به گزارش جهانبین نیوز، 64 سال از نهضت ملی شدن نفت می گذرد، محصولی استراتژیک که یکی از دلایل توجه بیگانگان به ایران منابع غنی و سرشار نفتی است، محصولی که سالیان دراز منافع بیگانگان را تأمین کرد و به خاطر وجود طلای سیاه خیانت های بزرگی در قالب معاهدات و عهدنامه ها به کشور شد اما به لطف ایمان، تعصب و غیرت مردم انقلابی بیگانه ها را از کشور بیرون راندیم، بیگانگانی که با اجیر کردن مزدوران داخلی چشم به منابع طبیعی و حیاتی این کشور دوخته بودند تا مطامع خود را تأمین نموده و سلطه استعماری خود را گسترش دهند، اما با مجاهدت فراوان عرصه را بر دشمن بستیم به مدد نفس الهی حضرت روح ا... انقلابی به پاشد انقلابی که بهای آن خون هزاران زن و مرد و پیر و جوان بود، جنگ بر ما تحمیل شد که حاصل آن هشت سال دفاع و مجاهدت بود، دفاعی که سراسر حماسه بود خون و جان دادیم تا ایران سرافراز بماند و با تکیه بر شعار ما می توانیم کشور را از طوفان حوادث دشمن نجات دادیم اما دشمن بیکار ننشست، با پایان جنگ نظامی طراحی عملیات دشمن در میدان جنگ نرم و حوزه های فرهنگی، سیاسی و اقتصادی شکل جدیدی به خود گرفت طراحی هایی که بارها و بارها در کلام مقام معظم رهبری به برنامه ریزی های دشمن در این عرصه ها به صراحت اشاره شده است.

شبیخون فرهنگی، نفوذ و اقتصاد مقاومتی واژه هایی که نشان دهنده حمله به کشور است و باید دفاع کرد اما آیا در این دفاع هم تاکنون موفق بوده ایم؟

شکل گیری برنامه هایی در کشور نشان می دهد که دشمن در حوزه فرهنگی به دنبال استحاله عقیدتی در کشور است و برنامه ریزی گسترده اجرای کنسرت در شرایط ناگوار اقتصادی حرکت به سمت معرکه و قتلگاه دشمن است.

در حوزه سیاسی نیز با نفوذ مهره های دشمن و جهت دهی به بعضی از برنامه ریزی های کلان خطرات بزرگی برای کشور متصور است که با هوشمندی، درایت و تدبیر دقیق مقام عظمای ولایت، نقشه های آنان نقش بر آب شده است.

در حوزه اقتصادی، با رواج مصرف گرایی، مدگرایی و نهادینه کردن فرهنگ زندگی غربی به فکر ایجاد چالش های همزمان اقتصادی و فرهنگی برای کشور هستند که شعار اقتصاد مقاومتی که از چند سال پیش توسط رهبری بارها عنوان شده است هشدار جدی برای مقابله با نقشه های دشمن است.

یکی از برنامه هایی که اخیرا در حوزه اقتصادی زنگ خطر را برای کشور به صدا درآورده نفوذ دشمن در مسائل مربوط به اکتشاف، استخراج و کلیه مراحل مربوط به تولید نفت است که در قالب قراردادهای جدید نفتی
موسوم به IPC در حال شکل گیری و از چند زاویه قابل بررسی است:

۱. هدف انقلاب ما تکیه بر اصل ما می توانیم با محور قرار دادن توان و تخصص نیروهای کارآمد داخلی است چه ضرورتی دارد پای خارجی ها را با تکیه بر دانش نوین به کشور باز کرد، ما در سال های دفاع مقدس با توان متخصصان داخلی جنگ را اداره کردیم در سالیان تلخ تحریم در بخش های مختلف با تکیه بر دانش بومی ایرانی به پیشرفت های قابل ملاحظه ای دست یافتیم پس سپردن مدیریت تولید نفت به خارجی ها مصداق سردادن شعار ما نمی توانیم نیست؟

