به گزارش جهانبین نیوز؛ طی چند قرن هر بار با کشوری درگیر می‌شدیم، قسمتی از خاک کشورمان را از دست می‌دادیم، بعضی وقت‌ها بدون درگیری و جنگ، قسمتی از خاک که نه، بلکه کشوری را از دست می‌دادیم؛ نمونه‌اش بحرین، سرزمینی که فقط هفت سال قبل از پیروزی انقلاب اسلامی آن را از دست دادیم، یعنی سال ۱۳۵۰.

عراق هم با حمایت قدرت‌های جهانی و با همین خیال آمده بود و امیدوار بود حداقل خرمشهر را برای خودش نگه دارد که نتوانست. عراق با اطلاع از وضعیت بحرانی دوران انقلاب دنبال استراتژی جنگ سریع بود و چنان به روش خود اطمینان داشت که هیچ جایگزینی برای شکست احتمالی استراتژی‌اش در نظر نگرفته بود. پس هر عاملی که باعث کندی حرکت جنگ عراق می شد، شکست استراتژی اولیه عراق را به همراه داشت.

مقاومت مردم خرمشهر در تقابل با ارتش تا دندان مسلح عراق که به نمایندگی از استکبار جهانی عمل می‌کرد، استراتژی جنگ سریع عراق را به شکست کشاند.

اصولا جنگ‌ها بیشتر در مرزها در می‌گیرند، اما گاهی وقت‌ها پای جنگ به شهرها کشیده می‌شود، شهرها را برای جنگ نساخته‌اند، شهر جایی است برای زندگی. وقتی جنگ به شهر کشیده می‌شود ماهیتش عوض می‌شود، وقتی شهری تصمیم می‌گیرد در مقابل هجوم دشمن ایستادگی کند یک موقعیت بی‌نظیر شکل می‌گیرد، در تاریخ شهرهایی مثل استالین‌گراد به خاطر چنین مقاومتی جایگاهی بی‌نظیر پیدا کرده است و نماد مقاومت ملی شده است. خرمشهر هم به خاطر مقاومت بی‌نظیرش و به شکست کشاندن استراتژی جنگ سریع عراق به یک نماد بی‌بدیل و تاریخی تبدیل شده است.

مهم‌تر از شکست استراتژی جنگ سریع عراق در ابتدای جنگ، آزادی خرمشهر هست که آن را نقطه عطفی در انقلاب ما می‌دانند. هم ایرانی‌ها و هم جهانیان؛ زیرا برای نخستین‌بار در طولانی‌ترین و سخت‌ترین جنگ تاریخ ایران، مهاجم نتوانست حتی یک وجب خاک ایران را تصرف کند.

به طوری که مقاومت مردمی در خرمشهر و آزادی خرمشهر، سال‌های سال ضامن هویت ملی ما می‌تواند باشد. خرمشهر آیینه و مظهر دوران دفاع مقدس است. روز مقاومت و روز جشن و شادی آزادسازی خرمشهر است. چرا که هم در جلوگیری از ورود دشمن و هم در بیرون راندن دشمن در ۲۴ ساعت خرمشهر درخشید.

در آزادی خرمشهر نکات مهمی وجود دارد که نمی‌شود به آن نپرداخت؛ به‌عنوان مثال: طراحی عملیات بیت‌المقدس، شناسایی ۱۸ ماهه، عبور از کارون، ساماندهی ۷۰ هزار بسیجی در ۱۲۰ گردان، خلاقیت و ابتکار فرماندهان جوان هر کدام به تنهایی باید تحلیل شود.

اثرات این پیروزی هم خود به تنهایی بر سرنوشت جنگ تاثیر گذار بود از جمله می توان به نکات مهمی اشاره کرد:

ستون فقرات ارتش عراق شکست، غرور ملی این ارتش قدرتمند عربی زیر پای رزمندگان ایرانی لگدمال شد، عراق و هم‌پیمانان او از چشم‌داشت به خاک ایران منصرف شدند، تلاش همه دشمنان برای حفظ صدام منسجم شد، آنانی که می‌خواستند با قدرت ارتش صدام انقلاب اسلامی را ساقط کنند، بعد از آزادی خرمشهر هم توان خودشان را برای جلوگیری از سقوط صدام بکار بردند و در همه ابعاد عراق را تجهیز کردند بطوری که بعد از آزادی خرمشهر یعنی سوم خرداد ۱۳۶۱، بهمن ۱۳۶۴ که فاو به تصرف رزمندگان ما درآمد عمده عملیات‌های ما با ۳۰ و ۴۰ درصد همراه بود حتی بعضی عملیات‌ها ناکام می‌ماند چرا که هم آمریکا و هم روسیه و فرانسه و انگلیس، همه به صورت جدی پشت سر صدام ایستادند در حالی که حمایت فقط یکی از اینان از هر کشوری در جنگ کافی بود آن کشور را به پیروزی برساند. اما این ها نتوانستند، خرمشهر این‌ها را گرفتار کرد.

یادداشت از سرهنگ پاسدار عباس عباسی، مدیرکل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس چهارمحال و بختیاری

انتهای پیام/1026ج