به گزارش «جهانبین نیوز»، امیر سرلشکر شهيد كريم بياتي در وصیت‌نامه خود می‌نویسد:
 
بسم‌الله الرحمن الرحيم

وصیت‌نامه امیر سرلشکر شهيد كريم بياتي

خدايا تو می‌دانی كه من در اين لحظه خالصانه و مخلصانه قدم در اين راه نهادم و از همه‌چیز زندگي گذشتم و ماديات و معنويات زندگي را ناديده گرفتم. خدايا تو به من كمك كن كه با قلبي پاك بتوانم اين راه را ادامه دهم.
 
اي خداي بزرگ تو خوب می‌دانی كه در اين دنيا خيلي كم انسان‌ها پيدا می‌شوند كه به فكر هم يا هم نوع خود باشند.

خدايا ما را از اسارت دنيا برهان و به سعادت آخرت برسان و در جامعه‌ای كه هر كس فكر خويشتن و فكر دنیاداری خود می‌باشد هيچ پيشرفتي حاصل نمی‌شود و بشر را به منجلاب ياس مي‌كشاند و انسان را در مرداب‌های نيستي و باتلاق‌های پستي مفقود می‌سازد.

ولي به‌هرحال هر كس ايده و عقیده‌ای دارد، اما از عقيده خود درست استفاده نمی‌کند، گيرم كه من الآن هم زنده بمانم!
 
آيا می‌توانم ميلياردها سال به زندگي خود ادامه دهم و سرنوشت آخر من چيست و چه خواهد شد؟ مگر من نمی‌میرم؟ پس بهتر است راه را خودم انتخاب كنم و باشرافت زانوهاي من به زمين بيفتد و سر تعليم در برابر پروردگار خود فروآورم.
 
اگر بناست انسان بميرد چرا مرگ باافتخار و عزت نباشد و چرا به استقبال مرگ نرود و صبر كند مرگ به سراغ او بيايد و او را به ذلت و خواري بكشاند، چرا انسان بايد همانند چوبي باشد كه در آب شناور و موقعي كه به گرداب می‌رسد آن‌قدر در آب بچرخد تا آب مسير حركت او را تعيين كند.

چرا ما از منيت و شیطنت‌ها و خودستایی‌ها و خودروی‌ها و خود شایعه‌ها دست برنمی‌داریم؟

چرا ما در مقابل انسان‌ها احساس مسئوليت نمی‌کنیم؟ چرا ما از گرسنگان افريقا خجالت نمی‌کشیم؟
 
چرا ما به آوارگان فلسطين كمك نمی‌کنیم؟ چرا شيطان ماديات و زن و فرزند دست و پاي ما را بسته چرا ما حركت نمی‌کنیم چرا ما معتقد نيستيم اگر هستيم قدم برنمی‌داریم جواب این‌ها را نمی‌دانم چه كسي بايد بدهد.

من با خون خودم به‌عنوان يادگاري این‌ها را امضاء می‌کنم زيرا مجبور به پاسخ‌گویی نيستم زيرا بندگان خدا را تنها می‌بینم زيرا كاري بيش از اين از من ساخته نيست الآن من همه‌چیز را فكر می‌کنم و می‌بینم چراکه خدا به من عقل داده شعور داده، بينش داده فهم و درك داده و چرا از این‌ها درراه خود او استفاده نكنم؟

چرا الآن كه فرصت دارم صبر كنم تا فردا دست و پاي من بسته شود و چشم من نبيند و گوش من نشنود و زبان من نگويد حقايق را، در جهان امروز ما اسلام تنهاست و مستكبران كه می‌رفتند باسیاست‌های استعمارگرانه خود معنويات مكتب ما را از بين برده و ظواهر کفرآمیزی جايگزين آن سازند.

ولي صاحب آن به‌موقع دست آن‌ها را قطع و چشم آن‌ها را كور و پاي آن‌ها را بريده و ما را كه در خواب غفلت و ذلت بوديم بيدار كرد و نور امامت را در جامعه ما دميد و راه عدالت را به ما نشان داد تا ببينيم آيا ما لياقت سربازي او راداریم آيا ما شايستگي اطاعت از وي راداریم ولي ما همه‌چیز را همان‌طوری كه ايثارگران نشان داده‌اند نشان خواهيم داد.

آن‌ها درزمانی که كشتي طوفان‌زده اسلام داشت در باتلاق‌ها فرومی‌رفت و با گام‌هایی استوار دريايي از خون به وجود آوردند تا كشتي طوفان‌زده اسلام را بر فراز آن دريا شناور سازند و از نيستي نجات دهند.

ما نيز آن‌قدر خون‌خواهیم داد و آن‌قدر حماسه‌آفرینی خواهيم كرد تا دریایی خروشان از خون و حماسه به وجود آوريم و كشتي اسلام و انقلاب را بر فراز آن حركت دهيم و به ساحل نجات برسانيم؛ مانند باد وحشي اقيانوس كه خالق امواج توفنده است و از دور به بیگانه‌ای لبخند می‌زند و در نزديك آن‌ها را به كام مرگ می‌کشاند و به هيچ بیگانه‌ای رحم نمی‌کند همه مفسدين را از سطح گيتي محوکنیم. ان‌شاءالله
 
خدايا، خدايا تا انقلاب مهدي، حتي كنار مهدي خميني را نگهدار.