فتنه، نسخه براندازی برای ایران، از 88 تا 1401/ باز هم برخی خواص، دست دشمن را علیه نظام، فشردند
فتنه 88 و آشوب‌ها و اغتشاشات سال 1401 از یک جنس هستند، همان دستورالعمل سال 88 امسال نیز در حال اجرا است، همان سناریو، همان تحریک و تهییج مردم برای یک اتفاق رخ داده، همان کشته‌سازی‌ها، همان جنگ تمام عیار رسانه‌ایی، حمایت همان کشورهای تکراریی، همان اثرات سوء بین المللی علیه ملت و نظام جمهوری اسلامی ایران و...
به گزارش جهانبین نیوز؛ با وقوع فتنه در سال 88 که با اسم رمز تقلب در انتخابات آغاز شد 8 ماه بحران و فتنه‌گری در کشور رقم خورد که هدف و غایت اصلی این آشوب همه‌گیر در کشور چیزی جز براندازی و تغییر نظام در ایران اسلامی نبود.
بسیاری از سر لجبازی و قانون‌شکنی با فتنه‌گران هم‌آوا شدند غافل از آنکه حتی نمی‌دانستند در پس پرده این اغتشاشات، آشوب‌ها و فتنه‌ها چه می‌گذرد.
فتنه ۸۸ چگونه و با چه هدفی شکل گرفت؟
سال 88 و اتفاقات رخ داده در این سال به واقع یک نقطه عطف در تاریخ سیاسی و اجتماعی ایران بود که مورد اذعان رهبر معظم انقلاب اسلامی ایران نیز قرار گرفت، ایشان در اولین روز سال 1389 در حرم مطهر رضوى در تبیین همین امر اظهار داشتند: « البته سال گذشته، سال مهمى براى کشور ما بود. به نظر من - همان طور که در پیام نوروزى هم به ملت ایران عرض کردم - سال 88، سال ملت ایران بود؛ سال پیروزى ملت ایران بود؛ سال حضور نمایان ملت ایران در عرصه هاى عظیم زندگى در نظام اسلام و در کشورمان بود.
بی شک یکی از اصلى ترین طرح ها دشمن براى انتخابات 88 بر هم زدن آرامش کشور، ایجاد درگیرى و در نهایت سرنگونی نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران بود، آن‌ها براى به ثمر نشستن اهداف خود از هیچ کاری فروگذار نکردند و برای این مهم از ظرفیت برخی خواص خودفروخته و فتنه‌گران داخلی نیز استفاده کردند.
فتنه گران در سال 88 دو هدف اصلی و مهم را دنبال می‌کردند؛ دو اصلی که در واقع پایه‌های مردمی نظام اسلامی را تشکیل می‌داند و ضربه به آن‌ها اقدامی خطرناک به شمار می‌رفت، این دو اصل یکی بى اعتماد کردن مردم به نظام جمهوری اسلامی ایران و دیگرى مردم را در برابر یکدیگر قرار دادن، بود، این‌ها مسائل مهمی بودند که در سخنان رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز بارها به آن اشاره شده است.
ایشان در این خصوص می‌فرمایند : آزمون مهمى بود براى کشور. من به شما عرض بکنم، آزمون مهمى بود؛ هم عبرت‌هاى زیادى داشت، هم درس‌هاى زیادى داشت؛ و در این آزمون، ملت ایران پیروز شد. آن ها مى خواستند مردم را تقسیم کنند به یک گروه اقلیت، به یک گروه اکثریت؛ یک گروهى که برنده انتخابات است، یک گروه هم که در انتخابات به نتیجه مطلوب خود دست پیدا نکرده، این ها را در مقابل هم قرار بدهند. ملت را دوپارچه کنند؛ یک عده اغتشاشگر هم وارد میدان بشوند و با ایجاد اغتشاش، جنگ را در داخل کشور مغلوبه کنند، جنگ داخلى راه بیندازند؛ امیدشان این بود. اما ملت هوشیارى به خرج داد."
آرایش گروه‌های سیاسی داخلی در قبال فتنه ۸۸ چگونه بود؟
در فتنه 88 گروه‌های سیاسی داخلی آرایش‌های متفاوتی گرفتند، گروهی از سیاسیون که جریان اصول‌گرایی را تشکیل می‌دهند در قبال وقایع آن سال با اتخاذ موضع صریح آن را محکوم کردند، اما گروه دیگر یا جبهه اصلاح طلبان در این خصوص مواضع مختلفی داشتند و به نوعی دچار چند دستگی شدند.
اساسا برخی از اصلاح طلبان خود ازجمله سران فتنه (موسوی، کروبی و...) به شمار می‌رفتند، برخی بر حقانیت نظام واقف بودند و از دروغین بودن ادعای فتنه‌گران نیز باخبر بودند اما ترجیح دادند در برابر وقایع سکوت کنند و در نهایت تعداد معدودی از اصلاح طلبان نیز بودند که خواستار پایان فتنه شدند.
