به گزارش جهانبین نیوز؛ تب خونریزی‌دهنده کریمه کنگو، یک بیماری ویروسی مشترک بین انسان و دام بوده و بسیار عفونی، کشنده و مرگبار است، اولین بار در سال ۱۹۴۴ در کریمه کشور روسیه گزارش شد و در سال ۱۹۵۶ یک بیماری مشابه در آفریقا (کنگو) نیز تشخیص داده شد، در سال ۱۹۶۹ مشخص شد که ویروس عامل تب خونریزی‌دهنده کریمه مشابه ویروس مولد تب خونریزی‌دهنده کنگو می‌باشد، از این رو نام تب خونریزی‌دهنده کریمه کنگو برای آن برگزیده شد، این بیماری از بسیاری از کشورهای دیگر مانند، اوگاندا، عراق، پاکستان، دبی، کنیا، ایران و… نیز گزارش شده است.
عامل این بیماری ویروسی از آربوویروس‌ها و از خانواده بانیا ویریده است و مخزن آن گاو، گوسفند، بز، خرگوش و جوجه تیغی می‌باشد، اما پرندگان نسبت به آن مقاوم بوده و با توجه بار آلودگی کنه‌ای بالایی که دارند می‌توانند حامل ویروس باشند.
کنه‌های سخت چون هیالوما، درماسنتور، آمبلیوما و ریپیسالوس عامل بیماری تب خونریزی‌دهنده کریمه کنگو را حمل می‌کنند، نیش کنه‌های سخت آلوده، یا تماس با ترشحات و ذرات کنه‌های له شده، تماس با خون و مواد آلوده‌کننده فرد مبتلا و تماس با خون و مواد آلوده‌کننده دام مبتلا که حاوی ویروس است از جمله بافت و ترشحات دام مبتلا در هفته اول بیماری از جمله راه‌های انتقال بیماری هستند.
دامداران، عشایر و به‌طور کلی کسانی که با دام سر و کار دارند، قصابان، سلاخان و همه کسانی که با گوشت دام تماس دارند، ازجمله خانم‌های خانه‌دار، پزشکان، همه پرسنل بیمارستان و دیگر کسانی که در ارتباط نزدیک با مبتلایان می‌باشند (اگر با خون و مواد آلوده‌کننده فرد مبتلا تماس پیدا می‌کنند) افرادی هستند که در معرض خطر ابتلاء هستند.
متأسفانه تب کریمه کنگو در دام علائم درمانگاهی مشخص ندارد، فقط زمانی که ویروس در خون دام وجود دارد، تب زودگذر و خفیفی ایجاد می‌کند که بعد از حدود یک هفته این تب خفیف نیز از بین می‌رود و از این مرحله به بعد دام دیگر برای انسان و کنه‌ها آلوده‌کننده نیست.
بیماری در انسان یک دوره کمون دو تا هفت روزه دارد، بعد از آن علائم اولیه بیماری که بسیار مشابه آنفولانزا است، شامل، تب، سردرد شدید، درد و سختی گردن، درد شکم، درد عضلانی و درد کمر، سوزش چشم و حساسیت به نور، تهوع و استفراغ و درد گلو خود را نشان می‌دهد.
سه تا پنج روز بعد از ظهور این علائم بیمار دچار خونریزی می‌شود که به‌صورت لکه‌های قرمز یا بنفش رنگ روی پوست، داخل دهان و گلو بروز می‌کند، به تدریج این لکه‌ها وسیع‌تر و فرد دچار خونریزی روده (ورود خون به مدفوع)، خون در ادرار و خونریزی از بینی و لثه شده و نهایتاً پس از حدود ۱۰ روز از شروع علائم، به مرگ منتهی می‌شود.
برای کنترل و پیشگیری از تب خونریزی‌دهنده کریمه کنگو باید دام‌ها و اماکن دامی را جهت مبارزه با کنه ناقل سمپاشی کرد زیرا کنه آلوده در تمام عمر خود آلوده‌کننده باقی می‌ماند.
همچنین در اماکنی مثل دامداری‌ها، کشتارگاه‌ها، قصابی‌ها، درمانگاه‌ها و آزمایشگاه‌ها که خطر آلودگی وجود دارد باید از لوازم و ابزار مناسب در حین کار استفاده کرد (لباس کار، عینک، دستکش، چکمه و پوشش پاها) و لازم است از تماس با بافت، ترشحات و یا خون‌آلوده جلوگیری شود.
استفاده از گوشت‌های قرمز سالم و بهداشتی که در کشتارگاه‌های مجاز کشتار و دارای مهر و برچسب نظارت دامپزشکی می‌باشند، خودداری از نقل و انتقال، کشتار دام‌های مشکوک و غیربومی، ضدعفونی وسایل، لوازم کار و تمام قسمت‌ها و محل‌هایی که احتمال انتقال بیماری وجود دارد به وسیله شوینده‌ها و فرمالدئید، پوشاندن دهان و بینی با یک پارچه در هنگام ذبح دام‌ها و یا پشم‌چینی برای جلوگیری از انتقال بیماری به‌وسیله خون و مایعات بافتی دام و کنه، خودداری از له کردن کنه‌ها با سنگ و انگشت چراکه باعث پراکنده شدن محتویات و ترشحات بدن کنه آلوده به اطراف و در این صورت احتمال انتقال بیماری وجود دارد و قرنطینه و مراقبت از افراد مشکوک و یا مبتلا به بیماری در جمع از جمله دیگر راه‌های پیشگیری از تب خونریزی‌دهنده کریمه کنگو هستند.
اما اساس درمان حمایتی این بیماری شامل تنظیم آب و الکترولیت است و درمان‌های اختصاصی توسط پزشک انجام می‌شود، با این وجود در موارد شدید و پیشرفته اغلب منجر به مرگ می‌شود.
بیماری تب خونریزی‌دهنده کریمه کنگو در دام فاقد علائم درمانگاهی است، از همین رو انجام اقدامات درمانی امکان‌پذیر نیست.
انتهای پیام/۱۰۲۶ ج
دریافت صفحه با کد QR