مشهور به «آب المراد يا باب المراد»، بقعه اين امامزاده در ميان روستاي چليچه در 9 کيلومتري جنوب غرب شهر فارسان واقع شده است. اصل بنا که از سنگ لاشه و ملاط گل ساخته شده، بيش از دو سه قرن سابقه تاريخي دارد و در ساليان اخير مرمت و بازسازي شده است. بقعه به اندازه 10 پلکان از کف صحن ارتفاع دارد و به صورت مربع و به ابعاد 14×14 متر مي باشد که ايوان آن رو به جانب جنوب قرار دارد و در پيشاني آن بر روي کاشي با قلم درشت نوشته شد: «آستان مقدس امامزاده سيد سعيد چليچه.»اتاق مرقد از داخل به صورت مدور و در هر زاويه تاقکي تعبيه شده است. در وسط اين فضا، چهار ستون قطور جهت برقراري سقف و گنبدخانه احداث شده و دور آن شبيه راهرو است. درست در ميان اين ستون ها، ضريح مطلايي نصب است که بر روي در آن نوشته شده: «ضريح مطهر امامزاده سيد سعيد که توسط اداره اوقاف و امور خيريه استان چهارمحال و بختياري و هيئت امنا امامزاده در سال 1375 ساخته و نصب گرديد. طراحي و ساخت بهنام کبيري، قلمزني سيد مرتضي احمدي.» بر فراز بقعه، گنبدي شلجمي به قطر 3 و ارتفاع 4 متر قرار دارد که فاقد تزيين مي باشد. گويند در قديم بقعه که از چوب گردو بود و بيش از 800 سال سابقه داشت، اينک در موزه نگهداري مي شود. حيدر خسروي ضمن اشاره به نسب امامزاده که او را سعيد بن حمزه بن موسي عليه السلام مي داند مي نويسد: « بناي بقعه وي در زمان سلطنت سعد بن  اتابک ساخته شد و به مرور زمان مورد بازسازي و مرمت قرار گرفت و در سال 1344 ضريح زيبايي در آن نصب شد. او سپس داستان مجعول مهاجرت سادات از طريق شط العرب به ايران را ذکر مي نمايد که يقيناً صحت تاريخي ندارد.»

در سفر رياست محترم جمهوري، جناب دکتر محمود احمدي نژاد به شهر فارسان، مبلغ 500 ميليون تومان جهت توسعه و عمران اين بقعه اهداء شده است که فضاسازي پيرامون صحن 7 هکتاري بقعه از جمله اقدامات هيات امناء است. متاسفانه آنچه که به غلط شهرت يافته و امامزاده سعيد را فرزند حضرت حمزه بن موسي عليه السلام قلمداد نموده خالي از حقيقت است و ما در کتاب علي بن حمزه بن موسي عليه السلام مفصل درباره تعداد برادران وي سخن گفته ايم به آنجا رجوع شود.


