درباره خنده وگریه کودکان به ذکر حدیثی از امام ششم منقول است. يَبْكِي مِنْ غَيْرِ أَلَمٍ فَقَالَ يَا مُفَضَّلُ مَا مِنْ طِفْلٍ إِلَّا وَ هُوَ يَرَى الْإِمَامَ وَ يُنَاجِيهِ فَبُكَاؤُهُ

لِغَيْبَةِ الْإِمَامِ عَنْهُ وَ ضَحِكُهُ إِذَا أَقْبَلَ عَلَيْهِ حَتَّى إِذَا أُطْلِقَ لِسَانُهُ أُغْلِقَ ذَلِكَ الْبَابُ عَنْهُ

وَ ضُرِبَ عَلَى قَلْبِهِ بِالنِّسْيَان

 خنده و گریه کودکانمان هم با امام علیه السلام است

  درباره خنده وگریه کودکان به ذکر حدیثی از امام ششم  منقول است

عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ‏ :سَأَلْتُ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ ع عَنِ الطِّفْلِ‏ يَضْحَكُ‏مِنْ غَيْرِ عَجَبٍ وَ

يَبْكِي مِنْ غَيْرِ أَلَمٍ فَقَالَ يَا مُفَضَّلُ مَا مِنْ طِفْلٍ إِلَّا وَ هُوَ يَرَى الْإِمَامَ وَ يُنَاجِيهِ فَبُكَاؤُهُ

لِغَيْبَةِ الْإِمَامِ عَنْهُ وَ ضَحِكُهُ إِذَا أَقْبَلَ عَلَيْهِ حَتَّى إِذَا أُطْلِقَ لِسَانُهُ أُغْلِقَ ذَلِكَ الْبَابُ عَنْهُ

وَ ضُرِبَ عَلَى قَلْبِهِ بِالنِّسْيَان

مفضل می‌گوید: از امام صادق (علیه السلام) در مورد طفل پرسیدم

که چرا بدون علت می‌خندد یا بدون درد می‌گرید؟

فرمودند: ای مفضل! هیچ طفلی نیست مگر اینکه امام را می‌بیند و

با ایشان نجوا می‌کند. علت گریه‌اش غایب شدن امام از اوست و علت

خنده‌اش رو آوردن امام به اوست. وقتی زبانش به سخن باز شد این

باب بر او بسته می‌شود و بر قلبش مُهر فراموشی زده می‌شود.

)یعنی این ماجرا را از یاد می برد(

علل الشرایع