به گزارش جهان بین نیوز،در نظر بگیرید، کارگری که براساس حداقل حقوق کارگری 389‌هزار تومان دستمزد می‌گیرد چند ماه باید حقوق خود را بدون آن‌که ریالی خرج کند کنار بگذارد تا بتواند پرایدی بخرد که الان 17‌میلیون تومان قیمت دارد. این را هم در نظر بگیرید که قیمت خودروها قرار است قیمتی بین قیمت محاسبه‌شده با نرخ مبادله‌ای و بازار آزاد باشد که احتمال افزایش قیمت آن تا روزی که کارگر بتواند پول خود را برای خرید آن جمع کند وجود دارد. یک کارگر در چنین شرایطی باید 43‌ماه، یعنی سه‌سال‌و‌نیم، حقوق خود را بدون این‌که ریالی از آن خرج کند، پس‌انداز کند تا بتواند یک پراید بخرد، پرایدی که زمانی 7‌میلیون بود و پیش از برآورد جدید یعنی در قدم نخست افزایش رسمی قیمت خودروها در سال جدید به 11‌تا 12‌میلیون تومان افزایش یافت و حالا با رسیدن به 17‌میلیون، خریدنش در زمان 11‌میلیونی را دست‌یافتنی‌تر به نمایش گذاشت. خود ما نیز باید 28‌ماه، یعنی دو سال و سه ماه، ریالی از حقوق خود را هزینه نکنیم تا بتوانیم پراید سوار شویم. در این میان همین کارگر را در نظر بگیرید؛ باید خواسته سوار شدن به 206ی را که به نام خودش باشد تا 82‌ماه آینده فراموش کند. 82 ماه یعنی 6سال و 8 ماه، چراکه قیمت پژو206 تیپ2 براساس برآورد جدید به 32‌میلیون تومان افزایش یافته است. حال آن‌که این خودرو پیش از برآورد جدید 19‌میلیون و 424‌هزار تومان بود. (منبع:روزنامه بهار)