به گزارش
جهانبین نیوز به نقل از
زنگ خبر؛ عيد غديرخم، عيد ولايت و امامت و عيد اکمال دين و اتمام نعمت است و بدون شک از مصاديق بارز ايام الله و بزرگداشت اين واقعه عظيم نه تنها تعظيم شعائر الهي است بلکه ترويج مکتب انسان ساز اسلام ناب است.
نگاه به واقعه غدير خم همواره آدمي را به تامل وا ميدارد، واقعهاي ژرف و عميق و بزرگ که به سرعت و به شکلي ناباورانه پس از رحلت پيامبر اعظم (ص) به دست فراموشي سپرده ميشود؛
براي کنکاش و تحليل چگونگي اين سير منحط تاريخي بايد اندکي به عقب باز گرديم و از جرياني در صدر اسلام پرده برداريم که شايد کمتر به آن پرداخته شده و تنها محققاني که محدود، اين روزها به اين جريان اشاره ميکنند، جرياني که سوءقصدهاي متعدد به جان پيامبر (ص) را از بدو کودکي موجب شده بود و پس از بعثت نير باعث انشقاق و شکاف بين مسلمين بود؛ جرياني که پشت پرده نفاق و در تاريکي خدعه و تزوير کمر به نابودي اسلام بسته بود.
به راستي چه چيزي موجب ابايي پيامبر (ص) از ابلاغ ماموريتش شده بود که خداوند سبحان با چنين ادبياتي او را خطاب ميکند:
( يا أیّها الرَّسولُ بَلّغ ما اُنزل إليکَ من رَبِّک و إن لَم تَفعَل فَما بَلَّغتَ رسالَتَه)(۴)
اي فرستاده خدا! آنچه را از طرف خدايت مأمور شدي به مردم برسان و اگر ابلاغ نکني، رسالت او را انجام ندادي!
آنچه مسلم است جرياني مرموز از همان صدر اسلام در جهت تفرقه و تضعيف اسلام در تلاش بوده و آثار عميق اين اين جريان خزنده و خطرناک پس از شهادت حضرت رسول اکرم (ص) خود را نشان داد، وقتي مسلمين تنها پس از نزديک چند ماه واقع غدير را با تفاسير متفاوت به دست فراموشي سپردند و تعيين جانشيني ولي خدا رابه شورا سپردند!
معلوم بود که براي تشکيل اين شورا از مدتها قبل برنامهريزي شده و افکار واذهان عموم مردم کاملا آماده اين واقعه است چراکه مقاومتي حداقلي در برابر تحريف بزرگي که رخ داده بود شکل گرفته و البته بخشي از آن توسط ابوسفيانيها براي ايجاد آشوب و جنگ داخلي در اسلام بود که با ذکاوت و تدبير امير المومنين علي (ع) اين نقشه، نقش بر آب شد.
علي ابن ابي طالب (ع) را بايد بزرگترين پرچمدار از وحدت مسلمين دانست، چراکه در شرايطي که حق خلافت او آشکارا و با و جود ادله محکم غصب شده بود و همسرش مورد جسارت قرار گرفته بود، اموال همسرش مصادره شده بود و تعدادي از اعراب براي حمايت از او اعلام آمادگي کرده بودند ايشان ترجيح دادند براي حفظ اتحاد و انجام مسلمين و حفظ وحدت بين آنها سکوت کرده و صبر پيشه کنند، سکوتي که بخشي از دسيسه شوم آن جريان پشت پرده را که همان جنگ و فتنه بين مسلمين بود را ناکام گذارد.
هر چند آن فتنه شوم موجب تغيير در روند حکومت اسلامي و تاخير در تحقق حکومت عدل جهاني شد، تاخيري که تا امروز ادامه يافته است.
اگر از آن برهه تاريخي عبور کنيم و به بررسي شرايط امروزي بپردازيم خيلي زود متوجه شباهتهاي بسياري خواهيم شد و از همينرو است که بايد بادقت در تاريخ از آن پند گرفت، گوش شنوايي اگر باشد صداي فتنهانگيز همان جريان را امروز نيز خواهد شنيد که از تريبون برخي شيعهنماها و سنينماها به گوش ميرسد تا شکاف اختلاف و جنگ مذهبي به پا کند و درخت اسلام را با تبر تفرقه و جدايي منقطع سازد.
برخي سرسپردگان و فريب خوردگان اين جريان امروز با ايجاد شبهه و تبديل فضاي علمي به فضاي احساسي و جنجالي در کوس جنگ ميدهند تا با نابودي اسلام دنيا را به کام صهيونيسم جهاني کنند و هستند شيعياني که فريفته صوت گوساله سامري آنها شده و بيتوجه به فعل و امر ولايت در مسير آنها گام ميگذارند که غايت آن نابودي اسلام است و ظفرمندي استکبار جهاني؛ با فرض آن که عيد غدير يادآور تلخيهايي است که بر اثر جهالت و عدم انديشهورزي مسلمين در صدراسلام و فريفته شدن آنها باعث خانهنشيني ولي خدا شد و موجب تغيير مسير اسلام گرديد.
و اين يک درس بزرگ است که بار ديگر فريب نخوريم و در آتش فتنه و اختلاف مذهبي بين شيعه و سني نسوزيم، چراکه بزرگترين آفت جهان اسلام تفرقه است و بس.
به قلم: حميدرضا مرزبان
انتهاي پيام1026ج /۵۲۰ز