افرادی که امروز سکوت می کنند فردا حق اعتراض ندارند چرا که امروزجریان های سیاسی ،تشکل های دانشجویی ،احزابِ مردمی ، افرادِ انقلابی و موثر در انتصابات باید ایفای نقش می کردند.

به گزارش جهانبین نیوز؛ خطبه 201 نهج البلاغه :ماده شتر قوم ثمود را يك تن كشت ولى عذاب همه را در برگرفت، زيرا همه از كشتن آن خشنود بودند.

اگر به نوع مدیریت صدر اسلام یا حتی اوایل انقلاب نگاه کنیم می بینیم که امروز موقع آن فرا رسیده است که جوانان دهه 60 و 70  مدیرت امور استان را به دست گیرند و این در حالی است که شاهد بیشترین انفعال دانشجویان در دهه های اخیر هستیم .اگر دانشجویان 1400 را با سال  57 مقایسه کنیم می بینیم که چه اختلافی در نوع نگرش آنها وجود دارد ،حتی اگر دانشجویان امروز را با سال 96 مقایسه کنیم میبینیم نسبت به 4 سال قبل نیز افول تفکری داشته اند و میزان کنشگری جوانان در سطح جامعه بسیار کم رنگ شده است و این زنگ خطر است. تشکل های دانشجویی که امروز می بایست حل بخشی از مشکلات جامعه را به دوش می کشیدند گاهاً نظاره گر مشکلات سیاسی-اجتماعی هستند، زنده بودن و پوایی تشکل ها به جلسات مطالعاتی و برگزاری هیئت نیست ،زنده بودن تشکل ها به سیاسی بودن و عدم انفعال در سطح جامعه است و این مطلب را بارها و بارها از رهبر انقلاب شنیده ایم ،هرچندکه از حضور برخی تشکل ها و بچه های بسیجی به خاطر حضور در اردوهای جهادی و تلاش برای رفع مشکلات جامعه باید تشکر کرد اما باید این حرکت گسترده تر و با پویایی بیشتری صورت گیرد.

عدم کنشگری و بی مسئولیتی در خواصِ جامعه هم رخنه کرده است ، شما می بینید یک مدیری یا مسئولی تصمیم غلطی می گیرد وگاها از منافع مردم دفاع نمی کند ، نماینده ای که بر خلاف قانون در انتصابات استانی دخالت میکند ، جریاناتی که رفتارشان نشان دهنده ی دفاع از منافع فردی است و یا مدیری که انفعالش  موجب خسارت به مردم میشود و... همه این موارد را به طور علنی مشاهده می کنیم ولی عکس العملی جدی از خواص جامعه نمی بینیم و سکوت خواص جامعه به معنای مهر تاییدی بر فعل افراد متخلف می باشد .

 ما در استانی با جمعیتی 1 میلیون نفری زندگی میکنیم که تعداد کنشگران فعال استان به صد نفر هم نمی رسد. ، افرادی که امروز سکوت می کنند فردا حق اعتراض ندارند چرا که امروز جریان های سیاسی ،تشکل های دانشجویی ،احزابِ مردمی ، افرادِ انقلابی و موثر در انتصابات باید ایفای نقش می کردند و برای انتخاب فرد اصلح در سمت های مهم استانی من جمله استانداری نقش روشنگر و هدایت کننده را بازی میکردند و اگر مطالبه به سمت برنامه محوری بودنِ انتصابات می رفت هیچگاه شاهد این لابی گری ها و اعمال فشار ها برای انتخاب فرد خاصی نبودیم ، تجربه حضور استاندار غیر بومی و بی برنامه آیا برای ما بس نبود؟ اگر به جای سکوت و انفعال ،یک مطالبه جمعی برای انتخاب افراد دارای برنامه شده بود دیگر نگران انتخاب افراد غیر متخصص  و اعمال فشار سوی برخی نمایندگان و افراد ذی نفوذ نبودیم؟ و این امر را اگر به سایر دستگاه ها نیز تعمیم می دادیم و برای انتخاب مثلا مدیر صمت،ارشاد، شهرداری و... برنامه می خواستیم دیگر شاهد سیاسی بازی و باند بازی نبودیم ولی متاسفانه سرِ بزنگاه از این ابزار استفاده نشد و این گفتمان را نهادینه نکردیم. در صحبت های اخیرِ رهبری (جهادِ تبیین) را می شنویم ولی متاسفانه در خلاء حضور افرادِ دلسوز و موثر ،لابی ها میدان داری میکنند.

 پیامبر اکرم می فرمایند زمانى كه در امّت اسلام بدعت ظاهر شود، واجب است بر عالم كه اظهار علم كند. اگر عالم در چنين موقعى سكوت كند لعنت خدا بر او باد.

هر چند که هنوز رسانه ها و افراد دلسوزی هستند که برای اصلاح امور، دغدغه مند هستند و فعالیت می کنند و گاهاً به خاطر انتقادِ به حقی که داشته اند مورد حجمه قرار می گیرند و حتی به خاطر این مطالبه شان هزینه می دهند که بنده به عنوان معاون فرهنگی ستاد امر به معروف از همه این افراد صمیمانه تشکر میکنم و به برکت فعالیت همین افرادِ دلسوز ،امورِ غلط اصلاح میشوند و تذکر و مطالبه گری در حوزه مسائل فرهنگی و سیاسی مصداق بارز احیای امر به معروف و نهی از منکر است که باید از مطالبه های به حق رسانه ها و دلسوزانِ نظام دفاع کرد اما خواستِ اصلاحِ سیاست های غلط  باید یک گفتمان مردمی شود و این اتفاق نمی افتد مگر اینکه خواص جامعه این حرکت را شروع نمایند ،هرچند که داشتنِ موضع گاهاً هزینه هایی را نیز در پی دارد ولی بدون موضع بودن ضربه ای به مراتب محکم تر را به کل جامعه خواهد زد.

یادداشت ازمجید عباسی معاون فرهنگی ستاد امر به معروف چهارمحال و بختیاری

انتهای پیام/1020ج