هدفم را معین کردم و مى‌دانم به کجا مى‌روم، همیشه دنبال یک فرصت مى‌گشتم تا بتوانم انجام‌وظیفه کنم و این بهترین فرصت است براى من. ان‌شاءالله خداوند از من راضى باشد و مرا به درگاه خود بخواند.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «جهانبین نیوز»، شهید شهریار اسکندری بروجنی، دوم فروردین ۱۳۴۳، در شهرستان بروجن به دنیا آمد. پدرش رضا، در کارخانه ذوب‌آهن کار می‌کرد. دانش‌آموز دوم متوسطه در رشته اتومکانیک بود. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. چهارم فروردین ۱۳۶۱، در عین خوش توسط نیروهای عراقی براثر اصابت ترکش خمپاره به سر، شهید شد. مزار او در روضه الشهدای زادگاهش قرار دارد. وی در وصیت‌نامه خود می‌نگارد:
 
وصیت‌نامه شهید شهریار اسکندری بروجنی

بسم‌الله الرحمن الرحیم

باسلام به امام زمان و نایب برحقش امام خمینی و سلام بر ملت شهیدپرور و درود بر پدران و مادران شهیدپرور.

من از خدای تبارک‌وتعالی طلب آمرزش می‌خواهم و همچنین از پدرومادر عزیزم که سال‌ها برای من زحمت کشیدند، طلب بخشش می‌خواهم؛ امیدوارم از من هیچ ناراحتی نداشته باشید.

از تمام فامیل و دوستان طلب بخشش می‌کنم. من هدفم را معین کردم و می‌دانم به کجا می‌روم. همیشه دنبال یک فرصت می‌گشتم تا بتوانم انجام‌وظیفه کنم و این بهترین فرصت است برای من.

ان‌شاءالله خداوند از من راضی باشد و مرا به درگاه خود بخواند. من دیگر سخنی برای نوشتن ندارم.

فقط از پدرومادر و بستگانم می‌خواهم که راه شهیدان را ادامه دهند. اگر چنانچه راه آنان را ادامه ندهند در پیشگاه خداوند مورد سؤال قرار خواهند گرفت.

ان‌شاءالله که بتوانید از پیام‌های امام درس بگیرید و سخنان او را گوش فرا دهید. من به امام پیام می‌دهم که‌ای امام، ای رهبر عالی‌قدر، ای که ذهن و فکرت فقط خداست. به کلام تو لبیک می‌گویم و راه تو را ادامه می‌دهم.

ان‌شاءالله خداوند ما را مورد رحمت خود قرار دهد و این جمله، آخرین جمله باشد.

والسلام

شهریار اسکندری بروجنی


انتهای پیام/1030ج