یادداشت جهان بین نیوز: در مقایسه حکومت اسلامی با حکمت لیبرالی و غربی این نکته نمود بارزی دارد که در اسلام، حاکم را در محضر خدا می بیند و رضایت باری تعالی برای او مهم است و با همین دیدگاه نوکری مردم را برای خود افتخار می داند نه حاکمیت برآنها را ، ولی در اندیشه غربی حاکم، حاکمیت بر مردم را در سر می پروراند و خود را در مقابل خدا نمی بیند بلکه قبل از انتخاب خود بر رای مردم فکر می کند و بعد از آن هم به حکمرانی بر آنها. در اندیشه اسلامی مشروعیت و مقبولیت در کنار هم اهمیت دارد ولی در نگاه غربی مقبولیت آن هم قبل از رای گیریر مهم است هر چند با تفاوتهایی این دو مکتب می پردازیم به عمق و ژرفای اختلاف آن پی برده از تمایز آنها پی می بریم که اندیشه ای که قصد اصلاح و سعادت بیشتر را دارد همان مکتب اسلام است. بر اساس همین اندیشه محک زدن حاکم اسلامی بر اساس میزان شایستگی و توانمندی و خلوص در هزینه کرد خود و سرمایه های در اختیار اوست و همین است که مشخص می کند جقدر از منابع و توان در مسیر رضایت خداوند قرار می گیرد. پس این مسیر سخت برای هر کسی مقدور نیست و شخصی که در این راه قدم می گذارد در وجه اول باید از خود بپرسد که آیا برای رضایی خداوند و خیر اسلام حرکت می کند یا هدف و انگیزه دیگری در سر دارد. انشا الله که برای رسیدن به قدرت و... نیامده باشد به هر جهت مردم بید با نگاهی تیزبین به دنبال یافتن عملکرد گذشته و برنامه آینده وی در فضای موجود باشند و حداقل چندین مورد در وی بازنگری کنند. 1.دشمنان نظام اسلامی را خوب بشناسد و اصل مقابله با آنان را از یاد باشد 2.با اعلام کاندیداتوری وی دشمنان احساس دلخوشی نکرده باشند 3.بر خلاف مصالح نظام کدهای یکطرفه دولتی به دشمنان و سیگنال های اینگونه نفرستد 4.مردم را افرادی بصیر و آگاه دانسته و قصد سوء استفاده از احساسات و عواطف مردم ندارد 5.به جای تخریب و پرداختن به نقاط ضعف دیگران بیشتر از توان و انگیزه درونی خود حرف بزند  6.برای افزایش قدرت روز افزون اسلام قبلا چه نقشی داشته و الان چه برنامه ای دارد 7.پس کاندیدای ریاست جمهوری دوره یازدهم باید با اعتقاد به حرکت عظیم قطار اسلام بایستی مشخص نماید در چه موقعیتی از این مسیر قرار دارد.   مصطفی سیفی