به گزارش«جهانبین نیوز»، شهید ذبیح‌الله رئیسی در وصیت‌نامه خود مینویسد:

«بسم رب الشهدا و الصالحین»
 
با سلام و درود به رهبر کبیر انقلاب اسلامی امام امت و با سلام بر شهیدان گلگون‌کفن وصیت‌نامه خود را شروع می‌کنم.
 
اولاً: از پدر و مادر و برادران و خواهران خود می‌خواهم مرا ببخشند که از آن‌ها خداحافظی نکردم چون‌که شما ممکن بود مانع از رفتن من به جبهه می‌شدید؛ اما باید رفت باید با کافران و یزیدیان زمان جنگید. ما مسلمانیم و خود را دنبال‌رو پیرو حضرت علی (ع) و همان‌طوری که بزرگ‌ترین دشمنان علی در مقابل شمشیر علی (ع) به خاک می‌غلتیدند همان‌طوری که امام حسین تسلیم نشد و این کار را ننگ می‌دانست. درجایی می‌فرماید:
 
تن مرده به گریه دوستان       به از زنده و طعنه دشمنان
 
که من عارم آید از این زندگی        که سالار باشم کنم بندگی
 
و در جای دیگر می‌فرماید اگر قرار است ما روزی بمیریم پس چه‌بهتر که به خاطر اسلام عزیز در زیر سم اسبان نابود گردیم پس ما که خود را دنبال‌رو آن‌ها می‌دانیم باید همانند آن‌ها تسلیم نشویم باید به مبارزه درخواست. تا کی در خانه بنشینیم و کافران، برادران عزیز ما را سرزمین و ناموس و شرف ما را از بین ببرند. اگر زندگی چنین باشد انسان بی‌غیرت هیچ تحرکی از خود نشان ندهد. چنین زندگی حیوانی است و نمی‌شود که نام مسلمان بر خود نهاد و آبروی حضرت علی و امام حسین و دیگر کوشش کنندگان دین را از بین خواهد برد.
 
مادر و پدر و برادرانم اگر بنده ذبیح‌الله در این جنگ حق علیه باطل شهید شدم که خدا این را نصیبم کند و ما را بپذیرد بعد از من گریه نکنید چون‌که گریه در شأن شهید نیست باید افتخار کنید که این فرزند حقیرتان را قربانی الله نموده‌اید صحبت زیاد ندارم اما وقت ندارم شمارا به خدا می‌سپارم.

والسلام ذبیح‌الله رئیسی