مادر که شاد و با روحیه نباشد نگرانی و ناآرامی اش٬ خواه ناخواه به محیط منزل سرایت میکند و از گرمی کانون پر مهر خانواده کاسته میشود؛ فرزندان و همسر نیز با حس مادر و همسر خانه شریک میشود.
۰
تاریخ انتشارچهارشنبه ۲۱ مرداد ۱۳۹۴ - ۰۹:۵۶
کد مطلب : ۲۳۹۷۹
با افزایش تعداد زنان در محیط کار٬ استرس در خانه ها بالا رفته است
به گزارش جهانبین نیوز سید محمد حسینی در یادداشتی نوشت:
با صنعتی شدن جوامع٬ بیشتر فراهم شدن امکان تحصیل برای زنان و پدید آمدن موقعیت های شغلی٬ برخی از زنان لباس همسری و مادری را چند ساعتی در روز از تن به در می آورند و لباس فرم کار می پوشند . گاهی مجبورند برای گذران امورات زندگی کار کنند . و گاهی برای حفظ موقعیت اجتماعی و گاهی نیز به خاطر علاقه ای که به کارشان دارند٬ ترجیح میدهند ساعاتی را در روز فارغ از خانه داری و همسرداری و تربیت فرزندان در محیط کار بگذرانند.
با نگاهی کلان٬ بی تردید جامعه به زنان کارمند نیاز دارد . جامعه ایده آل و مقید به اصول مذهبی و انسانی٬ زنان پزشک و پرستار میخواهد تا حتی المقدور مشکلات و بیماری های زنان را درمان و معالجه کنند. هیچ جامعه ای بی نیاز از معلم زن نیست . و بسیاری از شغل های دیگر که در برخی از آنان٬ زنان از مردان موفق تر و کارآمدتر نیز هستند .
ولی خانه و خانواده نیز به وجود همسر و مادر نیازمند است . بانوی کارمندی که هر صبح دوشادوش شوهرش خانه را ترک میکند و لباس مادریش را برای چند ساعتی به تن مربی مهد کودک میپوشاند تا در نبودش از فرزند یا فرزندانش مراقبت کند ؛ در تمام طول مدتی که در محل کارش میگذراند٬ ثانیه ای از یاد فرزندانش قافل نیست . و این حس نگرانی را هرگز مردی که همسرش خانه دار است درک نکرده است . چون همیشه از این بابت خیالش راحت است که همسرش در خانه به بهترین شیوه از فرزندانشان مراقبت میکند .
این در صورتی است که اگر مرد هم در خانه بماند و از فرزندان مراقبت کند بازهم زن در محیط کار این نگرانی و استرس را در وجود خود احساس میکند که فرزندانش در نبود مادر چگونه میگذرانند ٬ چه میخورند چه میپوشند و آیا امروز به سرویس مدرسه شان رسیده اند٬ آیا در درسهایشان موفق بوده اند؟ و هزاران دغدغه ی دیگر که هر زنی در محیط کار آنها را با تمام وجود حس میکند. گاهی نیز شدت این استرس ها باعث میشود زن یک تماس تلفنی با خانه برقرار کند و از احوال همسر و فرزندانش مطلع شود که این کار نیز حکایت از ناآرامی روحی مادر در محیط کارش دارد دلیل این نگرانی و استرس نیز همان مهر مادری و احساس مسئولیتی است که خداوند در دل هر زنی قرار داده است.
پس زنانی که فرزند دارند در محیط کارشان با استرس بیشتری نسبت به همسرشان ساعات کاری را سپری میکنند . گام بعدی که زنان کارمند استرس بالاتری نسبت به مردان تحمل میکنند در هنگام ورود به منزل٬ پس از اتمام روز کاری است. مردان از زمانی که لباس کارشان را از تن در می اورند و راهی منزل میشوند ساعت استراحت خودشان را شروع شده میبینند. وقتی به خانه میرسند تمام فکر و ذکرشان٬ لم دادن و استراحت کردن و نوشیدن یک فنجان چای داغ است.
برعکس بانوی کارمند در حال بازگشت به خانه تمام استرس هایی که در مورد فرزندان و همسرش در طول روز داشته است را در طول مسیر با خودش مرور میکند تا به خانه برسد . درب خانه که باز میشود اولین نگاه زن به آشپزخانه و ظرفهای نشسته و خانه ی بهم ریخته می افتد استرسش چند برابر میشود٬ خستگی کار روزانه و فشار روحی کاری که در پیش دارد برای رسیدگی به امور خانه و فرزندان و... به او اجازه نمیدهد لحظه ای آرام بگیرد . این در حالی است که نامرتب بودن خانه و فکر اینکه برای شام چه چیزی باید پخته شود٬ چندان برای مرد مشغولیت ذهنی ایجاد نمیکند و او کماکان در حال ذخیره سازی و تولید هورمونهایی برای کاهش استرسش است.
