درحالی‌که در کشورهای پیشرفته‌ غربی فروشگاه‌ها را خالی از اجناس می‌کردند یا در سطحی کلان‌تر دولت‌ها برای تأمین ماسک و دیگر اقلام بهداشتی موردنیاز در کشورشان راهزنی به راه می‌انداختند این ملت فهیم و با اصالت ایران بود که با تأسی از پدران و مادران خود در عرصه جنگ تحمیلی و در لوای نام سردار شجاع و شهید قاسم سلیمانی به میدان مبارزه با کرونا آمدند و دستگیر نیازمندان شدند.

به گزارش جهانبین نیوز؛ امام خمینی (ره) رهبر انقلاب و بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران در بیانات خود که بعدها در کتابی چاپ و منتشر شد در خصوص نقش عموم مردم در پشتیبانی از ارکان مختلف جنگ تحمیلی پشتوانه اصلی ارتش، قوای مسلّح و پاسدارها را مردم عنوان می‌کنند و می‌فرمایند: "‎‏دخترهای توی خانه‌هایشان هم در حال جنگند؛ برای جنگی‌ها دارند‏‎ ‎‏کار می‌کنند. یک همچو مملکتی که ارتشش با ملتش یک است،‏‎ ‎‏رؤسایش با دیگران برادرند، این‌ها همه خدمتگزار هستند نسبت به‏‎ ‎‏ملتشان، ملتشان از آن‌ها پشتیبانی می‌کند، یک همچو ملتی از چی‏‎ ‎می‌ترسد؟ 
‏
‏ایشان درجایی دیگر می‌فرمایند: من وقتی‌که نگاه می‌کنم به تلویزیون که نشان می‌دهد آن‌هایی ‏‏[‏‏را‏‎ ‎‏]‏‏که‏‎ ‎‏برای همین ارتش و برای همین سپاه پاسداران ‏‏[‏‏هستند‏‏]‏‏ و برای همۀ‏‎ ‎این‌هایی که در جبهه هستند زحمت می‌کشند؛ زن‌ها، مردها، بچه‌ها،‏‎ ‎‏پیرمردها، من این را به فال نیک می‌گیرم که اجتماع است با هم. شما‏‎ ‎‏پیروزید ان‌شاءالله . اسلام ان‌شاءالله ، پیروز است.‏

خداوند همۀ شما را حفظ کند و با سلامت و صحت وارد بشوید‏‎ ‎‏به این جنگی که بین اسلام و کفر است.

‏‏همچنین به گفته امام راحل " در کجای دنیا شما سراغ دارید یک همچو مطلبی. یک همچو‏‎ ‎‏پشتیبانی مردم از حکومت، از ارتش.

سراغ نداریم ما جایی در این،‏‎ ‎‏نظیر نداشته است این، در تاریخ هم نمی‌توانید پیدا بکنید.

از بچه‌های‏‎ ‎‏کوچکی که ده تومان دارند می‌دهند برای ارتشی که آنجا، قوای‏‎ ‎‏مسلّحه ای که آنجا کار می‌کنند با آن پیرزن هشتادساله‌ای که چند تا‏‎ ‎تخم‌مرغ دارد، این‌ها ارزش دارد. ارزش این‌ها زیاد است و ما باید حفظ‏‎ ‎‏کنیم این ارزش را.

پیروزی مملکت ما برای همین ارزش‌هاست، این‏‎ ‎پشتیبانی‌های عظیمی که مردم می‌کنند و آن حضوری که خودشان‏‎ ‎‏دارند و خودشان هست از خودشان می‌دانند همه‌چیز را. ارتش را از‏‎ ‎‏خودشان می‌دانند. همه‌چیز را از خودشان می‌دانند. این باید حفظ‏‎ ‎‏بشود تا حفظ بشویم. تا کشورتان حفظ بشود. و اگر خدای‌نخواسته،‏‎ ‎‏این از دست ما برود، ما برمی‌گردیم به آن‌طوری که اوّل بودیم.‏‏ ‏

وقتی ایران مورد حمله رژیم بعث عراق قرار گرفت تقریباً دست خالی بود و تنها 19 ماه از پیروزی انقلاب اسلامی ایران می‌گذشت.

طبیعتاً در ایران بعد از انقلاب رکود‌ اقتصاد‌ی و کمبود‌ شد‌ید‌ د‌رآمد‌ ارزی وجود‌ د‌اشت، این در حالی بود که در همین زمان فضای سیاسی کشور به‌شد‌ت د‌وقطبی و ملتهب شد‌ه بود‌ و روزنامه‌ها و تشکیلات سیاسی وابسته به ضدانقلاب نیز با ارائه‌ اخبار و د‌رج سرمقاله‌های تنش‌زا به این التهاب و تعارضات سیاسی د‌امن می‌زد‌ند‌.

در مقابل حریف تا دندان مسلح ایران قرار داشت که البته به لحاظ اقتصادی از وضعیت بسیار خوبی برخوردار بود، د‌رآمدهای‌ سرشار نفتی، چرخ‌های اقتصاد‌ این کشور را به‌خوبی می‌چرخاند.

حتی در زمانی که عراق به ایران حمله کرده بود تولید‌ و صاد‌رات نفت عراق و درنتیجه د‌رآمد‌های حاصله از آن، افزایش سریع و بی‌سابقه‌ای یافت، به‌نحوی‌که ذخایر ارزی این كشور بیش از 30 میلیارد‌ د‌لار اعلام شد‌، به‌این‌ترتیب د‌ر آستانه‌ جنگ تحمیلی، عراق د‌ر وضعیت اقتصاد‌ی مناسب‌تری نسبت به ایران قرار د‌اشت.

در این شرایط بد اقتصادی که ایران با آن مواجه بود هزینه‌های جنگ تحمیلی به این کشور نیز دوچندان شد، اما چندی نگذشت که مردم ایران باز هم مدل بی‌نظیر و بی‌سابقه‌ای را در جهان به نمایش گذاشتند.

از رزمنده ۱۴ساله تا پیرمرد ۷۰ ساله یا دختر دانش‌آموز دبستانی و زنان در پشت جبهه در قالب اقشار مختلف همچون پزشک، کشاورز، دانشجو و انواع قشرها و صنوف مختلف، هریک جایگاه خود را در این شبکه عظیم مردمی پیدا می‌کردند و مشغول دفاع و خدمت می‌شدند.

نقش‌آفرینی مردم و گروه‌های مختلف در پشت جبهه مثال‌زدنی بود زمانی که دشمن قاصب خواب را از ملت ایران ربود، برخی در جبهه‌ها مقابل دشمن قد علم کردند و عده‌ای  در پشت جبهه‌ها با کمک‌های مالی، تهیه و ارسال غذا به جبهه‌ها، رسیدگی داوطلبانه به مجروحان، بدرقه پرشور رزمندگان و یا تشییع باشکوه شهیدان در شهرها، حمایت‌های فرهنگی تبلیغاتی و مقابله با عملیات روانی دشمن، پذیرایی و اسکان جنگ‌زدگان در شهرها و... تلاش کردند تا سهمی در مدیریت جنگ داشته باشند.

عکس‌هایی که از آن روزهای شور و حماسه به یادگار مانده است نشان از همدلی مردمانی دارد که هیچ کجای این جهان نمونه آن‌ها را نمی‌توان یافت، وقتی حتی زن سالخورده‌ای از چند دانه تخم‌مرغ خود که شاید تنها دارایی وی است می‌گذرد تا آن را به رزمندگان در جبهه برساند.