به گزارش جهانبین نیوز، سیاستی که پدر و مادر ندارد، همین است. هدف فعلاً این نیست که موشکافی عملکردهای سیاسی کشور را در این جا انجام دهیم. نیازی به کتمان هم نیست که هنوز برای بهتر شدن، راه برای رفتن داریم. یکی از همین عرصه ها سیاست است. فکر می کنم خوشبختانه ما دانشجویان کم و بیش می فهمیم که زد و بند های سیاسی چیست و چقدر می تواند در امور کشور تأثیر گزار باشد. می فهمیم که گروه بندی و باند بازی و تبدیل عرصه های اداره حکومت اسلامی به میدان جنگ برای به دست آوردن قدرت و مکنت بیشتر، چقدر می تواند معادلات مملکت را به هم بزند و عدالتی که آرمان یک حکومت اسلامی است را تحت الشعاع قرار دهد. مسئله تازه ای نیست. قبلاً هم شاهدش بودیم. از عده ای سیاسی کار، همین بر می آید و از ما دانشجویان، روشنگری و موضع گیری.

* بخش اوّل:
در دولت تدبیر و امید هستیم. گرچه هر چند وقت یکبار با این هشدار روبرو می شویم که پیام انتخابات را درک نکرده اید ولی خودمان متوجهیم که بر اساس آراء مأخوذه مردم، رئیس جمهورمان کیست. به این آراء هم مثل همیشه احترام می گذاریم )و اموال عمومی را آتش نمی زنیم(. برای ما کشورمان مهم است و نه خوشنودی یک رئیس جمهور. آقایان خاتمی، احمدی نژاد، روحانی و ... فرقی نمی کند. پس کمر به ساختن کشورمان بسته ایم. تخریب جناح مقابل و تقویت جناح خودی اصلاً برایمان فهومی ندارد. مهم گزاره جمهوری اسلامی ایران است. هر مسئولی آن را بسازد، به وظیفه خود عمل کرده و اگر چنین نکند، مورد مؤاخذه قانونی قرار می گیرد.

اینکه دولت برای انجام امورش چه می خواهد بکند، طبق اصول قانون اساسی در بستر انقلاب سلامی و با مشورت آن هایی که صاحب نظرند مختار است )قبلاً هم گفتیم ( تا به حال همین گونه بوده است. البته نه هیچ کس از مشورت گرفتن و نقد شنیدن بی نیاز است و نه هر منتقدی، مغرض.

* بخش دوم:
عده ای از احزاب سیاسی دیگر که به بهانه پیروزی شعار اعتدال، برای خودشان جشن تولدّ گرفتند و شمع های کیک مراسم دکتر روحانی را با اشتیاق و ذوق زدگی به جای ایشان فوت کردند، گاهی کاسه های داغ تر از آش می شوند و مصداق کلیدهای با تدبیر و امیدوار تر از دولت. همین است که مدتی نگذشته، یکبار خبر می رسد که حضرات )با چهره ای غمگین( اظهار رضایت از همین حداقل های دولت یازدهم برای خودشان می کنند، یکبار گله مند می شوند که چرا دولت )برای ما( فلان جور عمل نکرد و باری دیگر بر طبل های خود می کوبند که بگویند هشیار باشید، دولت یازدهم مثل دولت قبلی نیست.

* بخش آخر:
واقعیت آن است که آقای روحانی نه آقای احمدی نژاد است و نه آقای خاتمی )البته کسی به دنبال دیدن احمدی نژاد در قاب دولت یازدهم نیست... (اما هستند هنوز عده ای که از در آمدن رویکردی خلاف رویکرد جناح مورد علاقه شان )مخصوصا رویکردی شبیه به جناح مقابل( می هراسند و نمی توانند از این دولت که برایشان التیام بخش دردهای واهی سال های گذشته بوده دل بکنند. لذا هر از گاهی ابراز وجود می کنند، مبادا که دولت و ملتّ از تدبیر و امید غافل شوند. حال آنکه دولت و ملتّ صلاح خودشان را بهتر می دانند.

خلاصه کلام اینکه چقدر خوب می شد اگر از فرصتِ همواره محدود خدمت رسانی به مردم، به همین منظور استفاده می شد و مسئولین بازیچه دست سیاسیون برای جنگ قدرت نمی شدند. دولت حواسش به دوستی خاله خرس ها باشد.

دبیر جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه شهرکرد