من به‌طور یقین درک کرده‌ام که شهادت تصادفی نیست بلکه لیاقت و سعادتی است بس بزرگ که آن‌هم نصیب همه اشخاص نمی‌شود.

به گزارش «جهانبین نیوز»، شهید احمدرضا کمالی دهکردی چهارم خرداد 1340، در شهرستان شهرکرد به دنیا آمد. پدرش نادر، کشاورز بود و مادرش جهان نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته تجربی درس خواند و دیپلم گرفت. به‌عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. بست و پنجم فروردین 1362، با سمت بی‌سیم‌چی گردان در فکه براثر اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکر وی مدت‌ها در منطقه ماند و سال 1372، پس از تفحص در بهشت دو معصوم زادگاهش به خاک سپرده شد. شهید احمدرضا کمالی دهکردی ‌در وصیت‌نامه خود چنین می‌نویسد:

بسم‌الله الرحمن الرحیم

حال که به جبهه می‌روم و پای را در چکمه می‌نهم و سینه دشمن را نشانه می‌روم نه به‌منظور کینه خصم بلکه برای احیاء دینم و شرافت و حیثیت اسلام و صدور انقلابم است.

از خدای بزرگ می‌خواهم که مرا یاری کند تا درراه او گام بردارم و تمامی وجودم درراه رضای او باشد و در این رهگذر هر گلوله‌ای که به تنم وارد شود به یاد خدا تحمل خواهم نمود و از او می‌خواهم که قدرت صبر و طاقت به من عطا کند تا تمام وجودم را درراه اسلام عزیز فدا کنم.

برادران و خواهران من! بدانید که من آگاهانه در این راه قدم نهادم و هیچ‌کس مرا مجبور به این کارنکرده است به‌غیراز امر امام عزیزمان خمینی بت‌شکن، امر مولایمان حضرت علی (ع) است که می‌فرماید: در دریای مرگ شنا کنید تا به ساحل حق برسید؛ و جنگیدن با کفر و پیش گرفتن راه حسین (ع) به ساحل حق رسیدن است.

شهادت تصادفی نیست
من به‌طور یقین درک کرده‌ام که شهادت تصادفی نیست بلکه لیاقت و سعادتی است بس بزرگ که آن‌هم نصیب همه اشخاص نمی‌شود. خانواده عزیزم می‌دانم که برای آمدن من ثانیه‌شماری می‌کنید ولی چه کنم درزمانی که خدا مرا به فرمانی دعوت کرده بود و من عاشقانه به ملاقات خدا شتافتم، از شما خانواده عزیزم تقاضا دارم که اگرچه جسدم را نیاوردند بدون هیچ ناراحتی به خدا توکل کنید و از خدا صبر و استقامت بخواهید.

توصیه به خانواده
از اینکه نتوانستم در جوانی خدمتی برای شما بکنم مرا می‌بخشید؛ مادر عزیزم و پدر گرامیم هیچ می‌دانید که فرزندتان را داماد کرده‌اید و هیچ‌کس هم در روز  دامادی پسرش گریه نمی‌کند، بلکه باید شادی کند. مادر عزیز خدا را شکر کن که امتحان خودت را دادی و قربانی خودت را تقدیم پروردگار عزیز کردی.

مادر عزیز خوشا به حالت که تو را مادر شهید صدا می‌زنند، از همه برادران می‌خواهم که سنگر مرا خالی و اسلحه مرا بر زمین نگذارند و راه مرا ادامه دهند. از همه خواهرانم می‌خواهم که هیچ ناراحت نباشید و مثل زینب (س) که بعد از شهادت حسین جلوی یزید ایستاد و او را محکوم کرد، شما هم جلوی آمریکای خون‌خوار بایستید و راه زینب (س) را ادامه دهید.

والسلام علیکم و رحمه‌الله و برکاته
احمدرضا کمالی
30/11/1361


انتهای پیام/1030ج