محمدرضا عسکری ارمندی کارشناس مسائل سیاسی در گفتگو با خبرنگار جهانبین نیوز؛ در خصوص عضویت و تاثیر گذاری فعال ایران در شانگهای گفت: عضویت ایران در سازمان های بین المللی همانند شانگهای بیش از پیش می تواند پرستیژ و اعتبار بین المللی کشور را در معادلات پیچیده ساختار نظام بین الملل افزایش دهد.
وی بیان کرد: در واقع عضویت جمهوری اسلامی ایران در سازمان بین المللی شانگهای قدرت چانه زنی کشور را در سطح جهانی بیشتر می کند اما باید توجه داشته باشیم که عضویت صرف در این سازمان ها تاثیر چندانی ندارد بلکه باید نقش فعال و موثری در این زمینه داشت.
محمدرضا عسکری ارمندی افزود: اگر چه گفته می شود این سازمان تحت تاثیر کامل سیاست های دو قدرت بزرگ جهانی چین و روسیه است اما با حضور هند و پاکستان به عنوان دو قدرت اتمی و سایر کشورهای آسیای میانه و ظرفیت های عظیمی که از نظر وسعت، جمعیت، بازارهای متنوع دارد اما می تواند در آینده نقش مهمی در کلیت ساختار نظام بین الملل ایفا کند که برای تبدیل شدن به یک بازیگر مهم بین المللی راه طولانی در پیش خواهد داشت.
وی ادامه داد: جمهوری اسلامی ایران از سال ۲۰۰۵ تمایل خود به عضویت دائمی در این سازمان را نشان داد که البته به دلایل مختلفی از جمله سیاست های جهانی بر علیه ایران، موضع تهاجمی شورای امنیت به خصوص در مورد پرونده هسته ای ایران، همکاری سازمان ملل متحده با آمریکا در سیاست های ضد ایرانی و تحریم های همه جانبه بین المللی باعث تاخیر ۱۵ ساله ای در پذیرش عضویت ایران در این سازمان شد.
کارشناس مسائل سیاسی بیان کرد: شکست تحریم های جهانی بر علیه ایران، افزایش روز افزون قدرت و تاثیر گذاری جمهوری اسلامی در معادلات سخت منطقه باعث شد که اعضای اصلی شانگهای به ایران به عنوان قدرت منطقه ای نگاه کنند که عضویتش در شانگهای یک وزنه بزرگ برای این سازمان محسوب می شود و البته باید توجه داشته باشیم که عضویت ایران در چنین سازمان هایی به افزایش قدرت چانه زنی کشور در منطقه و فرا منطقه منجر خواهد شد.
وی عنوان کرد: برخلاف آنچه برخی ها تصور می کنند شانگهای به هیچ وجه تمایلی به موضع گیری تهاجمی بر علیه غرب و آمریکا ندارد و اتفاقا کشوری همانند چین بیشترین روابط تجاری با آمریکا را در دنیا دارد، در واقع چین و روسیه به عنوان دوبازیگر اصلی این سازمان در صدد هستند بدون ایجاد حساسیت های امنیتی در برخورد با غرب در گام نخست پایه های خود را مستحکم کنند تا رسما به عنوان یک بازیگر موثر و قدرتمند بین المللی به جهان شناخته شود و قطعا در این زمینه برنامه های کوتاه مدت و بلند مدتی را دنبال می کند به همین دلیل وجود هر گونه برخورد یا موضع گیری برعلیه آمریکا و.. در شرایط فعلی نه تنها در دستور کار سازمان نیست بلکه غیر ممکن است.
عسکری همچنین عنوان کرد: شانگهای می تواند در آینده به مهمترین سازمان جهانی تبدیل شود اما در صورتی که سیاست های خود را بر مبنای اهداف مشترک اعضا طراحی کند، شانگهای باید حوزه نفوذ خود را در همه عرصه به خصوص مبادلات اقتصادی، روابط سیاسی و حتی حوزه فرهنگی به شدت افزایش دهد برای مثال تاسیس سینمای مشترک، برگزاری جام فوتبال و سایر ورزش ها با کشورهای عضو، ایجاد زیرساخت های لازم برای پول مشترکی که تمامی روابط تجاری را با آن و خارج از دلار انجام دهند.
وی بیان کرد: انجام مانورهای نظامی و ترویج آموزش های مدرن با تاسیس دانشکده های نظامی، ایجاد زیرساخت های فرهنگی برای آشنایی ملل با فرهنگ و تمدن کهن کشورهای عضو، پذیرش و بورسیه اساتید و دانشجویان می تواند نقش فعال تری در جهان داشته باشد و از این وضعیتی که گاها خنثی و غیر فعال تعبیر می شود خارج شود.
وی ابراز کرد : حضور و عضویت ایران در سازمان های بین المللی هیچگونه تضادی با استقلال کشور ندارد و گفت: اتفاقا موجب حفظ موجودیت سیاسی مستقل کشورها خواهد شد زیرا در سازمان ها منشور و اساسنامه ای وجود دارد که بر استقلال، حفظ تمامیت ارضی و روابط خارجی محترمانه و دوستانه تاکید می کند به خصوص سازمان شانگهای که چند هدف اصلی مشترک در حوزه امنیتی، اقتصادی، مبارزه با تروریسم و تجزیه طلبی را که مورد توافق و تفاهم همه اعضا می باشد را دنبال می کند و این اتفاق مثبت و موفقیت دیپلماتیکی خوبی برای جمهوری اسلامی ایران است.
وی در پایان خاطرنشان کرد: به صراحت معتقدم پیوستن جمهوری اسلامی ایران به این سازمان اتفاق بزرگ و مثبتی برای این سازمان بود و بیش از ایران این سازمان شانگهای است که از این مسئله سود می برد، زیرا قدرت منطقه ای جمهوری اسلامی ایران و نقش مهمی که امروز در معادلات بین المللی دارد بر کشوری پوشیده نیست، موقعیت ژئوپولیتیکی ایران، وجود ذخایر عظیم نفت، گاز و سایر... قدرت ویژه ای به شانگهای می دهد اما از طرفی مزایای بسیاری برای کشور دارد از جمله اینکه برنامه آمریکا برای منزوی کردن ایران را با شکست روبه رو می کند، زمینه انتقال دانش و فناوری در زمینه صنایع پتروشمی، نفت و گاز را فراهم می کند و قدرت چانه زنی در سیاست های بین المللی را افزایش می دهد.
انتهای پیام /1030 ج
دریافت صفحه با کد QR