به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «جهانبین نیوز»، شهید سعید اسفندیار پور فرزند اسفندیار اول دی‌ماه 1342 در بروجن به دنیا آمد. دانش‌آموز دوم دبیرستان بود که از طرف بسیج در جبهه حضور یافت. چهاردهم آبان 1361 در عین خوش به شهادت رسید. وی بیست روز قبل از شهادتش این وصیت‌نامه را برای ما بازماندگان نوشته که باهم می‌خوانیم.

(بسم‌الله الرحمن الرحیم)
یا ایها الذین آمنوا اذاقیل لکم انفروا فی سبیل‌الله اثا قلتم الی الارض ارضیتم بالحیوه الدنیا من الاخره فما متاع الحیوه الدنیا فی الاخره الا قلیل ...

ای از کسانی که ایمان آورده‌اید چیست شمارا هرگاه گفته شود بسیج کنید درراه خدا سرگرانی کنید به‌سوی زمین، آیا خشنود شوید به زندگانی دنیا بجای آخرت، همانا نیست بهره زندگانی دنیا در آخرت مگر اندک (سوره توبه آیه 38)

با سلام و درود بی‌کران به امام زمان (عج) و نایب برحقش خمینی بت‌شکن وامت شهیدپرور ایران شاید وصیت نوشتن برای جوانان که هنوز عمری را نگذرانده‌اند بسیار سخت باشد با هزاران امید در دل و چه دردناک است این قصه هرلحظه باید مرگ را در برابر دیدگان خود ببینیم و لحظه بعد از مرگ را نیز به خاطر بیاوریم که دیگر هیچ توانی نداریم و قادر به انجام هیچ کار دیگری نیستیم.

تنها اعمالمان گواهمان و شاهدمان کردارمان پس چه خوب است که قبل از مرگ خود را دریابیم و خود را در ترازوی خویش بسنجیم. وای پرتوای برادر و خواهری که تمام عمرت غرق در گناه و تمام عمر در پوچی و بیهودگی سپری‌شده است. به کوله‌بارت نگاه کن و ببین چه داری، ببین با چه باری می‌خواهی از دنیای فانی به آن دنیای باقی بروی؟

کمی به خود بیاید! ای جوانان بی‌تفاوت؛ اکنون‌که زمان امتحان است و باید برای آزمایش آماده شوی، چه‌بهتر است که از این آزمایش سربلند و پیروز به درآیی.

اکنون‌که کفر یک‌طرف و در طرف دیگر جوانانی سلحشور و جان‌برکف برای لقای کلمه توحید ایثار جان می‌کنند، اگر تو خود را جزء آن‌ها قرار دهی دیگر مرگ را احساس نمی‌کنی و این مرگ را راه سعادت برای رسیدن به آخرت می‌بینی و چه خوب است این‌گونه زیستن و این‌گونه مردن گرچه من کوچک‌تر از آنم که پیامی به امت شهیدپرور بدهم، ولی فکر می‌کنم این چند جمله خود پیامی باشد برای جوانان عزیز.

در خاتمه آخرین سلام‌ها را نثار پدرومادر مهربانم تقدیم می‌کنم مادر و پدر مهربانم از زحمات شما بی‌نهایت سپاسگزارم امیدوارم در فقدان من زیاد گریه و زاری نکنید چراکه روح من ناراحت می‌شود و به خود ببالید که جوانی ناقابل را درراه خداداده‌اید که آن‌هم اگر قبول درگاه ایزد متعال گردیده باشد.

به برادران و خواهران خود سلام می‌رسانم و موفقیت آن‌ها را از خداوند متعال خواهانم امیدوارم اگر بدی از من دیدند به‌خوبی خودشان مرا حلال کنند. همچنین اگر از طرف من نسبت به خویشان و رفقا خطایی دیده‌شده است به بزرگواری خودشان مرا ببخشند.

والسلام علیکم ورحمه الله و برکاته
سعید اسفندیار پور -24/7/61
 
انتهای پیام/1030ج