امام خمینی(رحمه الله) با محوریت توحید وبا بهره گیری از اندیشه نو و الهی خود حکومتی را تشکیل داد که نه تنها رژیم منحوس پهلوی راسرگون کرد بلکه  در دنیا الگو برای مبارزه با استبداد با بهره‌گیری از دین ومذهب بود.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی جهانبین نیوز، احمدکاظمی کارشناس مسائل سیاسی در یادداشتی نوشت:

معمار کبیر انقلاب اسلامی ایران با ارائه تفکر و روشی جدید و کاملاً دینی که با تمام مبارزات دنیا متفاوت است و با هدایت جریان انقلابی به جهانیان نشان داد که در سایه اسلام و با بهره‌گیری از مذهب و محوریت توحید می‌توان دولتی بزرگ و اسلامی تشکیل داد که با ظلم و جور مبارزه کند.

انقلاب اسلامی ایران با رهبری حکیمانه حضرت امام (ره) فرصت مناسبی فراهم کرد تا برای اولین بار یک رهبر فقیه و برجسته آرا اندیشه‌ها و روش‌های خود را درباره مسائل مختلف حقوق بشری از جمله مبارزه با مفاسد با بهره‌گیری از منابع فقه ارائه نماید.

مبارزات امام راحل در عصری که اکثریت روشنفکران و سیاسیون به خصوص در کشورهای اسلامی و حتی در داخل کشور با شعار جدایی دین از سیاست که استعمارگران بر آنها تحمیل کرده بودند و یا القای اینکه دین افیون جامعه است از مذهب و الگوهای مذهبی دور می‌شدند و با ابزارهای جدایی از مذهب برای مبارزه و رفع سلطه به جنگ استعمارگران داخلی و خارجی توصیه می‌کردند، با شعار مذهب به جنگ طاغوت رفت و تا آخرین لحظه زندگی خویش به این شعار وفادار ماند و اعلام داشت: راه رهایی هر ملتی از چنگال استعمار، مذهب است که ریشه در عمق جان آن ملت دارد.

برای درک بهتر شیوه مبارزاتی هر انقلاب و رهبری آن باید اهداف مبارزه و نتیجه آن را شناخت. تا اهداف یک قیام مشخص نشود نمی‌توان راجع به ابزارهای آن گفتگو نمود.

اهداف اکثر انقلاب‌های تاریخ معاصر را غلبه جهت کسب قدرت، تغییر و تحول در جهت نیاز مادی و یا حاکمیت ایدئولوژیهای مادی تشکیل می‌دهد و انقلابی پیروز است که به اهداف از پیش تعیین شده خود برسد ولی در انقلاب اسلامی چنین مسیری طی نمی‌شود. نه کسب قدرت و نه تحول و حاکمیت ایدئولوژی مادی، بلکه مهمترین هدف رهبری آن، ادای تکلیف و وظیفه‌ای که خداوند تعیین کرده است.

امام خمینی در جریان مبارزه، روش‌های مبارزاتی ویژه‏ای را به نمایش گذارد که به بخشی از آن‌ها اشاره می‌شود:

اعتقاد به حرکت و بسیج مردمی

امام با اعتقاد راسخ به نقش کلیدی مردم در سرنگونی نظام شاهنشاهی، به طور مستقیم با آن‌ها سخن می‌گفت و آنان را به مبارزه تا پیروزی فرا می‌خواند. وی با توجه به رابطه معنوی شیعیان و مرجعیت، آحاد ملت را علیه وضع موجود بسیج کرد.

برخورد قاطع و اعتماد به نفس کامل

امام در جریان انقلاب، با قاطعیتی منحصر به فرد، بر نابودی رژیم و پدید آوردن نظامی مبتنی بر شعارهای انقلاب تاکید می‌ورزید، به گونه‏ای که همگان باور داشتند وی به هیچ وجه و با هیچ فشاری کوتاه نمی‌آید.

امام در سیر تاریخی رهبری خود توانست نهضت اسلامی را با تدابیر ویژه و با استفاده از تاکتیک‌های ویژه و متناسب مبارزاتی به سرمنزل مقصود برساند. امام با شم بالای رهبری‌اش برای هر دوره و عصر و رویداد، رهبری متناسبی را اتخاذ می‌کرد و با این عمل توانست انقلاب اسلامی را در مسیری درست به پیروزی برساند.

این رفتار الگوی مردم ‏قرار گرفت و در تشکیل و تشدید روحیه انقلابی در آن‌ها سودمند افتاد. امام در جریان انقلاب پیوسته با وعده پیروزی، در برابر نغمه‌های ناسازگار با مواضع اعلام شده می‌ایستاد و هشدار می‌داد.

جذب ارتش

امام چنان باور داشت که بدنه ارتش، افسران و درجه داران آن، به مردم مسلمان کشور تعلق دارند. بنابراین از درگیری ملت و ارتش جلوگیری می‌کرد و ارتشیان را به سرپیچی از فرمان سران و پیوستن به ملت فرامی‏خواند. بدین ترتیب، مردم به پای ارتش گل می‌ریختند و شعار ارتش برادر ماست ‏سرمی‏دادند و ارتشیان نیز گروه گروه ارتش را ترک می‌گفتند. سرانجام با پیوستن همافران نیروی هوایی به انقلاب، نهضت‏به پیروزی نزدیک شد.

عدم همگرایی با جریان‌های انحرافی

امام با توجه به عملکرد گذشته نیروهای چپ، می‌گفت که ما با مارکسیست‌ها کار نمی‌کنیم. ما به آن‌ها اعتماد نداریم.آن‌ها از پشت ‏به ما خنجر می‌زنند. ما اسلام را می‌خواهیم، آن‌ها دشمن اسلامند.

متفکران و بنیانگذاران حرکت‌ها و نهضت‌های اسلامی همواره الگوهای انقلاب را در لابلای تاریخ اسلام جستجو می‌کردند و هرکدام سعی بر آن داشتند که از حوادث برجسته تاریخ اسلام در تبیین راه و حرکت و خط مشی و شیوه خود الهام بگیرند و روند و حرکت خود را دنباله جریان‌های تاریخی گذشته اسلام قلمداد کنند.