به گزارش جهانبین نیوز به نقل از  خبرنگار سامان ما ، استان چهارمحال و بختياري يکي از استان هاي کوهستاني منطقه زاگرس است که با وسعت کم روستاهاي بسياري را در خود گنجانده است.

استان چهارمحال و بختياري در حدود ۹۰۰ روستا است که هر کدام از اين روستاها از نظر گردشگري زيبايي خاصي دارد و تعداد بيشماري از اين روستاها نيز داراي بافت هاي تاريخي است که اگر به پتانسيل هاي گردشگري اين روستاها توجه شود توسعه بيشتري پيدا مي کنند.

در شهرستان سامان تعدادي روستا وجود دارد که اين روستاها در کنار رودخانه زاينده رود احداث شده اند و هر کدام از اين روستاها زيبايي خاصي دارند.

تعدادي از اين روستاها مانند روستاي هوره، ياسه چاي، سوادجان و... داراي بافت هاي تاريخي هستند که قرار گرفتن اين بافت هاي تاريخي در کنار رودخانه خروشان زاينده رود و باغات گسترده منطقه زيبايي و جلوه خاص ايجاد کرده است.

روستاي ياسه چاي يکي از روستاهاي بکر استان چهارمحال و بختياري است که در شهرستان سامان واقع شده است.اين روستا در کنار زاينده رود و با دارا بودن طبيعت بکر در ۵۲ کيلومتري شهرکرد و ۶۰کيلومتري نجف آباد اصفهان واقع شده است.

اين روستا يکي از روستاهايي است که به علت کم بودن زمين براي احداث خانه از زمين ها بيشترين بهره گرفته شده است و اين مهم موجب شده که در اين روستا کوچه اي به چشم نيايد بلکه رفت و آمدها از طريق دالانها صورت گيرد.

بافت روستاي ياسه چاي از خشت و گل و متعلق به دوره صفويه است، هسته اوليه روستا در بخش غربي و اطراف حمام و مسجد بوده و کم کم به سمت شرق توسعه يافته است و براي حفظ امنيت روستا و کنترل آمد و شد تنها راه ورود و خروج دروازه شرقي و غربي بوده است.

عمده مصالح بکار رفته در اين بافت خشت و گل، چوب، سنگ، ملات هاي گل و اندود و کاهگل بوده است.

مصالح رايج بناهاي روستا خشت است که به دليل وجود سنگ ريزه در خاک منطقه حاوي مقدار زيادي خرده سنگ است.

روستاي ياسه چاي در گذرگاه كمربند سبز زاينده رود قرار دارد كه در ميان باغهاي وسيع گردو و بادام همگوني طبيعت و معماري تاريخي را به نمايش گذاشته است.

منطقه اي بكر و زيبا از باغهاي گردو و بيشه زارها، درختكاري انواع درختان از جمله بادام، گردو، هلو، آلوچه، زردآلو، سيب و ... طبيعت زيبايي را بوجود آورده است كه به همين دليل توجه مهمانان و مسافران زيادي را به خود جلب مي كند.

خانه هاي مسکوني روستا عمدتا داراي نقشه ساده و بدون ديد مستقيم از درب ورودي هستند وفضاهاي يک خانه در طبقه همکف شامل درب، دالان ورودي، حياط، ايوانچه ،مطبخ، انبار علوفه و آذوقه و در طبقه بالا شامل اتاق هاي نشيمن، مهمان خانه،ايوان مسقف با ستون و نرده چوبي است که بام ها و ايوان ها علاوه بر کاربرد معمول جهت خشک کردن محصولات کشاورزي نيز استفاده مي شود.

روستاي « ياسه چاي » ( ياسه چاه )، حدود ۴۰۰ سال قدمت دارد و وجه تسميه اين روستا هم به موقعيت جغرافيايي آن برمي گردد. « ياسه چاي » کلمه مرکب ترکي و به معناي جايي است که پهناي رودخانه زياد مي شود. « ياسو » به معني « پهن » و « چاي » به معني « رودخانه » است
مردم روستاي « ياسه چاي » به زبان ترکي سخن مي گويند.

يکي از ويژگي هاي منحصر به فرد روستاي « ياسه چاي » ( ياسه چاه )، بافت قديمي مسکوني متراکم است.
روستاي « ياسه چاي » ( ياسه چاه ) در نگاه نخست، فاقد هر گونه خيابان و معبر به چشم مي آيد، بنابراين « روستاي بدون کوچه ايران » هم گفته مي شود.
اين آبادي، داراي کوچه هاي سرپوشيده و دالان هاي قديمي و بافت معماري خاص است که آن را به يک روستاي هدف گردشگري تبديل کرده و سالانه هزاران گردشگر به اين روستا سفر مي کنند.

