ماهي قرمز با نام علمي كاراسيوس آئوراتوس يكي از اولين ماهيان آكواريومي بوده كه توسط انسان ها نگهداري شده است. ماهي قرمز انواع مختلفي دارد كه بزرگ ترين آنها تا 60 سانتيمتر رشد مي كند و ممكن است حداكثر وزني 5 كيلوگرم هم برسد ولي اغلب آنها در اندازه هاي كوچك رشد مي كنند.

در شرايط مناسب ماهي قرمز ممكن است بيشتر از 20 سال هم عمر كند ولي بيشتر ماهيان قرمز خانگي به دليل شرايط نگهداري معمولاً بيشتر از 8-6 سال زنده نمي مانند. اين ماهيان در درجه حرارت هاي بالاي 25 درجه سانتي گراد آسيب پذير بوده و تغييرات ناگهاني دما باعث مرگ آنها مي شود.
 

بيماري هاي مشترك بين ماهيان زينتي و انسان محدود بوده و تاكنون گزارشي مبني بر بيماري هاي انساني با مخزن ماهيان زينتي ارائه نشده است.

نگهداري ماهي در شرايط بهداشتي شرايط ذيل توصيه مي گردد:

از نکات مهم و لازم برای تهیه و نگهداری ماهی قرمز می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1-ماهی قرمز باید از مراکز مجاز و بهداشتی که دارای مجوز فروش ماهی هستند تهیه شود.

2-مراکز مجاز و بهداشتی، مراکزی هستند که دارای مکان‌های مسقف، لوازم شست و شو و ضدعفونی مناسب باشند.

3-از خرید ماهیان بی‌حال یا دارای علایمی مانند شنای غیر فعال، شنای غیرعادی (شنای به پهلو، شنای چرخشی و ...)، ماهیان فاقد رنگ شفاف، ماهی های دارای لکه های لزج سفید  رنگ در سطح بدن، زخم یا لکه های سفید متمایل به خاکستری و لکه های قرمز بر روی پوست بدن، بیرون زدگی یک یا دو طرفه چشم ها، ریختگی پولک ها و خوردگی باله ها، خودداری شود.

4-خرید ماهی قرمز از دوره گردان و دست فروشان که اقدام به نگهداری و فروش ماهی قرمز در شرایط نامناسب، بسیار متراکم و غیر بهداشتی می کنند، نباید صورت گیرد.
5-در صورت خرید ماهی جدید، لازم است حداقل به مدت دو هفته، جدا از سایر ماهیان نگهداری شده و بعد از حصول اطمینان از سلامت، وارد آکواریوم یا تنگ سایر ماهی ها شود.
 

6-به ازای هر ماهی انگشت قد، یک لیتر آب در نظر گرفته شود. باید توجه داشت که همانگونه که هوا برای انسان مایۀ حیات است، برای ماهی، آب، تأمین کنندۀ اکسیژن مورد نیاز بوده و کمبود اکسیژن سبب مرگ ماهی خواهد شد.

7-از ظروف با دهانۀ باز برای نگهداری ماهی استفاده شود و فضای مورد نیاز برای هر ماهی، دو برابر حجم آب استفاده شده در نظر گرفته شود.

8-اگر از آب شرب شهری برای نگهداری ماهی استفاده می شود، برای کلر زدایی، آب مورد استفاده را  چند ساعت در هوای آزاد قرار داده تا کلر موجود در آب، از بین برود.

9-برای تعویض آب باید حداکثر یک چهارم از آب موجود تعویض شود و نکتۀ دارای اهمیت، هم دما بودن آب جدید و آب موجود در تنگ یا آکواریوم است.

10-تعویض آب تنگ، باید دو بار در هفته انجام شود و هنگام تعویض آب، به آرامی از آب تنگ کاسته (به میزان یک چهارم) و سپس به همان مقدار، آب هم دما، اضافه شود.
11-برای تغذیۀ ماهی ها می توان از غذاهای آماده که در فروشگاه های عرضۀ ماهیان زینتی وجود دارد با رعایت تاریخ مصرف استفاده کرد.

12-حداکثر میزان غذا دهی دو بار در روز و حجم غدای مصرفی به اندازه ای باشد که در عرض دو دقیقه تمام غذای مورد استفاده، به مصرف ماهی برسد. ماندن غذای اضافه در محیط آب، سبب کاهش میزان اکسیژن آب شده و محلی برای تجمع عوامل عفونی خواهد شد.

 13-تنگ ماهی یا آکواریوم نباید در معرض تابش مستقیم نور خورشید باشند و انتقال از محیط تاریک به محیط نورانی و بالعکس باید به صورت تدریجی انجام شود.

14-بهتر است از شن و ماسه های رنگی در محیط نگهداری ماهی استفاده نشود.
15-برای ضد غفونی ظروف آب، وسایل و تنگ ماهی از نمک طعام به میزان 30 گرم در یک لیتر آب به مدت 10 دقیقه می توان استفاده کرد.

16-هنگام تعویض آب تنگ یا آکواریوم از دستکش استفاده شود.

17-از رهاسازی آب تعویضی تنگ یا آکواریوم در معابر عمومی و محیط جداً خودداری شود.

18-برای جلوگیری از مخاطرات بهداشتی و زیست محیطی، از رهاسازی ماهیان در منایع آبی طبیعی (چشمه ها، نهرها، رودخانه ها، دریاچه ها و ...) جداً خودداری شود.

19-نگهداری از لاک پشت، انواع حلزون، سمندر و سایر خزندگان هم از لحاظ بهداشتی -به دلیل احتمال انتقال بیماری های مشترک بین انسان و حیوان- و هم از نظر اخلاقی و رعایت حقوق حیوانات صحیح نمی باشد. این دسته از جانوران که جزء حیات وحش محسوب می شوند در محیط طبیعی شرایطی برای زندگی خود دارند که شاید هیچگاه یک انسان –علیرغم تمام تلاشش- نتواند آن شرایط را در محیط منزل فراهم کند.