و من کوچک‌تر از آن هستم که بتوانم برای کسی پیام دهم ولی ما رسالت و مسئولیتی برگردن داریم و باید آن رسالت و پیام خون شهدا را به گوش مردم برسانیم و سخن آن‌ها را بگوییم.‌

 به گزارش «جهانبین نیوز»،شهید اردشیر غریب طاقانکی، اول اردیبهشت ۱۳۴۲ در روستای قلعه تک از توابع شهرستان کیار به دنیا آمد. پدرش صفر کشاورز بود و مادرش مهری نام داشت. تا سوم متوسطه در رشته علوم تجربی درس خواند. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. پنجم دی ۱۳۶۵ با سمت فرمانده یگان دریایی لشگر ۸ نجف اشرف در عملیات کربلای ۴ براثر اصابت ترکش به گردن و صورت، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش قرار دارد.  شهید اردشیر غریب طاقانکی فرمانده یگان دریایی "لشگر ۸ نجف اشرف" است که در عملیات کربلای 4 به شهادت رسید. او در بخشی از وصیت‌نامه خود می‌نگارد:

بسم‌الله الرحمن الرحیم

وَلا تَقولوا لِمَن یُقتَلُ فی سَبیلِ اللَّهِ أَمواتٌ ۚ بَل أَحیاءٌ وَلٰکِن لا تَشعُرونَ ﴿سوره بقره، آیه ۱۵۴﴾

و کسانی را که درراه خدا کشته می‌شوند مرده نخوانید، بلکه زنده‌اند ولی شما درنمی‌یابید.

به نام الله و به نام کسی که این هستی و زمین و آسمان را آفرید و به نام کسی که ما را از مشتی خاک آفرید و از روح خود بر آن دمید و به نام آنکه ما را از نیستی به هستی آورده و به نام خداوند صالحین و شهدا و صدیقین و به نام خداوند رب‌العالمین جل و جلاله سخن خود را شروع می‌کنم.

با عرض سلام به یگانه منجی عالم بشریت آقا امام زمان (عج) و نائب برحقش امام امت و باسلام بر خانواده‌های شهدا، اسرا و مفقودین این جنگ تحمیلی و من کوچک‌تر از آن هستم که بتوانم برای کسی پیام بدهم ولی ما رسالتی و مسئولیتی برگردن داریم و باید آن رسالت و پیام خون شهدا را بر گوش مردم برسانیم و سخن آن‌ها را بگوییم و ما از خودمان چیزی نداریم.

آری پدرم و مادرم و برادران و خواهران مهربانم همیشه شهدای اسلام از اول تاریخ تاکنون حرفشان لا اله الا الله حرف خدا بود و فقط به جرم اینکه می‌خواستند بگویند که ما فقط خدا را آفریدگار هستی و جهان می‌دانیم و همه‌چیز از آن اوست و برای اجرای حکم قوانین الهی می‌جنگیم و این‌همه امر خداست که می‌فرماید با کفار و مشرکین که علیه مسلمانان و یا سرزمین آن‌ها تجاوز کردند دفاع کنید و آن‌ها را قطعه‌قطعه کنید تا اینکه تسلیم شوند و ما تکلیفمان را باید انجام دهیم تا بتوانیم حکم خداوند عزوجل را و فرمان ائمه علیهم‌السلام را جامع عمل بپوشانیم. ان‌شاءالله و هر کس چنین شد در دوعالم رستگار می‌باشد. چند کلمه با همشهریان و اقوام و دوستان و آشنایان خود متذکر می‌شوم.

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا ما لَکُمْ إِذا قیلَ لَکُمُ انْفِرُوا فی سَبیلِ اللَّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَی الْأَرْضِ أَ رَضیتُمْ بِالْحَیاةِ الدُّنْیا مِنَ الْآخِرَةِ فَما مَتاعُ الْحَیاةِ الدُّنْیا فِی الْآخِرَةِ إِلاَّ قَلیلٌ (قران کریم سوره توبه آیه ۳۸)  

ای کسانی که ایمان آوردید علت (جهت) چیست که، چون به شما امر شد که برای جهاد درراه دین بی‌درنگ آماده شوید، چون بار گرانی به خاک زمین دل‌بسته‌اید آیا راضی به زندگی دنیا عوض حیات ابدی آخرت شدید درصورتی‌که متاع دنیا در برابر عالم آخرت اندک و ناچیز است.

پس ای پدرومادر، خواهر و برادر ما که به یکتای خدا و روز قیامت ایمان‌داریم باید از این سخن خدا نتیجه بگیریم که این دنیا وسیله است برای آخرت، همان‌طور پیامبر اسلام (ص) فرمود: الدنیا مزرعه الاخره دنیا مثل یک مزرعه است برای محل کشت، و آخرت محل برداشت.

پس کمی به خود بیایید و فکر آخرت خود باشید پیش روی پیامبر اسلام و ائمه علیه‌السلام روسفید باشیم.

ان‌شاءالله مگر نه این است که همه ما باید از این دنیا برویم پس چه‌بهتر است که باافتخار و پیروزی، که آنچه امامان ما آرزو می‌کردند که درراه خدا شهید شوند را نصیب ما گردد و این‌همه ۲۰ سال ۵۰ سال یا ۱۰۰ سال نتیجه مرگ است اگر این دنیا خوب بود پیامبر و امامان ما می‌ماندند وزندگی می‌کردند؛ پس ما هم باید کوله‌پشتی خود را آماده سفر کنیم و به‌سوی هستی و آفریننده جهان برویم.

پدرم و مادرم و برادرانم من راه و هدف خود را پیداکرده‌ام و هدف و مقصدم و همه‌چیزم را برای رضای خدا می‌گذارم و کار می‌کنم و به امر خدا عمل می‌کنم، ولی بدانید که هرکسی درباره ما هر چه می‌خواهد بگوید که چرا به جبهه آمد یا برای چه در جبهه ماند و حرف‌هایی از این قبیل شما ناراحت نباشید که شما همه فرزند وامانت خود را خوب پرورش دادید و درراه صحیح داده و خداوند ان‌شاءالله این امانت را قبول کند و در آخرت از همه شما به‌خصوص پدر بزرگوارم و مادر مهربانم و برادران ارجمندم و خواهران دلسوزم و دایی‌های مهربانم و اقوام و آشنایان و باکسانی که مدتی در منطقه بودیم حلالیت می‌طلبم و بدی‌های ما را به‌خوبی خودتان ببخشید.

ان‌شاءالله به امید پیروزی حق بر باطل

التماس دعا
من الله التوفیق و علیه التکلان اردشیر غریب
۱۳۶۵/۹/۱۰


انتهای پیام/1030 ج