مردم اين روستا از طريق چهار دالان سرپوشيده كه درب همه خانه هاي روستا به داخل آنها باز مي شود، رفت و آمد مي كنند.

آنها در گذشته براي پوشش امنيتي، کوچه هاي روستاي « ياسه چاي » ( ياسه چاه ) را سرپوشيده و به صورت دالان هايي ساخته اند که اين دالان هاي تونل شكل خشت و گلي که از ابتدا تا انتهاي روستا احداث شده، با گذشت حدود يک قرن، همچنان پا برجا و ديدني است.

مسير اصلي اين دالان به طول ۴۰۰ متر، شمال و جنوب روستاي « ياسه چاي » را به هم متصل كرده و ۵ دالان فرعي، راه هاي ارتباطي خانه هاي بافت فديم را به هم وصل مي كند.

دو دروازه اصلي هم در روستا وجود دارد که در زمان حمله و هجوم اقوام بيگانه در ادوار گذشته، توسط اهالي بسته مي شده است.

خانه هاي اين روستا، به دليل استقرار آبادي در اقليم سرد و کوهستاني، كمبود زمين براي ساخت مسكن و ناامني در گذشته، در دامنه کوه در کنار هم و به طور پلکاني ساخته شده و برخي خانواده ها، از پشت بام ديگري براي محوطه حياط استفاده مي کنند.

محدوده‌ تاريخي روستاي « ياسه چاي » ( ياسه چاه )، به وسعت سه و چهار دهم هکتار، با گونه مسکوني و معابر سرپوشيده‌ خشتي، در فهرست آثار ملي ايران ثبت شده است.

مصالح به کار رفته در خانه هاي بافت تاريخي و قديمي روستاي « ياسه چاي » ( ياسه چاه )، خشت، گل، چوب و سنگ است.

طاق هاي ضربي و چشمه اي، دالان هاي تاريکي اصلي و فرعي، فضاي کالبدي و معماري خاص منازل به عنوان ويژگي منحصر به فرد در « ياسه چاي » خودنمايي مي کند.

روستاي « ياسه چاي » از دو قسمت بافت تاريخي و قديمي، و بافت جديد ( از آجر، گچ، آهن، سنگ و سيمان ) تشکيل شده که در شيب دامنه کوه در کنار هم به صورت پلکاني و با ديد مشرف به مناظر طبيعي روستا و زاينده رود ساخته شده اند.

اصلي ترين مزيت گردشگري روستاي « ياسه چاي » ( ياسه چاه ) در کنار بافت تاريخي، به جاذبه هاي طبيعي اختصاص دارد.
روستاي « ياسه چاي » ( ياسه چاه ) در گذرگاه کمربند سبز حاشيه رودخانه زاينده رود با طول تقريبي ۵۰ کيلومتر جاده اي در امتداد رودخانه ( که پل زمانخان را به سد زاينده رود متصل مي کند ) قرار گرفته است.

اين روستا به لحاظ اقليم و طبيعت مساعد، چشم اندازهاي شگفت ‌انگيزي در همه فصول سال دارد و گردشگران در مسير مفرح پل تاريخي زمانخان، پس از عبور از دالان هاي سبز جاده در حاشيه رودخانه زاينده رود، در ميان منطقه اي بکر و زيبا و بيشه زارها و باغ هاي انبوه، به هم پيوسته و وسيع از انواع درختان گردو، بادام، هلو، انگور، آلوچه، زردآلو، گيلاس، سيب و ... به اين آبادي تاريخي مي رسند و همگوني طبيعت و معماري را به نظاره مي نشينند.

تنوع گل ها و گياهان خودرو، همراه با گونه هاي متنوع جانوري از قبيل شغال، گرگ، روباه، خرگوش و کبک، جلوه جالب توجهي و زيبايي چشم نوازي به منطقه اطراف روستاي « ياسه چاي » بخشيده است.

معروف ترين سوغات روستاي « ياسه چاي » ( ياسه چاه ) را خشکبار و انواع ميوه جات تر و خشک تشکيل مي دهد.

شهرستان سامان ، به دليل قرار گرفتن در حاشيهٔ رودخانه زاينده رود، از موقعيت هاي مناسب کشاورزي، باغداري و گردشگري برخوردار است.

انتهاي پيام/۶۰۱س