شاهديم که ريئس جمهور محترم کشورمان، اخلاق را يکي از محورهاي مهم جامعه انقلابي توصيف کرد و همگي بر اين موضوع اتفاق داريم که صحبت‌هاي ايشان کاملاً متين است. ولي آنچه بايد پرسيد اين است که اخلاق شعاري مهم‌تر است يا اخلاق عملي؟
مردم کدام يک را دوست دارند و جان فداي آن مي‌کنند؟ مسلماً پاسخ سالم اين است که اخلاق عملي به مراتب برتر و در درجه اول و اولويت قرار دارد.
اکنون صحبت اينجانب که: جناب آقاي روحاني مردم با انتخاب جنابعالي به عنوان ريئس جمهور و تأييد شعارهاي انتخاباتي شما دنبال عملي شدن اين شعارها هستند.
آنچه که مردم را آزرده خاطر مي‌کند و باعث مي‌شود نااميد شوند عدم تطبيق شعار با عمل است. دولت شما دولت تدبير و اميد نام گرفت ولي مردم ذره‌اي اميد نسبت به آينده ندارند.
کجاي اخلاق دين اسلام به ما آموزش مي‌دهد که تقصير و ناتواني خود را گردن ديگران بيندازيم؟ مردم، شما را انتخاب کردند که ضعف‌هاي دولت قبل را برطرف کنيد ولي برعکس برطرف که نکرده‌ايد ضعف‌هاي دولت خود را هم به گردن آن‌ها مي‌گذاريد و اين درحالي است که دولت سابق تريبون دفاع از خود را ندارد و با اخلاق اسلامي سازگار نيست.
شما بعد از تصويب برجام و همکاري کامل مجلس با تيم شما با نامه 9بندي رهبر معظم انقلاب مواجه شده‌ايد و در پاسخ ايشان جواب داده‌ايد همواره رهنمودهاي ايشان را نصب‌العين قرار خواهيد داد ولي اکنون زير بار هيأت نظارت براجراي برجام نمي‌رويد.
در حوزه دين عنوان کرديد، مردم مي‌توانند اسلام را نقد کنند، امام‌المسلمين را نقد کنند، شما که يک روحاني هستيد چرا؟ مگر امام حسين (ع) تمام زندگي، ناموس، جان و مال خود را فداي اسلام نکرد؟
صحبت‌هاي غيرکارشناسي شما با اين مذهب کجا مطابقت دارد؟
دولت شما قرار بود هر صد روز يک بار عملکرد خود را به مردم گزارش دهد ولي شاهديم گزارش که نمي‌دهد، بعضي اوقات از گزارش دادن هم طفره مي‌رود آيا اين هم تقصير دولت سابق است؟
جناب رئيس جمهور، سعي کنيد عملکرد خود را به گونه‌اي رقم بزنيد که هم فرداي قيامت جواب‌گو باشيد و هم در دنيا مردم به دولت اسلامي اميد داشته باشند.
انتهاي ياداشت1026ج / 630 ل
دریافت صفحه با کد QR