دولت اسلامی، دولت یأس و ناامیدی نیست که هم‌صدا با وزیرانش منفعلانه شعار«ما نمی‌توانیم» سر دهد؛ دولتی است که با تدبیر منطقی امید را در دل‌ها زنده کند، نه اینکه کلید در قفل برجام بشکند و در را به روی مردم ببندد.

به گزارش جهانبین نیوز؛ شهادت مظلومانه شهیدان رجایی و باهنر به دست عوامل خائن منافق، اوج خیانت و خباثت بدخواهان نظام بود که قلب انقلاب اسلامی از آثار شوم آن هنوز جریحه‌دار است.

هشتم شهریورماه مسعود کشمیری عامل متظاهر و ریاکار منافقین که با ظاهری عوام‌فریبانه و تظاهر به دین‌داری اعتماد نیروهای انقلابی و حزب‌اللهی در دولت را به خود جلب کرده بود با نفوذ در بدنه دولت و انجام عملیات تروریستی فاجعه مصیبت‌بار آن روز را رقم زد که این ایام در تقویم انقلاب اسلامی به نام هفته دولت نام گرفت.

هفته دولت یادآور خدمات مردان مجاهد صدیقی چون رجایی و باهنر است که با هنر انقلابی‌گری، رجایی مداوم در دل دوستداران نظام رقم زدند.

آنهایی که خدمت به خلق را عبادت می‌دانستند و در این راه، مجاهدانه قدم در راه مبارزه گذاشتند.

آنها دولت‌مردانی بودند که خود را متعهدانه و دلسوزانه به عشق خدمت به محرومان، وقف نظام کردند.

نام‌گذاری این هفته به نام هفته دولت برای افتتاح هزاران طرح نیمه‌تمام یا طرح‌هایی که تاکنون چندین بار در دولت‌های مختلف افتتاح شده و شاید با گذر سال‌ها به مرحله بهره‌برداری هم نرسیده‌اند، نیست که در این روزها قیچی ونوار روبان و کلنگ تزئین شده به نوارهای رنگی تصویر اصلی رسانه ملی و وسایل ارتباط جمعی باشد. این نامگذاری تجلیل از خدمات صادقانه و شایسته آنانی است که همواره در مسیر خدمت‌گزاری به آرمان‌های مقدس انقلاب اسلامی، محرومیت‌زدایی و ارتقای اجتماعی جامعه اسلامی مشتاقانه شتافتند و همنشینی با محرومان جامعه را از افتخارات خود دانستند تا تراز دولتی‌های بعد از خود باشند که از مسیر مستقیم آنان منحرف نشوند.

به راستی دولتی‌ها و مردان دولتی نظام باید به خوبی درک کنند مسئولیت اجرایی که در دست دارند میراث ارزشمند خون شهیدان بزرگی است که آثار خدمت و توجه به محرومان در آمال آنان موج می‌زند.

دولت اسلامی، دولت سلطنت، ریاست و تجمّل نیست، دولتی است که باید خادم ملّت و حافظ ارزش‌ها باشد.

دولت اسلامی، دولت مطبوع استکبار نیست، دولتی است که باید پنجه در پنجه استعمار بر او غالب شود.

دولت اسلامی، دولت یأس و ناامیدی نیست که هم‌صدا با وزیرانش منفعلانه شعار«ما نمی‌توانیم» سر دهد و دور از دغدغه‌های انسانی با خنده‌های شیطانی شیطان‌صفتان همراه شود تا مظلومیت هزاران زن و کودک آواره فلسطینی، یمنی، سوری و عراقی در هیاهوی قهقهه‌ها محو شود.

دولت اسلامی، دولتی است که با تدبیر منطقی امید را در دل‌ها زنده کند، نه اینکه کلید در قفل برجام بشکند و در را به روی مردم ببندد.

آن روز کشمیری با نفوذ در بدنه دولت، ضربه هولناکی به انقلاب وارد کرد، امروز هم باید مواظب نفوذ کشمیری‌هایی بود که پیشانی انقلاب را هدف گرفته‌اند.

دولت باید نگاه واقع‌بینانه به اطراف خود داشته باشد چون امروز هم بعضی از نزدیکان او از کشمیری بدتر هستند، آنهایی که با رانت‌بازی و ارتباط نزدیک فامیلی چون زالو به دولت چسبیده‌اند، کسانی هستند که هر لحظه ممکن است کاری همچون کار کشمیری انجام دهند البته نه با انفجار بلکه با عملکرد منفی دولت و برآورده نکردن انتظارات به حق مردم. چراکه مردمی که در سال ۹۲ به دولت تدبیر و امید و دوره‌های قبل به کاندیداهای بالاترین مقام اجرایی کشور رأی داده‌اند با نگاه حزبی، طیفی و جناحی در انتخابات شرکت نکرده‌اند این مردم عموما براساس تعهد اسلامی، کارآیی اجرایی و پایبندی قانونی شخص مورد نظر خود را انتخاب کرده‌اند تا هم در برنامه‌ریزی داخلی شاهد پیشرفت و حل مشکلات باشند و هم در عرصه سیاست خارجی از کیان و اعتبار نظام مقدس جمهوری اسلامی حراست کنند.

مردم دیگر طاقت توجیه ندارند، از سخنرانی‌های متناقض به ستوه آمده‌اند. حرف‌های تکراری زیادی می‌شنوند که در طول سه سال گذشته مدام تیتر اخبار رسانه‌ها بوده است. مردم از شعارهای تعامل با غرب به بهای گذشتن از حق مسلم هسته‌ای و متوقف شدن در مسیر پیشرفت دل زده شده‌اند.

انتخابات آینده انتخاباتی است که مردم نتیجه عملکرد دولت را اعلام می‌کنند و نه‌تنها انتخاب رئیس جمهور بلکه به نوعی همه‌پرسی از مردم در مورد عملکرد دولت یازدهم خواهد بود که تدبیر روحانی تا چه حد مردم را امیدوار کرده است و آیا امیدی برای مردم برای چهارسال آینده باقی مانده است یا اینکه مردم تدبیری دیگر خواهند اندیشید و امید خود را برای آینده به گزینه دیگری خواهند سپرد...

یادداشت از احسان ربیعی

انتهای پیام/۱۰۲۶ج