به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «جهانبین نیوز»، شهید فریدون مهدیه در وصیت‌نامه خود می‌نگارد:

نام توای هستی‌بخش
 
وامانده قافله کوی حسینی، ناقابل‌ترین و گنه‌کارترین بنده‌ات ای خالق یکتا به دستور رهبر دینی‌اش روانه کوی عشاق شده ولی در شک و تردید که تا چه مقدار قربِ الی الله است امید به تودارم که ناخالصی‌هایم را خالص گردانی اما چه می‌نویسی ای وامانده از کوی دوست که تیزپران و جان‌باختگان رفتند و من هنوز در شک و تردیدم الهی به‌حق اسم اعظمت، توفیق توشه راهم گردان و بپذیر و قبول نما، پست‌ترین موجودات را ای بلندمرتبه وبی نهایت رئوف.

آیا عفوم نمودی و آنچه درخواست نمودم پذیرا شدی؟ زهی از ارحم‌الراحمینت تو، که مأیوسم گردانی! اما چند سطر ننوشتم که پس از من خوانده شود و آخ آخ ها بلند شود، نه به این خاطر قلم در دست نگرفتم بلکه خواستم در صف عزیزان که خداوند لطف نمود و قرارم داد سپاس حق را گفته باشم.

چه می‌نویسی که بیچاره ضعیف؟ هرچه رفیقان و جوانان نورس می‌نگرم نمی‌دانم چه بگویم و چه بنویسم فقط غرق شرم از رخسار بایستی زدود عزیزان اینقدر نوشتند پیش از ما که ذره جایی جهت بنده حقیر نمانده؛ اما عزیزان بایستی هر برادر بیاید در جبهه و خود ببیند.

چه ببیند؟ آن‌هم نمی‌دانم و نمی‌توانم توضیح دهم اما خواهشی دارم چنانچه خداوند قابلیت شهادت را به من عطا نمود، اگر عزیزان خواستند جلسه‌ای بگیرند خیلی مختصر.

چنانچه مختصر نباشد راضی نیستم و اضافه که خرج نمی‌کنند کمک به جبهه گردد؛ و از خداوند سلامتی امام زمان و نائب او را و پیروزی رزمندگان را خواستاریم.

(از کلهم برادران دینی و عزیزان تمنای حلالیت دارم -مهدیه)

انتهای پیام/1030 ج