چه گروه‌ها و اشخاصی در جریان فتنه ۸۸ رفوزه شدند؟
اگر بگوییم در جریان فتنه سال 88 غالب ریزش‌ها در میان مسؤولان، آن هم مسؤولان تراز اول نظام جمهوری اسلامی ایران بود، سخن گزاف نگفته‌ایم، برخی خواص در آشوب‌های آن سال یا خود آتش بیار معرکه بودند از سران فتنه به‌شمار می‌رفتند یا با سکوت معنادار خود عرصه را برای جولان فتنه‌گران باز گذاشتند.
در فتنه 88 مسؤولانی که سابقه انقلابی داشتند مردود شدند؛ عده‌ای دیگر نیز به‌واسطه اشتباهات‌شان تجدید شدند، اما در این میان بودند افرادی که به اصول اساسی انقلاب پایبند ماندند در این آزمون نمره قابل قبول کسب کردند.
درواقع می‌توان پیروز واقعی در فتنه آمریکایی و صهیونیستی سال 88 را مردم بصیر و همیشه در صحنه ایران اسلامی دانست که با رهبری‌های داهیانه مقام معظم رهبری بار دیگر از جنگی تمام عیار با پیروزی عبور کردند.
در مسیر فتنه، بزرگ‌ترین خیانت برخی احزاب و سیاسیون داخلی چه بود؟
در جریان فتنه سال 88 عده‌ایی آشوب‌ها و فتنه‌گری‌ها را دعوای بین دو نفر دانستند لذا سکوت کرده و منتظر نشستند تا ببینند چه خواهد شد.
در همین سال‌ها بود که عملیات براندازی نظام جمهوری اسلامی توسط برخی عناصر نفوذی که در جریان اصلاحات پنهان شده بودند کار خود را آغاز کردند.
در ابتدا این عوامل فتنه 18 تیر سال 78 را رقم زدند، اینان در سال‌های بعد به هر بهانه‌ایی سعی می‌کردند تنور فتنه را گرم نگه دارند و با سازماندهی اعتراضات اجتماعی و سازماندهی اعتراضات صنفی همچنان جو جامعه را ملتهب و آماده آشوب نگه دارند.
عوامل مخرب داخلی که به دنبال براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران بودند با همکاری عوامل خارجی به دنبال فرصت نهایی برای ضربه به ملت و نظام ایران بودند که این فرصت در سال 88 با اسم رمز تقلب فراهم آمد اما برخلاف آنچه که تصور کرده بودند حضور میلیونی مردم ایران در نهم دی ماه سال 88 باز هم این توطئه آن‌ها را خنثی کرد.
در جریان فتنه 88، شاید ازجمله بزرگ‌ترین خیانت سیاسیون و احزاب در وهله اول مشارکت آنان با عوامل ضدانقلاب برای براندازی و در مرحله دیگر سکوت معنادار برخی از این افراد و احزاب بود.
بعد از فرو نشستن گرد و غبار فتنه آرایش گروه‌های سیاسی داخلی چگونه تغییر کرد؟
تا پیش از وقایع سال 88 جریان اصلاح طلب همواره خود را داعیه‌دار اصلاحات در کشور عنوان می‌کرد و اعتقاد داشت باید حرف مردم شنیده شود و در جهت تغییر گام برداریم.
اما وقایع سال 88، عدم توجه به رای و خواست اکثریت مردم در انتخابات آن سال، اعلام برنده شدن در انتخابات پیش از آنکه ستاد انتخابات نظر خود را اعلام کند، تهییج و تحریک مردم به حضور در اغتشاشات و استفاده از ظرفیت عوامل خودفروخته برای این امر و... همچنین رویکرد بعدی این جریان نشان می‌دهد، اصلاح طلبی به جای تغییر مثبت و موثر رویکردها، به دنبال تغییر در ایدئولوژی نظام سیاسی ایران اسلامی برآمده است.
از فتنه ۸۸ به‌عنوان نسخه‌ای از تلاش برای ایجاد انقلاب مخملی یا رنگی یاد می‌شود
فتنه 88 همه نمادهای یک انقلاب مخملی را داشت از رنگی که در این فتنه بر روی آن تاکید شد گرفته تا آشوب‌های خیابانی، تحریک مردم، استفاده از ظرفیت‌های رسانه‌ای و جاسوسی خارجی و...، نکته مهم در این میان تعریف انقلاب مخملی است که چیست و چه اهدافی را دنبال می‌کند.
