اشاره:در راس اخبار سیاسی این روزهای کشور ،اخبار مربوط به انتخابات یازدهم و نامزدهای ریاست جمهوری آن،از مهمترین ها در این شمار به حساب می آید ولی نشست های خبری نامزدها که یکی دو ماهی است ؛آمادگی خود را برای ورود به صحنه سیاست کشور اعلام کرده اند همیشه حاوی نکاتی بس حیاتی و مهم بوده است. از جمله این نکات می توان به اعلام اکثر کاندیداها در مباحث تبلیغاتیشان به موضوع چیدمان کابینه یازدهم خوداشاره کرد. ائتلافات سه گانه و پنج گانه حال حاضر کشور و البته در کنار آنها کاندیداهای مستقل اصولگرا و اصلاح طلب نیز در این دوره علاوه بر معرفی و تبلیغ خود در نشست ها و سخرانی های انتخاباتی خود،برای ریاست جمهوری یازدهم،از افراد تشکیل دهنده کابینه یازدهم خود نیز حمایت و طرفداری می کنند. این چیدمان خیلی زود پازل کابینه ریاست جمهوری آینده، تقریبا برای اولین بار است که در این چند دوره انتخابات ریاست جمهوری اتفاق می افتد.در نشست خبری مشترک دکتر ولایتی،حدادعادل و محمد باقر قالیباف که چندی پیش برگزار شد، حاوی نکات مهم وسر خط هایی بود که می تواند در انتخابات آینده و همچنین تشکیل کابینه دولت یازدهم به کار رقبای انتخاباتی و افکار عمومی آید. از جمله مهم ترین نکاتی که در این نشست خبری قابل تأمل بود،اشاره به تشکیل کارگروه تخصصی در ائتلاف 1+2بود که در کابینه آینده نقش خواهد داشت.پیش از این اطرافیان دولت از مدل اقتباسی موسوم به پوتین- مدودف یادکرده بودند که اشاره به تشکیل کابینه ازطرف دولت دکتر احمدی نژاد دارد. در عین حال آیت الله محمد یزدی رییس سابق قوه قضاییه نیز در توصیه ای به ائتلاف اصولگرایان بصورت تلویحی استفاده از اعضای ائتلاف را در کابینه پیروز انتخابات امری مثبت قلمداد کرده بود.با این وجود این گمانه های تشکیل کابینه با توجه به صحبت های دکتر ولایتی اهمیت بیشتری پیدا کرده است. نکته مهم اما چگونگی چیدمان مهره ها در ائتلاف ها و کابینه آینده است. جایی که بازی قدرت و چگونگی کیفیت در این بازی نقش بارزی خواهد داشت.محمود احمدی نژاد به حتم نقش رهبری دولتی ها را برای انتخابات برعهده خواهد گرفت و باید منتظر بود و دید که آیا خروجی حلقه پاستور مشایی خواهد بود و یا شخص دیگری؟پاسخی که عملکردشورای نگهبان نیز در آن نقش خواهد داشت. دولت به احتمال در ابتدا مشایی را با علم به تایید نشدن به شورای نگهبان معرفی می کند.سپس با اقدام قابل پیش بینی شورای نگهبان مواجه می شود که حکم بر رد صلاحیت مشایی می دهد. دست آخر احمدی نژاد به تکاپو می افتد تا از حکم حکومتی استفاده کند و یا اینکه در فضایی خالی از شائبه که پشت سر مشایی برای خود ایجاد کرده است،در اقدامی تاکتیکی شخصیت بزرگی مانند هاشمی شاهرودی و یا شخصیت هایی هم وزن با وی را رونمایی می کند. در صورت پیروزی دولتی ها در انتخابات احمدی نژاد مغز متفکر دولت آینده خواهد بود با این تفاوت که وی یا معاون اول رییس جمهور است و یا سکان یکی از مهم ترین وزارتخانه ها را برعهده خواهد گرفت.کابینه احتمالی بعدی شامل سه شخصیت هم وزن ائتلاف1+2است. جایی که اگر قالیباف پیروز انتخابات لقب بگیرد احتمال معاون اولی ولایتی وجود دارد اما حالت عکس این قضیه محتمل تر به نظر می رسد. حدادعادل نیز گزینه خوبی برای وزارتخانه هایی چون فرهنگ و ارشاد و وزارت علوم تحقیقات و فناروی است.