به گزارش جهانبین نیوز؛ تولید علم به صورت کلاسیک وارائه مقاله سابقه ای چند ساله داردولی روش آن درقرن نوزدهم وقبل از آن تفاوت چندی با امروز داشته است .

درآن زمان تعداد دانشجو کم بود بدین معنا که تعداد افرادی که تولید علم می کردنداز چند هزار نفرتجاوز نمی کرداما امروزه صدها نفر مشغول به تولید علم هستندبا توجه به وجود تعدادزیاد مقالات ،پیشرفت روز افزون اینترنت  امکان دستبردهای علمی نیز افزایش یافته بنا براین باید راهکارهایی جهت به حداقل رساندن این مشکل اندیشیده شود است.

پایان نامه با عنوان ومحتوای تکراری در هیچ سیستم آموزشی وهیچ مقطع تحصیلی تعریف نشده وهمه دانشجویان موظف به ارائه پایان نامه با موضوع ومحتوای جدید هستند  .

اغلب پایان نامه های دوره کارشناسی ارشد ودکتری لزوماباید موضوع جدیدی را مورد هدف قرار دهد.

امروزه یکی از معضلاتی که جامعه علمی ودانشگاهی با آن روبرو است ،استفاده دانشجویان بالاخص دانشجویان تحصیلات تکمیلی ازپایان نامه های آماده می باشد.

بدین معنی که دانشجویانی که به دلایل مختلف ناتوان از طی مراحل مختلف پایان نامه نویسی هستند به جای اینکه خود درپی یافتن پرسش تحقیق برآینددست به سرقت علمی می زنند یااین مهم رادرازای پرداخت بها به دیگری می سپارند.

دیگرانی که ممکن است واقعا توانایی انجام کار تحقیقی را داشته باشندونتایج علمی خود راتحت عنوان پایان نامه به فروش برسانندیا اینکه به شکل های مختلف دست به سرقت علمی زده وآثار دیگران راجمع آوری کرده وبه عنوان پایان نامه به فروش برسانند،که در هر دوحالت تهیه پایان نامه می تواند مصادیقی از سرقت علمی باشد.

هر گونه رفتاری که اصول اخلاقی ،علمی وگاهی حقوقی مربوط به پژوهش را نادیده می گیرند نوعی سوءرفتارپژوهشی به شمار می رود.

سوءرفتار پژوهشی انواع مختلفی دارد که سرقت علمی یکی از انواع آن به شمار می رود سرقت علمی سهوی،عمدتا به دلیل نا آشنا بودن پژوهشگران با نحوه استناد یا سهل انگاری انها در هنگام استناد رخ میدهد به نظر کارشناسان یکی از دلایل شیوع آن ظهور فناوری وامکان کپی سریع وآسان است.

به هرجهت اگر برای مقابله با این مسئله باید عوامل بوجودآورنده شناخته شده وبرطرف گردندقسمت عمده ای ازمشکل حل خواهد شد.

درضمن باید قوانینی برای برخورد با این مشکل توین واجرا گردد.

سرقت علمی نوعی فریبکاری در حیطه علمی ودر خوشبینانه ترین حالت ودر صورت غیر عمدی بودن ،نوعی سهل انگاری است.

برای پرهیز از سرقت علمی باید آفرینندگان هنگام خلق آثار خود استفاده از آثار دیگران را با دقت ثبت کنند واستفاده را به نحو متناسب به آگاهی مخاطبان برسانندتا علاوه برحفظ صداقت ازاتهام فریبکاری وسهل انگاری مصون بمانند.

سرقت علمی استفاده از آثار دیگران بدون ارجاع مناسب به صاحب اصلی محتوا است.سرقت یا دستبرد علمی ،دزدی ادبی،ایده دزدی،پلی جریسم واژگانی هستند که به اقدامی غیر اخلاقی ونوعی تخلف در حوزه پژوهشی ونگارش اشاره دارند.

عوامل متعددی در بوجود آمدن سرقت علمی هستند از جمله عوامل علمی ،اقتصادی،انگیزشی، فرهنگی،قانون واجتماعی که با شناخت این مسائل می توان راهکارهایی جهت مقابله با آن یافت.

یادداشت از یاسر بیاتی

انتهای پیام/