انقلاب مخملی یا رنگی چیست و منابع طراحی و پشتیبان آن چیست؟
در تعاریف آمده است انقلاب رنگی یا انقلاب مخملی نوعی دگرگونی بدون خونریزی و یا براندازی به روش غیر خشونت‌آمیز(براندازی نرم) است، این واژه بعد از تحولات سیاسی جدید و تغییرات رخ داده در ساختار روابط بین الملل بعد از دوران جنگ سرد و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی وارد ادبیات سیاسی جهان شد.
انقلاب‌های رنگی عموما در کشورهایی صورت می‌گیرد که در گذار از شرایط سیاسی خاص و یا مخالف سیاست‌های غرب به‌ویژه آمریکا هستند و انقلاب رنگی در این کشورها می‌تواند معادلات سیاسی را به نفع غرب و یا جریان لیبرالی تغییر دهد.
انقلاب‌های رنگی و مخملی نخستین بار در جوامع پسا کمونیستی در اروپای مرکزی، شرقی و آسیای مرکزی اتفاق افتاد، کشورهایی چون چکسلواکی، صربستان، گرجستان، اوکراین و قرقیزستان ازجمله کشورهایی هستند که در آن‌ها انقلاب مخملی رخ داد است و تلاش‌ها برای انقلاب رنگی در ایران، لبنان و ونزوئلا با شکست مواجه شده است.
فتنه 88 نیز رنگ و بوی انقلاب مخملی داشت که نطفه آن از 17 تیرماه سال 78 چیده شد، انقلاب مخملی سبز به سرکردگی برخی کشورهای غربی که در راس آن‌ها انگلیس و آمریکا قرار داشتند و با بازیگردانی برخی عوامل داخلی و خارجی طرح‌ریزی شد که البته با خشونت هم همراه بود اما با حضور به موقع مردم در صحنه با شکست بزرگی مواجه شد.
چگونه می‌توان از تکرار فتنه‌هایی از جنس فتنه ۸۸ جلوگیری کرد؟
فتنه 88 و آشوب‌ها و اغتشاشات سال 1401 از یک جنس هستند، همان دستورالعمل سال 88 امسال نیز در حال اجرا است، همان سناریو، همان تحریک و تهییج مردم برای یک اتفاق رخ داده، همان کشته‌سازی‌ها، همان جنگ تمام عیار رسانه‌ایی، حمایت همان کشورهای تکراریی، همان اثرات سوء بین المللی علیه ملت و نظام جمهوری اسلامی ایران و...
همانگونه که واقعه 88 در سال 1401 مجددا تکرار شد، این گونه سناریوها در آینده این مرز و بوم، باز هم اتفاق خواهد افتاد از همین رو باید ریشه‌های فتنه را خشکاند تا دیگر این علف هرز، مجال رشد و آسیب نداشته باشد.
بعد از وقوع فتنه 88 عده‌ایی از سیاسیون داخلی فارغ از تمام کم‌کاری‌ها و سوءمدیریت‌هایی که خود در زمان مسند داریشان مرتکب شده بودند، داعیه دار تغییر حتی در اصل و ایدوئولوژی نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران شدند.
همین تفکر خطرناک را به جامعه کشاندند و با همراهی تمام عیار رسانه‌ها، افرادی که به‌واسطه شبکه‌های اجتماعی به شهرت رسیدند و برخی کشورهای جهان افکار عمومی به‌ویژه جوانان و به خصوص نوجوانان را هدف قرار دادند تا باز هم بعد از سال‌ها زمانی که دولتی از یک گروه و جریان دیگر، مقابل تفکر آنان روی کار است، کشور را با یک جنگ ترکیبی روبرو کنند.
جنگ ترکیبی که علاوه بر تضعیف پایگاه اجتماعی دولت، اثرات شومی نیز در سطح بین الملل برای ایران به ارمغان آورد، از تحریم‌های گسترده به بهانه‌های واهی خشونت با معترضان گرفته تا تبعات فرهنگی و اجتماعی در مجامع بین المللی ازجمله سازمان ملل.
باز هم این حضور به‌موقع مردم در عرصه بود که توانست همه توطئه‌های دشمنان را نقش بر آب کند، اما مسؤولان باید این نکته را مدنظر قرار دهند، ملتی که بصیرت دارد و در بزنگاه‌ها در میدان‌ها حاضر می‌شود حق بزرگی بر گردن آن‌ها دارد، باید مشکلات مردم، نواقص قانونی، کوتاهی‌ها و... رفع شود تا پایگاه مردمی همچنان محکم و قوی باقی بماند.
روزنه‌های سوءاستفاده باید از بین بروند تا بدخواهان داخلی و دشمنان خارجی نتوانند با بزرگنمایی از آن‌ها استفاده ابزاری به نفع مقاصد خود کنند.
ترویج سواد رسانه در بین مردم ازجمله اولویت‌ها است تا مردم در میان بمباران اطلاعاتی بتوانند سره را از ناسره تشخیص دهند و هر خبری که از تریبونی پخش می‌شود را قبول نکنند.
انتهای پیام/1031ج