مرد در حال استراحت است و زن مانند اسفند روی آتش.
در واقع مادر که شاد و با روحیه نباشد نگرانی و ناآرامی اش٬ خواه ناخواه به محیط منزل سرایت میکند و از گرمی کانون پر مهر خانواده کاسته میشود؛ فرزندان و همسر نیز با حس مادر و همسر خانه شریک میشود. جرقه ی ماشینی شدن و درگیر روزمرگی شدن در خانه زده میشود که تبعات بسیاری در پی دارد.
کم شدن رسیدگی به تربیت فرزندان ٬ آنها را در معرض خطرات گوناگون قرار میدهد . همین که مادر زمان کمتری را در اختیار دارد که با فرزندش در خانه بگذراند و یا نمیتواند مدت زمانی را تنها برای حرف زدن و یا برای یک وعده غذا خوردن با خانواده صرف کند . هم در روحیه ی خودش تاثیر دارد و هم در روحیه ی فرزندان و اعضای خانواده...
حضرت علی علیه السلام در نهج البلاغه از زن به عنوان ریحانه تعبیر به میان می آورند. یعنی موجود لطیف و حساسی که شاید نتواند قهرمان صحنه نبرد و کار و تلاش روزمره و تامین کننده ی معاش باشد ولی اقیانوسی از مهر و محبت و ایثار است که بدون وجودش استمرار نسل آدمی ممکن نیست. پس بدانیم وجود پر ارزشمان را در چه راهی صرف میکنیم شاید خیلی ها بتوانند به جای یک زن در مغازه ای فروشندگی کنند ولی هیچ کس جای او را حتی برای ساعاتی کوتاه بعنوان مادر برای فرزندانش نمیتواند پر کند.
در جوامع غربی و مدرن٬ که از زندگی سنتی فاصله ی زیادی گرفته اند؛ بیشتر زنان مجبورند همانند مردان برای گذراندن زندگیشان سخت کار کنند و هر زنی کار کردن را وظیفه ی خود میداند . اندیشمندان غربی آثار این کار کردن و تحمل فشارهای کاری و خانوادگی را٬ به حداقل رسیدن شادی زنان و بالارفتن آمار افسردگی و ابتلا به بیماری های روحی میدانند.
خلاصه مطلب اینکه نگاه کنیم و ببینیم مادر بودن و همسر بودنمان را برای چه کاری بیرون از منزل برای ساعتی رها میکنیم؛ آیا بیرون از خانه و در محیط کارمان٬ کسانی بیشتر از فرزندانمان به وجودمان نیازمندند؟ در غیر اینصورت حضور تمام وقت در خانه هم برای روحیه ی خود زن مناسب تر است و هم در تربیت فرزندان تاثیر بسزایی دارد .
انتهای پیام/1020ج
با صنعتی شدن جوامع٬ بیشتر فراهم شدن امکان تحصیل برای زنان و پدید آمدن موقعیت های شغلی٬ برخی از زنان لباس همسری و مادری را چند ساعتی در روز از تن به در می آورند و لباس فرم کار می پوشند . گاهی مجبورند برای گذران امورات زندگی کار کنند . و گاهی برای حفظ موقعیت اجتماعی و گاهی نیز به خاطر علاقه ای که به کارشان دارند٬ ترجیح میدهند ساعاتی را در روز فارغ از خانه داری و همسرداری و تربیت فرزندان در محیط کار بگذرانند.
با نگاهی کلان٬ بی تردید جامعه به زنان کارمند نیاز دارد . جامعه ایده آل و مقید به اصول مذهبی و انسانی٬ زنان پزشک و پرستار میخواهد تا حتی المقدور مشکلات و بیماری های زنان را درمان و معالجه کنند. هیچ جامعه ای بی نیاز از معلم زن نیست . و بسیاری از شغل های دیگر که در برخی از آنان٬ زنان از مردان موفق تر و کارآمدتر نیز هستند .
ولی خانه و خانواده نیز به وجود همسر و مادر نیازمند است . بانوی کارمندی که هر صبح دوشادوش شوهرش خانه را ترک میکند و لباس مادریش را برای چند ساعتی به تن مربی مهد کودک میپوشاند تا در نبودش از فرزند یا فرزندانش مراقبت کند ؛ در تمام طول مدتی که در محل کارش میگذراند٬ ثانیه ای از یاد فرزندانش قافل نیست . و این حس نگرانی را هرگز مردی که همسرش خانه دار است درک نکرده است . چون همیشه از این بابت خیالش راحت است که همسرش در خانه به بهترین شیوه از فرزندانشان مراقبت میکند .
