یادداشت:   دكتر محمد ودود حيدري*  
مساجد، معنوي‌ترين تعاوني‌هاي اجتماعي در جوامع اسلامي هستند كه نقطه ثقل معنويت، شادابي، نشاط، همياري، نوعدوستي و همدلي به شمار مي‌روند. مساجد، كانون‌هاي تقويت باورهاي ديني و مركز تربيت انسان‌هاي باايمان، بااراده، خدمتگزار جامعه، فهيم و مقيد به هنجارها و ارزش‌هاي اخلاقي هستند. مساجد، مأمني براي گردهم آمدن شهروندان خدامدار است كه در كنار به جا آوردن رسم بندگي و آداب ديني، به «شور و مشورت» درباره مسائل مستحدثه جامعه بپردازند؛ مشورتي كه چون در خانه خدا و با رعايت موازين ديني انجام مي‌شود نتيجه‌اش همه بركت است و بصيرت.
مساجد، كانون‌هاي فرهنگسازي، اصلاح خرده فرهنگ‌هاي اشتباه و توليد نرم افزارهاي مقابله با ضدفرهنگ‌هاست.
مساجد، پايگاه‌هاي توليد نرم افزار فكري و عقيدتي براي مقابله با هجمه‌هاي رنگارنگ جنگ نرم هستند؛ جنگ نرمي كه هر روز، با يك ترفند رنگي و با هزار چهره دلفريب، بيرحمانه و ناجوانمردانه، به نبرد با خوبي‌ها و زيبايي‌ها و خدامداري‌ها برمي‌خيزد تا منافع فراماسونرها و نظام استكباري سرمايه‌داري پابرجا بماند. مساجد، مأمن تمام داشته‌هاي زيباي اخلاقي و عقيدتي ماست كه چگونگي اصلاح رفتار و سبك زندگي ما را ترسيم و ساماندهي مي‌كند. مساجد، مراكز تصميم‌گيري‌هاي اصولي براي بهبود شرايط و فضاي حاكم بر زندگي شهروندان در محلات شهري و روستايي به شمار مي‌رود؛ ظرفيتي كه مي‌تواند نتايج شگفت انگيزي در پي داشته باشد. اين موارد، فقط بخشي از كاركردهاي مساجد است. بنابراين، با توجه به جايگاه والا و استراتژيك مساجد و نقش بي‌بديل و اثرگذار مسجد در سبك زندگي شهروندان، توجه ويژه و هميشگي شوراهاي اسلامي شهر و روستا به مساجد، ضرورتي حياتي است؛ ضرورتي كه اگر از آن غفلت شود، تبعات ناگوار و غيرقابل جبراني را به بار خواهد آورد. اكنون پرسش مهم اين است كه شوراهاي اسلامي شهر و روستا در سه دوره حيات و فعاليت خود، چه برنامه‌هايي با رويكرد «مسجد محوري» طراحي و اجرا كرده‌اند؟ كميسيون‌هاي فرهنگي در شوراها چقدر در اين مورد، دغدغه داشته و فعال بوده‌اند؟ پاسخ به اين پرسش، تا حد زيادي روشن است؛ شوراهاي اسلامي شهر و روستا، در حد كافي و ضروري به اين مسئله توجه نداشته‌اند و اگر توجهاتي هم بوده صرفاً به ساختن بناي مسجد محدود شده است. هرچند ساختن مسجد، امري واجب است اما بعد از ساختن مسجد، توجه به توليد نرم افزارهاي فكري، عقيدتي و رفتاري در راستاي تعالي سبك زندگي شهروندان در مساجد، از هرچيز مهمتر است.
از اين رو، شوراهاي اسلامي چهارم در شهر و روستا بايد با درك جايگاه اثرگذار مسجد در زندگي شهري و روستايي، حل معضلات فرهنگي و حتي شهري را در اولويت برنامه‌هاي خود قرار بدهند.