هر چه به شبهای قدر نزدیکتر می شویم تب و تاب آمادگی برای ذکر و فکر و بهره مندی بیشتر و بهتر و دغدغۀ اینکه خدایا شب قدر دارد می آید و من هنوز آماده گی حضور در آن میدان سراسر فیض و لطف را ندارم؟

شب قدر فرصتی است زرین و طلایی برای شستشوی آینه دل. این شب بهترین فرصت است تا خوبی‌ها را جایگزین بدیها، صلح و صفا را جایگزین اختلاف و تفرقه، احسان و نیکی را جایگزین ظلم و ستم، احسان به والدین را جایگزین عاق والدین و صله رحم را جایگزین قطع رحم نماییم.

نیکو و شایسته است با صدقات قدمی در جهت آبادانی خانه آخرت برداریم و با اعمال نیک و خیر، ثواب دو چندان ببریم.
در شب قدر که شب‌زنده‌داری می‌کنیم، خداوند نام ما را در گروه نیک‌بختان ثبت می‌کند و آتش جهنم را بر ما حرام می‌سازد. آیا توفیقی بالاتر از این هست که آتش جهنم بر ما حرام شود و به خدا نزدیک‌تر شویم؟
دعاهای شبهای رمضان مجموعه‌ای است روشنی‌بخش که با تکرار تلاوت آنها، آموزش‌های آن‌ها به صورت هدف‌هایی برای ما در می‌آیند. پس هنگام خواندن این ادعیه شایسته و بهتر است مفهوم آنها را نیز همواره مدنظر داشته باشیم و با تلاش و کوشش به سوی این هدف‌های مطرح‌شده در دعاها گام برداریم.

هر چه به شبهای قدر نزدیکتر می شویم تب و تاب آمادگی برای ذکر و فکر و بهره مندی بیشتر و بهتر و دغدغۀ اینکه خدایا شب قدر دارد می آید و من هنوز آماده گی حضور در آن میدان سراسر فیض و لطف را ندارم؟ چیزی و تحفه ای برای ارائه به حضرت دوست و پرونده ای زیبنده که مولایم ببیند و از من شادمان و خشنود شود؟ و مطالبی از این دست که مانند یک نوار فیلم، درون ذهن ما و از مقابل چشمان ما می گذرد اینکه چه می شود؟ باید چه کنیم که در حداکثر ممکن به سود ما بگذرد؟ و این فرصت الهی، تاریکی ها و حجاب ها را برای همیشه از مقابل قلب و روح و فکر ما بزداید؟

حالا در این شب های قدر اگر قرآن بر سر می گذاریم، هدف تنها این نباشد که خدا گناهان ما را بیامرزد، ما را به جهنم نبرد، ما را به بهشت ببرد. اینها ریخت و پاش سفره شب قدر است. وقتی یک دولتی سفره ای پهن کرد، مائده الهی و مأدبه الهی چید، مهمان های خود را به بهترین وجه پذیرایی می کند. وقتی مهمان ها برخاستند، سفره جمع می شود و آن ریزه های سفره را می ریزند برای مرغ ها...ریزه سفره شب قدر این است که کسی نسوزد، به جهنم نرود و... در واقع اینها شب قدر نیست.

به ما گفتند هر کسی به اندازه قدر خود شب قدر را درک می‌کند و قدر هر کسی هم به اندازه قدر همت اوست. اگر ما به اندازه همت‌مان دولت قرآن را و دولت قدر را می‌توانیم ادراک کنیم، چرا همت نطلبیم؟ ما قبل از این که از خدا مظروف بخواهیم، ظرف و ظرفیت هم طلب کنیم. هرگز نمی‌توان گفت: چون ما ظرفیتمان اینقدر بود، خدا به ما اینقدر داد. این سخن نیمی از ثواب است، نه همه ثواب. سخن صائب، ثواب، منزه از خطا، مبرای از اشتباه آن است که هم خدا را بخواهیم، هم خرما

پس کاری کنیم که مرضی رضای حضرت مولا باشد؟ و این یعنی یک تقدیر بلند و سراسر امید، سرشار از خیر و خوبیها و مملو از مهر و محبتهای واقعی و دوست داشتنی و قلبی بیابیم سرشار از خوف و رجاء ...

حسین بهرامی