این در صورتی است که اگر مرد هم در خانه بماند و از فرزندان مراقبت کند بازهم زن در محیط کار این نگرانی و استرس را در وجود خود احساس میکند که فرزندانش در نبود مادر چگونه میگذرانند ٬ چه میخورند چه میپوشند و آیا امروز به سرویس مدرسه شان رسیده اند٬ آیا در درسهایشان موفق بوده اند؟ و هزاران دغدغه ی دیگر که هر زنی در محیط کار آنها را با تمام وجود حس میکند. گاهی نیز شدت این استرس ها باعث میشود زن یک تماس تلفنی با خانه برقرار کند و از احوال همسر و فرزندانش مطلع شود که این کار نیز حکایت از ناآرامی روحی مادر در محیط کارش دارد دلیل این نگرانی و استرس نیز همان مهر مادری و احساس مسئولیتی است که خداوند در دل هر زنی قرار داده است.
پس زنانی که فرزند دارند در محیط کارشان با استرس بیشتری نسبت به همسرشان ساعات کاری را سپری میکنند . گام بعدی که زنان کارمند استرس بالاتری نسبت به مردان تحمل میکنند در هنگام ورود به منزل٬ پس از اتمام روز کاری است. مردان از زمانی که لباس کارشان را از تن در می اورند و راهی منزل میشوند ساعت استراحت خودشان را شروع شده میبینند. وقتی به خانه میرسند تمام فکر و ذکرشان٬ لم دادن و استراحت کردن و نوشیدن یک فنجان چای داغ است.
برعکس بانوی کارمند در حال بازگشت به خانه تمام استرس هایی که در مورد فرزندان و همسرش در طول روز داشته است را در طول مسیر با خودش مرور میکند تا به خانه برسد . درب خانه که باز میشود اولین نگاه زن به آشپزخانه و ظرفهای نشسته و خانه ی بهم ریخته می افتد استرسش چند برابر میشود٬ خستگی کار روزانه و فشار روحی کاری که در پیش دارد برای رسیدگی به امور خانه و فرزندان و... به او اجازه نمیدهد لحظه ای آرام بگیرد . این در حالی است که نامرتب بودن خانه و فکر اینکه برای شام چه چیزی باید پخته شود٬ چندان برای مرد مشغولیت ذهنی ایجاد نمیکند و او کماکان در حال ذخیره سازی و تولید هورمونهایی برای کاهش استرسش است.
مرد در حال استراحت است و زن مانند اسفند روی آتش.
در واقع مادر که شاد و با روحیه نباشد نگرانی و ناآرامی اش٬ خواه ناخواه به محیط منزل سرایت میکند و از گرمی کانون پر مهر خانواده کاسته میشود؛ فرزندان و همسر نیز با حس مادر و همسر خانه شریک میشود. جرقه ی ماشینی شدن و درگیر روزمرگی شدن در خانه زده میشود که تبعات بسیاری در پی دارد.
کم شدن رسیدگی به تربیت فرزندان ٬ آنها را در معرض خطرات گوناگون قرار میدهد . همین که مادر زمان کمتری را در اختیار دارد که با فرزندش در خانه بگذراند و یا نمیتواند مدت زمانی را تنها برای حرف زدن و یا برای یک وعده غذا خوردن با خانواده صرف کند . هم در روحیه ی خودش تاثیر دارد و هم در روحیه ی فرزندان و اعضای خانواده...
حضرت علی علیه السلام در نهج البلاغه از زن به عنوان ریحانه تعبیر به میان می آورند. یعنی موجود لطیف و حساسی که شاید نتواند قهرمان صحنه نبرد و کار و تلاش روزمره و تامین کننده ی معاش باشد ولی اقیانوسی از مهر و محبت و ایثار است که بدون وجودش استمرار نسل آدمی ممکن نیست. پس بدانیم وجود پر ارزشمان را در چه راهی صرف میکنیم شاید خیلی ها بتوانند به جای یک زن در مغازه ای فروشندگی کنند ولی هیچ کس جای او را حتی برای ساعاتی کوتاه بعنوان مادر برای فرزندانش نمیتواند پر کند.
در جوامع غربی و مدرن٬ که از زندگی سنتی فاصله ی زیادی گرفته اند؛ بیشتر زنان مجبورند همانند مردان برای گذراندن زندگیشان سخت کار کنند و هر زنی کار کردن را وظیفه ی خود میداند . اندیشمندان غربی آثار این کار کردن و تحمل فشارهای کاری و خانوادگی را٬ به حداقل رسیدن شادی زنان و بالارفتن آمار افسردگی و ابتلا به بیماری های روحی میدانند.
خلاصه مطلب اینکه نگاه کنیم و ببینیم مادر بودن و همسر بودنمان را برای چه کاری بیرون از منزل برای ساعتی رها میکنیم؛ آیا بیرون از خانه و در محیط کارمان٬ کسانی بیشتر از فرزندانمان به وجودمان نیازمندند؟ در غیر اینصورت حضور تمام وقت در خانه هم برای روحیه ی خود زن مناسب تر است و هم در تربیت فرزندان تاثیر بسزایی دارد .
انتهای پیام/1020ج