اما در صورتی که حدادعادل رییس جمهور شود از بین قالیباف و ولایتی،علی اکبر ولایتی گزینه بهتری برای معاون اولی به نظر می رسد و قالیباف باید به وزارتخانه هایی چون کشور،دفاع و یا نفت فکر کند. ضمن اینکه ولایتی می تواند بهترین گزینه برای تصدی گری وزارت امور خارجه در هر دو دولت حدادعادل و قالیباف باشد. ائتلاف دیگری که در صورت پیروزی در انتخابات معادلات پیچیده ای در انتخاب کابینه خواهد داشت ائتلاف موسوم به«چهار»متشکل از آقایان باهنر،پورمحمدی،متکی و آل اسحق است. در این گروه انتخاباتی به فرض اینکه همه اعضا در کابینه باشند کابینه ای متوازن تر و با هارمونی قوی تری شکل خواهد گرفت.منوچهر متکی شخصیت چند وجهی این گروه است. چرا که در تمامی سمت های ریاست جمهوری،معاون اولی و وزارت امکان حضور خواهد داشت. وی در صورتی که هر کدام از گزینه های ائتلاف رییس جمهور شوند گزینه خوبی برای معاون اولی محسوب می شود؛چرا که خصوصیات متکی بیشتر به این سمت نزدیک است تا ریاست جمهوری.متکی برای وزارت خارجه،وزارت کشور و حتی دبیری شورای عالی امنیت ملی گزینه مناسبی است.یحیی آل اسحق با توجه به انتقادات اقتصادی که به دولت در ماه های گذشته داشته است و میزان توانایی هایش، به طور حتم گزینه اصلی تصدی گری وزرات اقصاد در کابینه هر سه عضو دیگر است. مصطفی پور محمدی اما تنها به ریاست جمهوری می اندیشد ودر صورت عدم موفقیت؛ اینکه منصبی خارج از دولت را در دست بگیرد محتمل تر به نظر می رسد. وی در صدد به دست گرفتن معاون اولی رییس جمهور نیست و مناسب این سمت نیز به نظر نمی رسد،امابرای وزارتخانه هایی چون کشور و دادگستری گزینه خوبی محسوب می شود.محمدرضا باهنر اما تنها کسی است که هم می تواند رییس جمهور خوبی باشد و هم معاون اول خوبی. باهنر که سابقه نایب رییس مجلسی را هم به عهده داشته است با پست معاونتی بیگانه نیست؛اما از اظهار نظرهای انتقادی که نسبت به وضع موجود دارد و راسأ درصدد بهبود اوضاع افتاده است به نظر می رسد قصد دارد تصمیم گیرنده اصلی در دولت آینده باشد.هرچند ورودش به انتخابات در هاله ای از ابهام قرار گرفته است.باهنر دموکرات منش تر است و احتمال اینکه از نیروهای گروه های مختلف حتی غیراصولگرا در کابینه اش استفاده کند وجود دارد. در کنار این دو ائتلاف باید از کاندیدهای دیگری چون حسن روحانی،مصطفی کواکبیان و محسن رضایی نام برد که در صورت پیروزی در انتخابات سعی خواهند کرد تمامی طیف های سیاسی را به نوعی در کابینه خود دخالت دهند. با این تفاوت که کابینه رضایی رنگ و بوی اقتصادی با افق بلند مدت به همراه دیپلماسی متعادل خارجی خواهد گرفت و از هرگونه افراط و تفرط و اقدامات شتابزده در زمینه اقتصادی پرهیز خواهد کرد. مصطفی کواکبیان کابینه ای پلورالیستی تشکیل خواهد داد با محوریت مسائل داخلی و تاکید بر حقوق مدنی و فعال تر شدن ngoها و گروههای مستقل اجتماعی؛و حسن روحانی رو به دولت ائتلافی خواهد آورد و تلاش می کند که تمامی گروه ها را در انتخاب کابینه از خود راضی نگه دارد. نویسنده:سید امیر حسین ابطحی