به اعتقاد ما، شخصيت مدفون در اين بقعه با نه واسطه به حضرت جعفر طيار عليه السلام نسب مي رساند که از قرار ذيل است: سيد ابو سعيد بن ادريس بن عبدالله بن داود بن ابي الحسن محمد بن جعفر السيد بن ابراهيم الاعرابي بن ابي جعفر محمد بن علي الزينبي بن عبدالله الاکبر الجواد بن جعفر الطيار بن ابي طالب عليه السلام. وي مشهور به امامزاده سعيد و از جمله طالبيوني است که پس از درگيرهاي مفصل در بصره، در اواخر قرن سوم و ابتداي قرن چهارم هجري به منطقه جبل مهاجرت نمود. علامه نسابه سيد جعفر اعرجي، از همين خانواده سيد محمد جبلي بن داود بن محمد العالم را نخستين شخص مهاجر به منطقه چهارمحال و کردستان = جبل ذکر نموده و مي نويسد او در اين منطقه داراي نسل زيادي بوده است. از جمله مهاجرين به منطقه جبل، سيد ابراهيم بن عبدالله، عموي امامزاده سعيد است که در منطقه جبل داراي نسل زيادي بوده است. چنانچه پيشتر گفته شد، علامه سيد جعفر اعرجي از سکونت سيد احمد بن موسي بن عبدالله سخن رانده که پس از سکونت در جبال داراي نسل زيادي شده و به فرزندان امام موسي کاظم عليه السلام معروف گشته است. خاندان جعفر طيار که پسر زادگان حضرت زينب کبري دختر بزرگوار حضرت اميرالمومنين عليه السلام مي باشند از مشاهير خاندان طالبي در منطقه خوزستان، چهارمحال و لرستان به شمار مي آيند و قبور آنان ملاز و ملجا پناهندگان و دوستداران اهل بيت بوده است. متاسافانه در منابع موجود به تاريخ وفات و يا شهادت سيد ابو سعيد اشاره نشده است، اما از واسطه هاي نسب شريف او مي توان پي برد که وي در ابتداي قرن چهارم هجري در اين مکان وفات يافته و دفن شده است.

باباحيدر يکي از شهرهاي استان چهارمحال و بختياري ايران است. اين شهر در 45 کيلومتري شهرکرد قرار دارد. بر اساس آمار سال 1385 جمعيت باباحيدر برابر با 10,922 نفر بوده است.

وجه تسميه اين شهر به خاطر وجود امامزاده حيدر ابن مالک در اين شهر است. اين شهر در دامنه کوههاي زاگرس واقع است. داراي اماکن زيارتي مانند امامزاده سيد ميراحمد و امامزاده حيدربن مالک مراکز گردشکري مانند غار سراب در روستاي اميد آباد،چشمه کفشينه، احمداباد، دردگه، زيرده و…است . مردم اين شهر به زباني آميخته به گويش بختياري تکلم مي‌کنند. رودخانه‌اي که از داخل شهر مي گذرد، داراي مناظر زيبايي است.
كاوشهاي فسيل شناسي در ناحيه بابا حيدر چهارمحال و بختياري منجر به كشف بيش از 70 فسيل ماهي مربوط به 65 ميليون سال پيش شد.تازه ترين بررسي ها نشان مي دهد كه در اين دوره، منطقه باباحيدر درياي بزرگ با عمق متوسط بوده است و فسيلهاي بسيار زيادي در آن كشف و از طريق دلتا وارد دريا شده است. “محمدعلي جعفريان” مؤسس موزه تاريخ طبيعي اصفهان در اين باره گفت:”اين ماهي ها در منطقه باباحيدر در شهر فارسان كشف شده است و به دوران سوم زمين شناسي باز مي گردد. در اين ناحيه يك درياي بزرگ وجود داشته است كه در رسوبات دلتاي آن فسيلهاي جانوري بسياري كشف شده است. وجود رسوبات آبهاي شيرين باعث حفاظت از اين فسيلها شده است.” او گفت:”بررسي ها نشان مي دهد كه باباحيدر يك درياي پيوسته بوده است كه طبق كاوشهاي ژانويه، پژوهشگر فرانسوي از اين ناحيه در شمال چهارمحال و بختياري آغاز و به لبنان ختم مي شده است.” ژانويه علاوه بر كاوشهاي فسيل شناسي در لبنان بررسي هايي را نيز بر روي فسيلهاي موجود در شهر ايلام انجام داده است. به گزارش “ميراث خبر” بررسي ها نشان مي دهد كه زاگرس از 500 ميليون سال پيش اغلب اوقات دريا بوده است. از نظر پژوهشگران امنيت زاگرس در شباهت گونه هاي جانوري اين منطقه با نواحي مونت ولگا در ايتاليا و گرين ريورز (درياي سبز) در آمريكا است. اين بررسي ها نشان مي دهد زاگرس در اين دوران با نيم كره جنوبي ارتباط داشته است.

انتهاي پيام/590پ