کاش آقای روحانی این حرف ها را سال ۸۸ به فتنه گران که راه بی قانونی را در کشور در پیش گرفته بودند و با عدم تمکین به قوانین بدیهی کشور، هر روز ساز جدیدی از بی قانونی را کوک میکردند، میزدند تا خدای ناکرده شائبه سکوت عمدی ایشان در آن قضایا در ذهن ها متبادر نشود.

به گزارش جهانبین نیوز، حسین رهگذر در یادداشتی در خصوص سخنان اخیر آقای روحانی در نشست با صنعتگران و سرمایه‌گذاران خراسان شمالی نوشت:

اخیرا آقای رئیس جمهور در سخنرانی خود مطالبی را بیان کرده اند که بخش هایی از این مطالب از نظر نگارنده قابل نقد است.

۱- ایشان در نشست با صنعتگران و سرمایه‌گذاران خراسان شمالی مشورت با دانشگاهیان را مبنای دولت در مدیریت اقتصاد بر شمرده اند که البته این امر جای تقدیر دارد اما با توجه به گزارشاتی که در خصوص کاهش چشمگیر رشد علمی دانشگاه های کشور در دولت ایشان شاهد بوده ایم جای این نگرانی وجود دارد که اگر بحث علم و پژوهش در کشور آنچنانکه شایسته آن است مورد توجه قرار نگرفته و جامعه دانشگاهی نتواند به رسالت حقیقی خود برای تحقیق و پژوهش در خصوص امورات مختلفی که مورد نیاز کشور است بپردازد، چگونه میتوان از مشورت ناقص دانشگاهیان برای توسعه اقتصادی کشور بهره برد.

۲- جناب آقای دکتر روحانی در بخش دیگری از مطالب خود، امید و ثبات را در فضای کسب و کار کشور مورد توجه خود قرار داده و گفته اند : " مبنای کارها باید بر اعتدال بنا گردد. باید فضای کسب و کار را در کشور آنقدر ایمن، مطمئن و امیدوارکننده بسازیم که کارآفرینان و سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی برای حضور در این عرصه از هم سبقت بگیرند و این هدف وقتی محقق می‌شود که کارآفرینان و فعالان اقتصادی ببینند که فضای آرامی در کشور حاکم است و از تغییرات ناگهانی خبری نیست. " باید گفت اگر اصل فضای صحیح کسب و کار چنین باشد پس چگونه میتوان اقدامات ناگهانی دولت ایشان در گران یک شبه و بی خبر بنزین و گرانی ناگهانی قیمت نان را توجیه کرد. آیا چنین اقداماتی مغایر با اصل آرامش آفرینی در فضای اقتصادی کشور نیست؟ و اگر چنین است پس نباید امید چندانی به سرمایه گذاری فعالان اقتصادی داخلی و خارجی در فضای کسب و کار کشور وجود داشته باشد و باید انتظار داشته باشیم که وضعیت از آن چیزی که اکنون هست نیز بدتر شود.

۳- رئیس جمهور محترم کشورمان در بخشی دیگر از سخنان خود بطور ضمنی، فضای سیاسی داخل کشور در بحث مذاکرات هسته ای را مورد اشاره خود قرار داده و میگوید: " اینکه گروهی با کاری یا مسأله‌ای مخالف باشند و کفن بپوشند و شعار بدهند، کار صحیحی نیست، بلکه باید حتی مخالفت خود را نیز از راه قانونی و مسیر صحیح بیان کرد." در پاسخ به این سخنان آقای روحانی باید گفت البته حق با شما است اما جناب آقای روحانی باید مشفقانه از شما بپرسیم چرا به عنوان یکی از شخصیت های کشور، در قضایای سال ۸۸ واکنش درخوری از خود نشان ندادید تا همین حرف ها را به فتنه گران و آشوب طلبان بزنید و حالا در برابر عده ای دلسوز حقیقی انقلاب و کشور که با صلح طلبانه ترین حالت ممکن و با آرامش و بدون اغتشاش حرف منطقی خود را در دفاع از منافع ملی کشور خطاب به دولت می گویند، موضع میگیرید؟

جا دارد ایشان به این سوال هم پاسخ بدهند که دلواپسان نظام و انقلاب و منافع کشور، دست به کدام بی قانونی زده اند که آقای روحانی از آنان میخواهد مخالفت شان را از راه های قانونی ابراز دارند؟ کاش ایشان این حرف ها را سال ۸۸ به فتنه گران که راه بی قانونی را در کشور در پیش گرفته بودند و با عدم تمکین به قوانین بدیهی کشور، هر روز ساز جدیدی از بی قانونی را کوک میکردند، میزدند تا خدای ناکرده شائبه سکوت عمدی ایشان در آن قضایا در ذهن ها متبادر نشود.

۴- ایشان در قسمت دیگری از صحبت هایشان، حصول عزت واقعی برای کشور را در حضور سرمایه گذاران خارجی در کشور بر می شمارند. حقیقتا جای تعجب است که آقای روحانی عزت را در بیرون از مرزهای ایران جستجو میکنند! مگر نه این است که عزت یک صفت والای انسانی است که با توجه به رفتار و کردار انسان، از درون هر فرد (و در مقیاس بالاتر، از درون هر ملتی) جوشیده میشود. پس آیا بهتر نیست که دولت به جای چشم دوختن به سرمایه گذاری اغیار در کشور، به دنبال صنعت آفرینی و تولید ثروت با اتکا به توان داخلی جوانان مستعد و نخبه ایرانی باشد که در همه جای دنیا مایه افتخار مردم ایران شده اند. آیا فقط باید بیگانگان از سرمایه های فکری ایرانیان برای رشد اقتصادی و صنعتی خود بهره ببرند و بر خود ما حرام است که با یک مدیریت صحیح و شایسته از این نیروی بیکران بهره برده و برای کشور عزت آفرینی کنیم. قطع به یقین، عزت مملکت چیزی است که باید خود ما آن را ایجاد کنیم و الا عزت یک مملکت با گدایی به دست نمی آید.

۵- همچنین آقای روحانی در بخش دیگری از سخنان خود گفته اند : " برخی فکر می‌کنند، ‌اگر مشت ما گره شود عزت ما تأمین می‌شود ". البته باور نگارنده نیز بر این نیست که اگر مشت های ما گره شود، گره از همه کارهای مملکت باز میشود اما بپذیریم که اگر مشت خود را جلوی دشمن باز کرده و همه اسرار و دار و ندارمان ما را و مثلا نام دانشمندان مان را در اختیار ناصالحان قرار دهیم آنوقت دیگر چیزی از آینده برای ایران باقی نمی ماند که در آن به دنبال عزت خواهی بگردیم. و البته گاهی لازم است تا در برابر دشمنان کشور و نظام و زیاده طلبان مشت های خود را هر چه بیشتر گره کنیم تا دشمن جرات تعدی و بی ادبی در رفتار و گفتار را به خود راه ندهد.

لذا به نظر نگارنده در این شرایط حساس که کشور بیش از همیشه به همزبانی نیاز دارد، بهتر است مسئولان کشور، وحدت آفرینی و تکیه بر توان داخلی و پرهیز از امور تنش زای سیاسی، فرهنگی و اقتصادی را سرلوحه کار خود قرار دهند تا بتوانیم با کمترین دغدغه از پیچ حساسی که کشور در حال سپری کردن آن است؛ گذشته و با همدلی شرایط بهتری را برای مملکت رقم بزنیم.


انتهای خبر/۱۰۲۴ج