به گزارش جهانبین نیوز؛ به نقل از پايگاه خبري تحليلي کيار بيدار سر و صدا، استرس، فراموشي يکديگر، رقابت در مصرف، نامهرباني، افسردگي و... همه اينها نتيجه زندگي بي‌روح و خسته‌کننده ماشيني است.

از آغازين ساعات صبح روح خسته انسان‎ها در رقابتي نابرابر با ماشين‌هاست. از لوازم خانه گرفته تا کوچه و خيابان و محل کار و تحصيل و ... .

اين روزها تقريبا تلفن همراه جزء لاينفک زندگي انسان‌ها شده است، گويا قرار بود با ورود تلفن همراه به زندگي انسان‌ها آنها به يکديگر نزديک شوند و مهربان‌تر اما هيچ‌گاه اين اتفاق رخ نداد و اکنون شاهد آدم‌هايي هستيم که چندان بي‌تشابه به ربات و آدم‌آهني نيستند.

عادت روزمره همه‌مان شده است که صبح از خانه بيرون بزنيم و با عملکردي يکسان با روزهای گذشته در ساعات پاياني روز به خانه برگرديم و اين سيکل در طول سال و براي سال‌هاي سال تکرار مي‌شود. روح خسته انسان با اين تکرار خسته و خسته‌تر مي‌شود تا هنگامي که نتيجه آن افسردگي و انزوا و... شود، اما در اين زندگي پرهياهو کارهايي هم هستند که نه تنها خسته‌مان نمي‌کنند که طراوت و تازگي و نشاط و روحي دوباره به ما مي‌بخشند.

اگر از جشن‌هاي معمولي خانواده بگذريم که علي‌رغم سادگي‌شان بسيار نقش‌آفرين در بهبود رفتار ما انسان‌ها هستند نمي‌توان از کارهايي گذشت که که نتيجه آن نه تنها براي افراد که براي يک جامعه ماندگار است.

احسان، نيکوکاري، گذشت، ايثار، مهرباني و... کارهاي خوب و ماندگار انسان‌ها هستند که کمتر بدان‌ها توجه مي‌شود اما بازهم جزئي‌تر از اين کارها، کارهايي است که تاثير شگرفي در زندگي‌هاي‌مان دارند.

۱۴اسفندماه روز احسان و نيکوکاري و ۱۵ اسفند روز درختکاري نام‌گذاري شده‌اند.

بي‌شک حکمت الهي گاهي اوقات بر آن قرار مي‌گيرد که کسي توانا و ثروتمند شود و کسي هم فقير و ندار. خداوند بندگانش را دوست دارد و به واسطه همين دوست داشتن است که گاهي افرادي توانا و غني مي‌گردند و افرادي نيز فقير و نيازمند اما آيا کار به همين جا خاتمه مي‌یابد؟ خير...

در آيات و روايات بسيار سفارش شده است توانمندان دست نيازمندان را بگيرند و بي‌منت بدان‌ها کمک کنند. خداي متعال با علم بي‌پايان و حکمت مختص به خودش هيچ‌گاه انسان‌ها را از يکديگر بي‌نياز نکرده است و چه‌بسا گاهي نياز مالي شخصي را در گرو کمک مالي شخصي ديگر قرار داده باشد و گاهي نيز انجام امري براي فردي را در توان اشخاص ديگر تا انسان‌ها با يکديگر مهربان باشند، همديگر را دوست بدارند و جامعه شکل گيرد و با تشکيل جامعه رشد کنند و به قرب الهي برسند.

اينک که در ايام پاياني سال هستيم فرصت مغتني است که توانمدان با مهرباني و گشاده‌دستي و از روي اخلاص، براي شاد کردن دل کساني که محتاجند قدم پيش نهند و بي‌منت کمک کنند تا خداوند بزرگ نيز از سر لطف به اموال ثروتندان برکت بخشد تا ان‌شاالله این مال و اموال سبب سير و سلوک الهي اغنيا گردد.

از سوي ديگر در نيمه راه اسفندماه روز زيباي درختکاري از راه مي‌رسد تا در اين شلوغي ماشين‌ها و سر و صداي آهن‌پاره‌ها و موج استرس و ناملايمات انسان‌ها فرصتي يابند براي انديشيدن به خود، به زندگي خود، به محيط زندگي خود و... .

درختکاري روزي مبارک است که افراد فرصت مي‌يابند با کاشتن يک درخت، زندگي ببخشند، مهربان باشند و از اين نعمت‌هاي وافر و بي‌پايان الهي که ثمره‌شان جاودانه است بهره گيرند.

شايد زيباترين کلام در وصف روز زيباي درختکار شعر دوران دبستان باشد که در ادامه آن را تقديم به شما مي کنم:

به دست خود درختي مي‌نشانم
به پايش جوي آبي مي‌كشانم

كمي تخم چمن بر روي خاكش
براي يادگاري مي‌فشانم

درختم كم كم آرد برگ و باري
بسازد بر سر خود شاخساري

چمن رويد درآنجا سبز و خرم
شود زير درختم سبزه‌زاري

به تابستان كه گرما رو نمايد
درختم چتر خود را مي‌گشايد

خنك مي‌سازد آنجا را ز سايه
دل هر رهگذر را مي‌ربايد

به پايش خسته‌‌اي بي‌حال و بي‌تاب
ميان روز گرمي مي‌رود خواب

شود بيدار و گويد اي كه اينجا
درختي كاشتي، روح تو شاداب

مهدي بهزادي تشنيزي

انتهای پیام/1026ج