از دیگر دلایل رشد نقدینگی پرداخت یارانه به تمام مردم است. در چند سال اخیر حدود 250 هزار میلیارد تومان یارانه پرداخت شده است. در دو سال اخیر طبق مصوبه مجلس قرار بود یارانه پردرآمدها قطع شود ولی متاسفانه دولت در این زمینه بسیار کند عمل کرد. دولت بعد می‌بایست با دقت و بدون تعارف این کار را انجام دهد.
مسئله مسکن یکی دیگر از مسائل مهم و استراتژیک است. هنوز حدود 400 هزار واحد از پروژه مسکن مهر تکمیل نشده است. دولت بعدی می‌بایست ضمن تکمیل هرچه سریع‌تر این واحدها به فکر ساخت مسکن جدید نیز باشد. دولت اگر هر سال 3 میلیارد دلار (درآمد نفتی دولت در حال حاضر سالی حدود 30 میلیارد دلار است ) به ساخت مسکن برای زوج‌های جوان و مسکن اولی‌ها اختصاص دهد می‌تواند حدود 100 هزار واحد مسکونی جدید احداث کند و به صورت اجاره به شرط تملیک با آورده‌های حداقلی و اقساط بلندمدت (حداقل 10 ملیون تومان) به واجدین شرایط واگذار کند.
آموزش و پرورش نیز باید از اولویت‌های دولت بعدی باشد. اختصاص یک میلیارد دلار در هرسال به نوسازی و تجهیز مدارس می‌تواند تا حد زیادی آموزش و پرورش را از شر مدارس فرسوده راحت کند. همچنین اختصاص سرانه لازم به مدارس باعث می‌شود دست آموزش و پرورش به سوی والدین دراز نباشد و کیفیت آموزش بهبود یابد. نظارت بر امر آموزش و ارزشیابی هم احتیاج به تحول جدی دارد. در حال حاضر سرانه اختصاصی به مدارس کمتر از 100 میلیون دلار است که این رقم حداقل باید پنج برابر شود. همچنین امیدوارم در دولت بعد طلب‌های فرهنگیان به موقع پرداخت شود.
دولت بعدی در زمینه درآمدهای مالیاتی نیز باید جدی باشد. در دولت فعلی این روند رو به رشد بوده و می‌بایست این رشد ادامه یابد تا وابستگی بودجه به نفت کمتر و کمتر شود.
حدود 30 درصد از جمعیت ایران در روستاها ساکن هستند. به دلیل عدم مدیریت صحیح و نبود درآمد و امکانات بسیاری از روستاها رو به نابودی هستند. در دولت بعد بهسازی و آبادانی و ایجاد شغل در روستاها باید شتاب پیدا کند. برای بهسازی روستاها علاوه‌بر بودجه‌های دولتی باید یک ساز و کار و قانونی در دولت و مجلس مصوب شود که از روستاییانی که درآمد بالایی در روستا دارند (صاحبان مرغداری دامداری مزارع بزرگ و دیگر اصناف) مالیات اخذ شده و به حساب دهیاری روستا واریز شود و در امر آبادانی روستا به کار رود.
انتهای پیام/1026ج
چند سالی است که نرخ بالای سود بانکی و نیز پایین بودن نرخ تورم و رکود در فضای کسب و کار و تولید باعث شده است بسیاری از مردم پس‌اندازهای خرد و کلان خود را در بانک‌ها ذخیره و سود نسبتا خوب و بی‌دردسر دریافت کنند؛ سودهای بالای 20 درصد که در بلندمدت‌ها به بالای 30 درصد نیز می‌رسد؛ به طور مثال سود سپرده‌های بلندمدت پنج ساله که شروع آن از سال 91 بوده تا 34 درصد هم تضمین شده است.
یکی از دلایل رشد شدید نقدینگی در چند سال اخیر همین سودهای بالای بانکی بوده است. انباشت پول در بانک اگر چه باعث کنترل تورم می‌شود ولی عامل رکود نیز است.
دولت بعد می‌بایست نرخ سود اختصاص داده شده به سپرده‌ها را به حدود 10 درصد کاهش دهد تا بیش از این نقدینگی افزایش نیابد و نیز سود و کارمزد دریافتی از مشتریان را نیز به حدود 12 درصد کاهش دهد تا تولید و اشتغال رونق گیرد. این روند باید در سال‌های بعد نیز ادامه یابد، به طور مثال هر سال یک درصد سود بانکی کاهش یابد. این تحول برای موسسات مالی خصوصی نیز باید اعمال شود و با متخلفان به شدت برخورد شود.
از دیگر دلایل رشد نقدینگی پرداخت یارانه به تمام مردم است. در چند سال اخیر حدود 250 هزار میلیارد تومان یارانه پرداخت شده است. در دو سال اخیر طبق مصوبه مجلس قرار بود یارانه پردرآمدها قطع شود ولی متاسفانه دولت در این زمینه بسیار کند عمل کرد. دولت بعد می‌بایست با دقت و بدون تعارف این کار را انجام دهد.
مسئله مسکن یکی دیگر از مسائل مهم و استراتژیک است. هنوز حدود 400 هزار واحد از پروژه مسکن مهر تکمیل نشده است. دولت بعدی می‌بایست ضمن تکمیل هرچه سریع‌تر این واحدها به فکر ساخت مسکن جدید نیز باشد. دولت اگر هر سال 3 میلیارد دلار (درآمد نفتی دولت در حال حاضر سالی حدود 30 میلیارد دلار است ) به ساخت مسکن برای زوج‌های جوان و مسکن اولی‌ها اختصاص دهد می‌تواند حدود 100 هزار واحد مسکونی جدید احداث کند و به صورت اجاره به شرط تملیک با آورده‌های حداقلی و اقساط بلندمدت (حداقل 10 ملیون تومان) به واجدین شرایط واگذار کند.
آموزش و پرورش نیز باید از اولویت‌های دولت بعدی باشد. اختصاص یک میلیارد دلار در هرسال به نوسازی و تجهیز مدارس می‌تواند تا حد زیادی آموزش و پرورش را از شر مدارس فرسوده راحت کند. همچنین اختصاص سرانه لازم به مدارس باعث می‌شود دست آموزش و پرورش به سوی والدین دراز نباشد و کیفیت آموزش بهبود یابد. نظارت بر امر آموزش و ارزشیابی هم احتیاج به تحول جدی دارد. در حال حاضر سرانه اختصاصی به مدارس کمتر از 100 میلیون دلار است که این رقم حداقل باید پنج برابر شود. همچنین امیدوارم در دولت بعد طلب‌های فرهنگیان به موقع پرداخت شود.
دولت بعدی در زمینه درآمدهای مالیاتی نیز باید جدی باشد. در دولت فعلی این روند رو به رشد بوده و می‌بایست این رشد ادامه یابد تا وابستگی بودجه به نفت کمتر و کمتر شود.
حدود 30 درصد از جمعیت ایران در روستاها ساکن هستند. به دلیل عدم مدیریت صحیح و نبود درآمد و امکانات بسیاری از روستاها رو به نابودی هستند. در دولت بعد بهسازی و آبادانی و ایجاد شغل در روستاها باید شتاب پیدا کند. برای بهسازی روستاها علاوه‌بر بودجه‌های دولتی باید یک ساز و کار و قانونی در دولت و مجلس مصوب شود که از روستاییانی که درآمد بالایی در روستا دارند (صاحبان مرغداری دامداری مزارع بزرگ و دیگر اصناف) مالیات اخذ شده و به حساب دهیاری روستا واریز شود و در امر آبادانی روستا به کار رود.
انتهای پیام/1026ج