۲. برطبق قانون شرکت های خصوصی مجاز به فعالیت در بخش بالادست نفت و گاز نیستند و تولید در این عرصه باید تحت مدیریت شرکت ملی نفت ایران انجام شود اما موضوع اینجاست که با ورود شرکت های خارجی و به کارگیری ایرانیان متخصص در این زمینه نه به عنوان نماینده شرکت نفت در کنار خارجی ها بلکه به عنوان عضو ایرانی شرکت ها زمینه برای تمایل نیروهای متخصص ایرانی به سمت شرکت های خارجی فراهم شده در نتیجه به مرور این نیروها از بدنه شرکت نفت جدا شده و زمینه را برای فعالیت در زمینه نفتی به صورت خصوصی آماده می کند و این یعنی به چالش کشیده شدن صنعت نفت ایران و رقیب پروری برای آینده نفت و گاز.

۳. آنچه در یک قرار داد از الزامات است استفاده پیمانکار از فنی ترین، به روزترین و کارآمدترین روش ها و فنون انجام کار است که پیمانکار باید به انجام کار براساس استانداردها اقدام نماید پس پرداخت پاداش های سنگین به پیمانکار در این قراردادها برای ایجاد انگیزه جهت استفاده از فن آوری در استخراج نفت چه توجیهی دارد؟

۴. آنچه در قراردادهای سابق دیده می شد و به عنوان شرط در قرارداد ثبت می شد موظف نمودن پیمان کار به انتقال فن آوری به نیروهای ایرانی بود یعنی شرط می شد که با فراگرفتن دانش لازم کارمند و نیروی ایرانی باید جایگزین کارمند بیگانه شود در صورتی که در قرارداد جدید پیمانکار موظف به انتقال فن آوری به شرکت ملی نفت نشده است.

۵. محرمانه بودن قراردادهای نفتی مجال را برای اظهار نظر کارشناسان، مهندسان و متخصصان اقتصادی و نفتی از بین می برد و اجازه نمی دهد کاستی های آن به درستی تبیین شود و چه بسا خسارات بسیار جبران ناپذیری به کشور وارد کند.

۶. وجود نهاد نظارتی برای توسعه و بومی سازی استخراج نفت در قراردادهای قبلی هم مورد تأکید قانون بوده اما به دلیل فقدان نهاد نظارتی ثمره ای نداشته است و در قراردادهای جدید هم این کاستی قابل مشاهده و ملموس است.

۷. اساس به کارگیری خارجی ها باید برمبنای استفاده از دانش و تخصص آنها باشد برای مدیریت پروژه و به عبارتی باید آنها را به عنوان کارشناس استخدام کرد نه اینکه مستخدم آنها شویم.

۸. قراردادهای سابق قرارداد بیع متقابل در ازای خدمات بوده است در صورتی که در قراردادهای مشارکتی فعلی ما زمینه را برای نهایت بهره وری و استفاده بیگانگان حداقل به مدت ۲۵ سال از منابع نفتی فراهم ساخته ایم و لطف بی مثالی در حق آنان کرده ایم.

با تأملی در موارد بالا به این نتیجه می رسیم که در زمینه تولید، اکتشاف و استخراج نفت شعار ما نمی توانیم را برای خوشایند دشمن سرداده ایم، بر سر راه تحقق اقتصاد مقاومتی موانع بزرگی ایجاد کردهف، استعدادهای بومی را در رسیدن به خودکفایی نابود کرده، عقب گرد ۱۸۰ درجه انجام داده، و در یک کلام به راحتی تمام روزهای سخت و طاقت فرسای گذشته را فراموش کرده و با روی خوش در برابر نفوذ دشمن بفرما گفته ایم... .

یادداشت از احسان ربیعی

انتهای پیام/1022ج