به گزارش جهانبین نیوز؛ سيد حسن ميراحمدي کارشناس مذهبی به مناسبت ماه مبارك رمضان در يادداشتي نوشت: ماه مبارك رمضان، به نام خداست: «قَدْ أَقْبَلَ إِلَيكُمْ شَهْرُ اللَّهِ» (عيون اخبار الرضا، ج1، ص295). همان‌طور كه كعبه به نام خداست (بيت‌الله) و سرزمين مكه، سرزمين ضيافت است، اين ماه هم ماه خداست و اين زمان هم زمان ضيافت الله.
ازآنجاکه ضيافت بدون پذيرايى نيست، سؤال اين است، حال كه وارد مهمانى الهى مى‌شويم چه غذايى به ما عطا مي‌کنند كه ما سير بشويم؟ ما انسان‌ها، سه نوع غذا داريم، چون سه شأن داريم. انسان داراى شأن مادى، شأن عقلانى و شأن فطرى و نفخةاللهى است و هر شأنى تغذيه متناسب با خودش را مى‌خواهد.
شأن فطرى ما نيز غذا مى‌خواهد و غذايش از جنس خودش هم هست و آن ياد خداست. انسان فقط باخدا، سير مى‌شود و آرام مي‌گيرد، بدون ارتباط و ياد خدا، بشر نه‌تنها هميشه احساس كمبود و نقص دارد بلكه اساساً بهره‌اى از انسانيت ندارد و گرفتار خود فراموشي است (الَّذِينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ (حشر: 19)).
سحر؛ وقت اصلى ضيافة الله
اولياى خدا كه پرچم‌داران حركت‌هاى بزرگ بودند خلوت‌هايى با خداى خود داشتند. در آن خلوت‌ها مى‌گرفتند و به جامعه مي‌دادند. دليل اين‌كه خداوند متعال به وجود مقدس پيغمبر اسلام (ص) خطاب مى‌كند: «قُمِ الَّيلَ إِلا قَلِيلاً...»
كسى‌كه شب خوبى ندارد، روز خوبى هم ندارد! كسى‌كه شب را به بطالت بگذراند، روز هم هركارى كند بطالت است.
زنده‌بودن در حيات روز، در گرو بيدارى و احياى شب است. با احياى در شب، انسان به حيات در روز مى‌رسد. لذا همه بزرگانى كه متصرف بودند، اين حالات را داشتند؛ هم قبل از اين‌كه به زمان مأموريت اصلى خود برسند و هم بعد از مأموريت خود خلوت داشتند.
حضرت محمد بن عبدالله صلي‌الله و عليه و سلم، درباره‌ي اين ماه بزرگ و با ارزش مي‌فرمايند: (اگر بنده‌اي ارزش ماه رمضان را مي‌دانست، آرزو مي‌کرد که سراسر سال رمضان باشد).
به‌پاس اين‌همه نعمتي که خدا در ماه مبارک رمضان به ما داده است، پيشاني بر آستان ربوبي بساييم و شاکر اين نعمت‌هاي بزرگ باشيم.
برترين شکر، بهره‌برداري کامل از روزها، شب‌ها و ساعت‌هاي اين ماه شريف و عزيز، خصوصاً از لحظه‌لحظه‌هاي شب‌هاي قدر ماه مبارک رمضان است.
در اين ماه باعظمت، با روزه‌داري و ذکر و مناجات و توسل و تضرع و اشک و استغاثه و تلاوت قرآن و نماز شب و شب‌زنده‌داري و دعا و نماز و با استغفار و انابه و توبه و با انفاق و بخشش مال و با پرهيز از گناه و غفلت‌ها و با علم‌آموزي و کتاب‌خواني و با تهذيب نفس و خودسازي و با محاسبه و ياد مرگ و قيامت و ياد بهشت و جهنم و با زيارت عاشورا و دعاي فرج امام زمان عج، خود را به خداي حکيم، عزيز و مهربان نزديک‌تر کنيم.
قدر لحظه‌لحظه‌هاي ماه رمضان را بدانيم و باور کنيم که اين ماه به‌سرعت به پايان مي‌رسد. تلاش کنيم که بازنده نباشيم. غصه‌ي از دست دادن فرصت‌ها، فايده‌اي به حالمان ندارد. فرصت‌ها را دريابيم که فردا دير است.
انتهای پیام/590پ
دریافت صفحه با کد QR