يکي از زير بنايي ترين مسائل فرهنگ در اجتماع کنوني ما عدم آگاهي والدين از مشکلات اجتماعي و بي قيد بودن دانش آموزان به مسائل ارزشي و انساني است و يا اينکه بنام استقلال فکري و فرهنگي بچه ها خودشان را از ميدان نظارت بيرون کشيده اند،به همين دليل دانش آموزان در حال تجربه کردن فضاي بدون کنترل و نظارت هستند،لذا جرات هرگونه رفتاري را پيدا کرده و جامعه و خود را متضرر مي کنند.

به گزارش جهانبین،روح الله اميريان کارشناس مسائل فرهنگي در ياداشتي در پايگاه کوهرنگ خبر در خصوص مسائل و مشکلات فرهنگي دانش آموزان نوشت:

در خصوص مسائل و مشکلات فرهنگي دانش آموزان بايد گفت: با توجه به پيشرفت هاي زيادي که در زمينه هاي مختلف رفاهي،اجتماعي،اقتصادي،فرهنگي و ... صورت گرفته،که همه به برکت نظام مقدس جمهوري اسلامي به مناطق محروم بوده است اما ضعف ها و کاستي هاي ملموس هم به چشم مي خورد که بايد با يک همت عمومي و اتحاد همه جانبه مردم و مسئولين در راستاي مرتفع نمودن آن تلاش شود.

بزرگترين و اساسي ترين کاستي ها به عرصه فرهنگ بر مي گردد،البته اين مقوله فقط اختصاص به شهرستان کوهرنگ ندارد بلکه کل کشور از اين نقيصه رنج مي برد.

يکي از زير بنايي ترين مسائل فرهنگ در اجتماع کنوني ما عدم آگاهي والدين ازمشکلات  اجتماعي و بي قيد بودن دانش آموزان به مسائل ارزشي و انساني است و يا اينکه بنام استقلال فکري و فرهنگي بچه های خودشان را از ميدان نظارت بيرون کشيده اند، به همين دليل دانش آموزان در حال تجربه کردن فضاي بدون کنترل و نظارت هستند،لذا جرات هرگونه رفتاري را پيدا کرده و جامعه و خود را متضرر مي کنند.

موضوع بعد کوتاهي کردن مسئولين امر است، ما نبايد به صرف جلسات تکراري و بدون بازخورد دست از کار بکشيم و ديگري را مسئول نهايي امر بدانيم، بايد تا آخرين لحظه و بدست آوردن نتيجه مطلوب از پا ننشينيم،چرا که دشمن با تمام قوا در حال فعاليت است، و حاضر است ميليون ها دلار هزينه کند تا يک جوان و نوجوان ما را از مسير پيشرفت منطقي باز دارد.

البته فعاليت هايي در حال انجام است اما اصلا جوابگوي اين بحران انساني نيست.
ما بايد ياد بگيريم از تمام ظرفيت هاي انساني،فيزيکي موجود در شهرستان بهره ببريم،اميرالمومنين حضرت علي (ع) در حکمت 70 نهج البلاغه مي فرمايد:انسان جاهل کسي است که اقدامات تفريطي و افراطي انجام دهد و شرايط امروز جامعه ما به نحوي است که نه افراط و نه تفريط را مي پذيرد،در اين شرايط يک چيز مسير پيشرفت را هموار مي سازد و آن ميانه روي در تمام امور اجرايي است اما با قيد شدت و  حدت.

و اما در مورد شهرستان کوهرنگ اگر بخواهيم مطلبي را مطرح کنيم اين است که:
ظرفيت هاي شهرستان فوق العاده اند،مملو از محيط هاي جفرافيايي و تفريحي است.
نيروي هاي انساني تحصيل کرده و خوش فکري دارد، آيتم محروميت براي جذب اعتبارات آيتم خوبي است، هرچند درد آور است، اما از نبود يک تيم برنامه ريزي مدون رنج مي برد.

مسئولين فعاليت مي کنند اما معمولا فعاليت ها يا موازي است و يا اينکه عقيم هستند و نتيجه اي در بر ندارند، بعنوان مثال رها بودن نسل جوان شهرستان که معمولا با مشکلات فرهنگي، اجتماعي، اشتغال و ... درگير مي شوند.

عدم وجود تيم هاي تصميم گير که متشکل از متخصصين و طراحان زبردست برنامه هاي انساني باشد.
در روستاها و بخش هاي مختلف بر اساس نياز همان بخش فعاليت را تعريف کنند.

عدم استفاده صحيح از ظرفيت نيروي انساني مهمان در منطقه (کارمندان شاغل در شهرستان) عدم شناخت عرف عمومي و آسيب شناسي علمي و طراحي چشم انداز 5 الي 10 ساله براي تمامي جنبه هاي زندگي مردم بر طبق نيازهاي شهرستان.

عدم شناخت برخي مسئولين از ظرفيت نامحدود شهرستان در بعضي زمينه ها
به روز نبودن برخي مسئولان و عدم شناخت از تهديدهاي فرهنگي شهرستان، بعنوان نمونه هم اکنون استفاده از فضاهاي مجازي همچون اينترنت چت، واتساپ، وايبر و ... چنان جذابيتي براي جوانان ايجاد نموده است که به تعبير عده اي از فعالان فرهنگي در حال جايگزيني بجاي کتاب و مدرسه مي باشد و يا استفاده بيش از حد رسانه هاي تصويري و شنيداري مانند ماهواره و راديوهاي بيگانه.

آيا تا به حال فکر کرده ايم چه عواملي باعث شده که دانش آموزان و عموما جوانان به شدت به سمت اين نوع مسائل کشيده  شوند و راهکار هاي عملياتي آن چيست؟

حتي ضعف ما در ارائه منطقي و به روز دين و مسائل اعتقادي و ناتواني در اجراي شگردهاي تربيت ديني باعث گرديده که فرقه هاي نو ظهور معنويت گرا،جوانان را جذب نمايد، و آسيب آن را قطعا در سال هاي آتي لمس خواهيم نمود.

البته موسسات بزرگي در سطح کشور براي اين نوع انحرافات ايجاد شده اما سوال اين است، محور اين موسسات مثل موسسه بهداشت معنوي يا مرکز ملي فضاي مجازي کشور در سطح استان و شهرستان کجاست و متولي آن چه کسي است؟

اجراي بي کيفيت برنامه هاي داخلي مثل اجراي مراسمات و جشن ها و ... که نه تنها جذب نمي کند بلکه باعث دل زدگي هم مي شود.

اصولا کارهاي فرهنگي در نظر مسئولين عزيز ما جز اولويت هاي دست چندم مي باشد و اين ضعف بزرگي است،البته نتيجه اش بسيار شفاف در جامعه قابل رويت است.

به اميد اينکه لحظه اي بيانديشيم و عمل نماييم.

روح الله اميريان فوق ليسانس عرفان اسلامي
انتهای پیام/1010ج